یکی از جدیدترین پدیده‌های به وجود آمده، ارزهای دیجیتال هستند که توسط فناوری بلاک‌چین، رمزنگاری و شبکه‌های اجتماعی به وجود آمده است. به‌طورکلی، ارز دیجیتال به ارزش دیجیتالی اطلاق می‌شود که بر اساس رمزنگاری مبتنی بر کامپیوتر، تولید و مدیریت می‌شود. باوجود رشد سریعی که ارزهای دیجیتال در دهه گذشته داشته‌اند، هنوز بسیاری از افراد و متخصصین درک کاملی از آن‌ها ندارند. در این مقاله با هدف دستیابی به درک عمیق‌تری از ارز دیجیتال، به تعریف آن و همچنین عملکرد و نقش آن‌ها در بازارهای مالی و تفاوت آن با کریپتوکارنسی می‌پردازیم.
نکته مهم: این محتوا هیچ‌گونه پیشنهادی به خرید سولانا و سرمایه‌گذاری روی آن نبوده و هرگونه معامله و سرمایه‌گذاری در بازار ارزهای دیجیتال باید توسط افراد آموزش‌دیده و باتجربه انجام شود.
ارز دیجیتال یا ارزهای رمزنگاری‌شده، واحدهای ارزی دیجیتال و مبتنی بر فناوری بلاک‌چین هستند. این ارزها به‌صورت الکترونیکی و بدون نیاز به‌واسطه بانکی یا دیگر مؤسسات مالی عمل می‌کنند. ارزهای دیجیتال از تکنولوژی رمزنگاری برای ایجاد امنیت و برای تأیید و انتقال معاملات استفاده می‌کنند. بیت کوین (Bitcoin)، اتریوم (Ethereum) و ریپل (Ripple) نمونه‌هایی از این مورد هستند. این ارزها در دستگاه‌های الکترونیکی نگهداری می‌شوند و معمولاً می‌توانند به‌عنوان روش پرداخت برای کالاها و خدمات استفاده شوند.
با استفاده از بلاک‌چین و تکنولوژی رمزنگاری، بدون واسطه مرکزی مانند بانک، امکان انتقال مستقیم ارزهای دیجیتال بین دو شخص یا مؤسسه را فراهم می‌کند، این ارزها بر اساس توافق و طبق قوانین و الگوریتم‌های تعیین‌شده کشور و یا گروهی از افراد به‌دست می‌آیند و بر روی بلاک‌چین ثبت می‌شوند.
کاربرد دیگر ارزهای دیجیتال می‌تواند در حوزه بلاک‌چین و استفاده از آن در صنایع مختلف نظیر حوزه بهداشت، امنیت اطلاعات، زنجیره تأمین و… باشد. این ارزها می‌توانند فرمتی مبتنی بر قوانین و قواعدی خاص را در هر صنعت هدف تعیین کنند و استفاده از بلاک‌چین را برای تضمین شفافیت، اعتمادسازی و بهبود عملکرد در آن صنعت فراهم کنند.
کریپتوکارنسی، یک نوع از ارزهای دیجیتال است که بر اساس فناوری رمزنگاری، قابل‌انتقال و معامله است. این ارزها بر مبنای تکنولوژی بلاک‌چین عمل می‌کنند و تمایل مشتریان به نگهداری مالیات و سایر خدمات مالی را نادیده می‌گیرند. بنابراین، تفاوت اصلی بین آن‌ها، در محدوده استفاده آن‌هاست و تفاوت خیلی زیادی ندارند. ارز دیجیتال یک مفهوم کلی است، درحالی‌که کریپتوکارنسی یک زیرمجموعه از ارزهای دیجیتال است که بر اساس فناوری بلاک‌چین کار می‌کند. اما تفاوت عمده بین این دو عبارت‌اند از:
ارز دیجیتال نسبت به کریپتوکارنسی شفافیت خیلی کمتری دارد و در آن تنها اطلاعات خیلی کلی درباره تراکنش را می‌توانید دریافت کنید. اما در مورد کریپتوکارنسی به این صورت نیست؛ شما به تمامی اطلاعات ریز و درشت اعم از معاملات قبلی، نوع معاملات و… دسترسی دارید؛ بهتر است بدانید که این اطلاعات شخصی برای هر شخص به‌صورت محرمانه و محفوظ خواهد ماند.
ارزهای دیجیتال اصلاً رمزگذاری نمی‌شوند؛ درحالی‌که کریپتوکارنسی‌ها به‌شدت رمزگذاری می‌شوند. رمز ارزها یک سیستم کاملاً امن و رمزگذاری شده دارند تا بتوانند از داراریی‌های خود در برابر حملات هکرها محافظت کنند.
