هنوز هم بسیاری از افراد تلقین کردن را قبول ندارند! در واقع این دو دستگی در بین افراد به نوبه خود بسیار مهم و اثرگذار است. موضوع از این قرار است که تلقین دنیای خاص خود را دارد و در ابتدا باید معنی تلقین را بدانیم! می بایست بررسی کنیم که تلقین کردن بر روی ذهنمان چه تاثیری می گذارد و آیا روی دیگران نیز اثر گذار است یا نه. البته که دنیای تلقین کردن دنبال خاصی است و یک سری آداب دارد و در صورتی که آداب آن رعایت نشود اثر بخش نیست! پس تکرار و ممارست اولین گام اثربخش خواهد بود.
تلقین به زبان ساده به معنای پذیرش موضوعی یا فردی، بدون چون و چرا است.تلقین یک عملکرد روانشناختی است که در پی آن فرد افکار، احساسات، رفتار و نگرش خود یا افراد دیگر را تحت تاثیر قرار می دهد. در این حالت پاسخی به یک محرک به صورت غیرانتقادی داده می شود.
فرد ممکن است از یک محرک نتیجه نگیرد یا نتیجه ای که می خواهد را نگیرد اما در صورتی که چیزی که می گوید یا می شنود را باور داشته باشد و قبول کند، پاسخ به آن محرک داده می شود. هیچ تلقینی را نمی توان بدون خواسته ذهن خودآگاه در ذهن ناخودآگاه وارد کرد. ذهن خودآگاه توانایی این را دارد که از تلقین را دور کند.
تلقین می تواند به شکل های زیر باشد:
.دیداری:در این‌جا شخص با چیزهایی که می‌بیند به خود یا دیگری تلقین می‌کند که او هم می‌تواند آن کار را انجام دهد یا این که نمی‌تواند انجام دهد.
شنیداری:تلقین شنیداری نوعی است که با شنیدن حرف دیگران اتفاق می‌افتد. در این تلقین وقتی کسی حرفی را می‌زند سمت و سوی انگیزه فرد را جهت می‌دهد و آن را تبدیل به محرک می‌کند.
فکری:تلقین فکری به طوری است که فرد چیزی را که می‌خواهد در ذهنش نگه می‌دارد و به آن توجه می‌کند. در این حالت قدرت ذهنی او همراه تلقینش می‌شود و آن را به واقعیت تبدیل می‌کند.
کلامی:در این نوع تلقین فرد با خودش با صدای بلند صحبت می‌کند و چیزی را که به آن باور دارد را به صورت کلامی ادا می‌کند یا این که به طور مداوم در مکالمات روزانه‌اش خود را نشان می‌دهد.
نوشتاری:در تلقین نوشتاری فرد چیزی را که می‌خواهد به خودش یا دیگران تلقین کند را روی یک کاغد می‌نویسد و این کار را بارها انجام می‌دهد تا انگیزش او با تلقینش همسو شود.
براساس تمایل خود می توانید از انواع آن استفاده کنید. برای تاثیری پذیری، جملات تلقینی باید مثبت و کوتاه باشند، در عین حال جملات باید با باوری عمیق و بسیار جدی و محکم تکرار شوند.
قدرت تلقین زمانی آشکار می شود که بارها و بارها یک جمله را با خود تکرار کنید. برای درک بهتر این مسئله به مثال زیر دقت کنید:
فرض کنید فردا امتحان دارید. با خود می گویید: “حتما امتحان فردا را خراب می کنم. هیچ چیز از این درس یادم نیست و آن را بلد نیستم.” اتفاقی که برای شما می افتد این است که تا لحظه امتحان، این جمله را بارها و بارها در درون خود تکرار می کنید. با این کار احساس بد و استرس را به خود منتقل می کنید. حالا حتی اگر یکی از دوستان شما قبل از امتحان بگوید: “حتما در امتحان موفق می شویم”؛ احساس منفی در شما شدیدتر می شود.
با ایجاد تمرکز فکری و خواب هیپنوتیزم می‌توان تلقین‌پذیری را زیاد کرد.
کسانی که با ساختمان مغز و اعصاب آشنا هستند، معتقدند حرف‌ها،ترس‌ها و بسیاری از عواطف روی غدد داخلی بدن اثر می‌گذارد و موجب بهبود یا بیماری شخص می‌گردد.
اثرات خود تلقینی به قدری در انسان زیاد است که قادر است او را بیمار کند و یا از سخت‌ترین بیماریها نجات دهد. برای مثال توجه زیاد به عضوی از اعضای بدن ، موجب ابتلای آن عضو به کسالات و بیماری می‌شود. مثلا شخصی که دائم نگران قلبش باشد و ترس و واهمه ابتلا به بیماری قلبی داشته باشد، به تدریج دچار اختلالات قلبی گشته و در واقع بیمار می‌شود.
