چگونه آسیب‌های عشقی را کاهش دهیم؟

ویژگی عشق

گرچه شاخص ترین و جذاب ترین ویژگی عشق (هیجان) است اما چنانچه مدیریت کامل ارتباط عاشقانه را بر دوش اش بگذاریم، نابودی تلخ رابطه را به نظاره نشسته ایم.

1- رویارویی با عشق، از آنجا که هیجان زیادی در انسان به وجود می آورد، امر آسانی نیست. آنچه حائز اهمیت است، باورکردن هیجانی بودن پدیده عشق است و باز هم باور کردن اینکه هر هیجانی قابل مدیریت و کنترل است. چنانچه عشق مانند تمام پدید ه های هیجانی، بدون یاری منطق و استدلال هدایت شود، بی گمان، پرآسیب خواهد بود. هنگامی که سعی می کنیم هیجان عشق، در عین بروز، مدیریت و کنترل شود، آن را آرام کرده ایم. تیرهای منطق و استدلال که برپیکره هیجان عشق وارد می شود، هیجان را آرام تر و سر به زیرتر کرده، آن را از پا می اندازد.

2- یکی از چالش هایی که عشق با آن روبه رو می شود، چالش هویت عشاق است. حفظ هویت من در برابر هویت ما. هیچ یک از این هویت ها، نباید به نفع هویت دیگری کنار رود، بهترین راه تداوم یک رابطه، حفظ هویت فردی در کنار هویت ارتباطی است.

3- هر فرازی را نشیبی است و عشق نیز از این امر مستثنا نیست. چنانچه باور کنیم هیجان عشق طی مدت زمانی، فروکش خواهد کرد، واقع بینانه تر به ارتباط عاشقانه می نگریم و از هرگونه ایده آل سازی دست برمی داریم.

4- باور کنیم، نخستین ارزیابی ما در ارتباط عاشقانه هرگز واقع بینانه نیست. بنابراین، برای پیشگیری از تمرکز هیجانات غیرواقعی، ضروری است پس از مدیریت هیجانی، بار دیگر فرد مورد نظر را مورد ارزیابی قرار دهیم و چنانچه به تنهایی قادر نیستیم، از دیگران، مشاوران و متخصصان یاری جوییم.

5- هنگامی که به فرد بخصوصی توجه می کنیم، عواطف، زمان بیشتری بر او متمرکزشده، وزن بیشتری دریافت می کند؛بنابراین برای پیشگیری از مدیریت غالب هیجانات در روابط عاشقانه، بهتر است توجه خود را به امور دیگری مانند کار، مطالعه، ورزش و... متمرکز کنیم. در این صورت از عمق و شدت هیجانی عشق کاسته ایم و شاخ و برگ پیدا کردن آن را به تعویق انداخته ایم.

6- در سیر یک رابطه عشق بهنجار، عشق شرطی می شود. هیچ انسان سالمی نمی تواند دیگری را تحت هر شرایطی دوست داشته باشد. یک ارتباط سالم پیام دوست داشتن می دهد و پیام دوست داشتن دریافت می کند.

توصیه هایی برای عشاق ناکام

چنانچه پس از تجربه ناکامی در عشق، عمیقا برانگیخته شده اید، خشم و عصبانیت زیادی را تجربه می کنید و با افکار انتقام جویانه اجباری و تکرارشونده مواجهید، وضعیت خود را اورژانسی ببینید و جدأ توصیه می شود در نخستین فرصت ممکن از متخصصان بهداشت روان، مراکز مشاوره، پزشکان، والدین و نزدیکان، درخواست کمک کنید. باور کنید که تمرکز شما بر خشم و انتقام، تنها اوضاع را بحرانی تر کرده و تغییری درحال بد شما ایجاد نخواهد کرد.

در مورد اینکه چه کارهایی می توان برای حل وضعیت موجود انجام داد، بیندیشید،فهرستی از تمامی کارهایی که به ذهنتان می رسد آماده کرده و آن را با دیگران، ترجیحا افراد بالغ پیرامون خود، مطرح کنید.

از روش های کنترل خشم، مانند فنون آرام دهی، تمرکز بر افکار خوشایند، پرت کردن افکار منفی و... استفاده کنید.

از روابط حمایتی بهره مند شود؛ با دیگران درددل کنید و خود را تسکین دهید. بار هیجانی درد پیش آمده را با دیگران تقسیم کنید.

باور کنید که اکنون «خشمگین» هستید. خشم تفکر شما را غبارآلود و اجازه هر نوع رفتار مناسبی را از شما سلب کرده است.

افکار خود را وارسی کنید. چنانچه به تنهایی قادر نیستید، از دیگران یاری بگیرید؛ ردپای تحریفات شناختی و خطاهای شناختی را در پیدایش خشم شدید خود جست وجو و سپس اصلاح کنید.

به یاد داشته باشید، خشم، سریع حرکت می کند و کنترل اوضاع را به دست می گیرد و چنانچه بلافاصله متوقف نشود، زود، دیر خواهد شد.

چنانچه نمی توانید افکار مزاحم انتقام جویانه خود را کنترل کنید، سریعا متخصصان بهداشت روان، والدین و نزدیکان را در جریان قرار دهید و از یاری شان بهره مند شوید.

 عشق و هیجان با هم چه فرقی دارند؟