خرید و نگهداری رمز ارزها ریسک بسیار بالاتری نسبت به خرید ارزهای دیجیتال دارد؛ این به این دلیل است که قیمت آن در تمام دنیا یکسان است و با قیمت مشخصی معامله می‌شود، اما در مورد رمزارزها این مور صدق نمی‌کند و دائما قیمت آن دارای نوسانات است.
هنگام معامله ارزهای دیجیتال، مبلغ زیادی بابت کارمزد از حساب شما کسر می‌شود که این مبلغ در رمز ارزها خیلی کمتر است. شما با معامله رمز ارزها مقدار خیلی کمتری کارمزد پرداخت می‌کنید.
ارزهای دیجیتال کاربردها و مزایای بسیار دارند که به همین دلیل محبوب شده‌اند. برخی از این کاربردها عبارت‌اند از:
مبادله مستقیم: ارزهای دیجیتال می‌توانند به‌عنوان واحد پول برای خرید و فروش کالا و خدمات در سیستم‌هایی مانند فروشگاه‌های آنلاین استفاده شوند.
انتقال پول بین‌المللی: با استفاده از ارزهای دیجیتال، انتقال پول بین کشورها بدون نیاز به سیستم‌های بانکی مرکزی و کارمزدهای بالا امکان‌پذیر است.
حفاظت از تجارت الکترونیکی: ارزهای دیجیتال می‌توانند به‌عنوان واحد پول در تراکنش‌های تجارت الکترونیکی مورداستفاده قرار گیرند و برای حفاظت از اطلاعات ناشناس تراکنش‌ها مورداستفاده قرار بگیرند.
مالیات و کمک‌های بشردوستانه: در کشورهای پیشرفته، از طریق استفاده از ارزهای دیجیتال، امکان مالیات گیری بسیار ساده‌تر و شفاف‌تر است و همچنین می‌توان به‌راحتی کمک‌های بشردوستانه در سراسر جهان را برای عدالت اجتماعی انجام داد.
بانکداری: ارزهای دیجیتال می‌توانند به‌عنوان جایگزینی برای واحد پول ملی مورداستفاده قرار گیرند و بانکداری سنتی را با ارائه خدمات مبتنی بر بلاک‌چین و تکنولوژی‌های مشابه متحول کنند.
پرداخت‌های بین برنامه‌ای: ارزهای دیجیتال می‌توانند به‌طور مستقیم در پرداخت‌های بین برنامه‌ای (مانند خرید محصولات بازی فروشگاه‌ها) نیز استفاده شوند.
خدمات مالی دیجیتال: ارزهای دیجیتال می‌توانند در تأمین خدمات مالی دیجیتال مانند اعطای وام، بیمه و سایر خدمات بانکی مورداستفاده قرار گیرند.
کارمزد کاهش‌یافته: استفاده از ارز دیجیتال در تراکنش‌ها ممکن است به کاهش هزینه‌های کارمزد و هزینه‌های مربوط به تراکنش منجر شود.
از دیگر مزایای ارزهای دیجیتال می‌توان به امنیت بالا، معامله بدون واسطه، سرعت تراکنش، سرمایه‌گذاری و… اشاره کرد. اما حتماً در نظر داشته باشید که با دانش کم و محدود اصلاً دست به معامله ارزهای دیجیتال نزنید، چون این کار نیاز به دانش و تخصص داشته و باید توسط افراد حرفه‌ای انجام شود.
در این مقاله به بررسی تفاوت بین ارز دیجیتال و کریپتوکارنسی پرداختیم. ارزهای دیجیتال و کریپتوکارنسی هر دو شیوه‌های نوینی هستند که از تکنولوژی بلاک‌چین استفاده می‌کنند. ارزهای دیجیتال به نمایندگی از ارزهای فیات (مانند دلار یا یورو) استفاده می‌شوند که ارزش آن‌ها به‌عنوان یک شعبه از ارزهای معمولی در یک روش کنترل‌شده توسط دولت‌ها تعیین می‌شود. این ارزها اکثراً توسط بانک‌های مرکزی یا بانک‌های تجاری صادر می‌شوند و عموماً به‌عنوان واحد پول در کشورها به‌کار می‌روند. از طرف دیگر، کریپتوکارنسی‌ها مانند بیت کوین، اتریوم و لایت کوین، از طریق فناوری بلاک‌چین بدون نیاز به دولت‌ها و بانک‌ها ایجاد شده‌اند. ارزش و وجود کریپتوکارنسی‌ها بر اساس تقاضا و عرضه بازار و فعالیت‌های معامله‌گران تعیین می‌شود. همچنین، از کریپتوکارنسی‌ها بیشتر به‌عنوان سرمایه‌گذاری استفاده می‌شود و قوانین و مقررات کمتری نسبت به ارزهای دیجیتال دارند.