امروزه همه انسانها همواره در محاصره تلقین‌های مختلف قرار دارند. بنابراین هر صدا و منظره و یا هر نوع تحریک دیگر که تجربه می‌شود، اثر خاصی در حواس پنجگانه انسان می‌گذارد. و بطور ناخودآگاه انسانها را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
هنگامی که دلسرد و اندوهناک هستیم، قدرت خلاقیت ما کاهش می‌یابد، باید به زور هم که شده خود را به کارهای فرح‌بخش و مثبت سرگرم کنیم، زیرا انجام این نوع کارها در چنین شرایطی، تاثیر داروی مقوی را دارد و ما را از اندوه و دلسردی رهایی می‌بخشد و ما را در انجام کارها خلاق می‌سازد.
روح و بدن از هم جدا نیستند. در بین این دو وحدت دو جانبه برقرار است. بنابراین هر نوع ناراحتی در جسم، روان را هم متاثر می‌سازد و بر عکس.
وقتی شما این جمله که: «حتما امتحان فردا را خراب می‌کنم، هیچ چیز یادم نیست» را در درون خود تکرار می‌کنید، این جمله ملکه ذهن شما می‌شود. یعنی این جمله در سطح ضمیر ناخودآگاه شما ثبت می‌شود. از آن جایی که ضمیر ناخودآگاه قدرت تجزیه و تحلیل ندارد، سر جلسه امتحان، چیزی که درونش ثبت شده را اجرایی می‌کند. یعنی کاری می‌کند که واقعا چیزی به یاد شما نیاید.باید یاد بگیریک از تلقین مثبت استفاده کنیم. چگونه ؟ ادامه مطلب را بخوانید.
مثلا فردی اضافه وزن دارد و علاقه‌مند است که خوش هیکل باشد، اگر هر روز تلقین کاهش وزن را تکرار کند اما نتیجه ای نبیند دچار افسردگی می شود. اما اگر همین فرد در باشگاه ثبت نام کند این بار استفاده از قدرت تلقین بیشتر به جان و دل او می نشیند و احساس پژمردگی نمی کند.
اگر تازه شروع به استفاده از قوانین موفقیت کرده اید سعی کنید ابتدا از باور های کوچک استفاده کنید. این باور کوچک به شما کمک می کند که وقتی قدرت حیرت آمیز قانون تلقین را متوجه شدید شروع به ساخت باور های جدید و از بین بردن سقف کاذب ذهنی خود کنید.
اگر به هر دلیلی جمله ای را برای خود طراحی کرده اید که بعد از استفاده از آن احساس افسردگی یا ناراحتی حقارت به شما دست می دهد به هیچ عنوان به آن مسیر ادامه ندهید. تلقین شما باید در دل شما بنشیند و احساس رضایتمندی و خوشحالی به شما بدهد.
عبارتی که برای تلقین خود استفاده کردید را در طول روز تکرار کنید. یکی از بهترین زمان های تکرار این عبارات 20 دقیقه قبل از خوابیدن و 20 دقیقه بعد از بیدار شدن می باشد. به آن حالت حالت آلفا می گویند. در حالت آلفا (محصول ریلکسیشن) شما دسترسی خیلی بیشتری به ضمیر ناخودآگاه تان دارید.
در مسیری که شما شروع به استفاده از تلقی می کنید متوجه می شوید که اتفاق های جدیدی در حال رخداد می باشد. این ها همه نشانه هایی هستند که برای شما فرستاده میشوند تا بدانید که در مسیر درست هستید. به هیچ وجه با دیدن آن نشانه ها خوشحالی و ذوق شما را بر ندارد که دست از طلب بردارید و فکر کنید که به آن رسیده اید. حتما حتما تا رسیدن به آن هدف دست از این جملات و این تلقین ها برندارید.
تلاش کنید در جملات تان یاد خدا را به جا آورید این کار باعث گارانتی و امنیت هدف و خواسته شما می شود وقتی خدا بنده اش را ببیند که در حال تلاش است و با توکل به او می خواهد به خواسته اش برسد لطفش را شامل حال او می کند.
دنیای امروزه دنیایی پر از اتفاقات تازه است بنابراین اگر بتوانید خود را وارد فضای جدیدی کنید و به روز باشید می توانید سازوکار های مخصوصی از تلقین را یاد بگیرید و به آن بپردازید. از یاد نبرید که تلقین برای کسانی که می خواهند به آرزوهای خود برسند بهترین دارو محسوب می شود.
