درمان ناتوانی و مشکلات جنسی در آقایان

به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از مثبت زندگی، ناتوانی جنسی مردان به شکل ناتوانی در رسیدن به حالت نعوظ و حفظ این حالت گفته می شود. این اختلال باعث می شود تا مرد در آمیزش جنسی لذت و رضایت کافی کسب نکند. این مشکل بسیار شایع است و در همه ی سنین دیده می شود. با این حال، مردان مسن تر، آن را بیشتر تجربه می کنند. بنا به پژوهش های صورت گرفته در دانشگاه ویسکانسین، در آمریکا حدود ۵ درصد از مردان بالای ۴۰ سال، ناتوانی جنسی از نوع اختلال نعوظ دارند. در حدود ۱۵ درصد از مردان بالای ۷۰ سال نیز این مشکل را تجربه می کنند. در این مقاله با علل، روش های درمان و پیشگیری از ناتوانی جنسی آشنا خواهید شد.

علل رایج ناتوانی جنسی

ناتوانی مردان در رسیدن به حالت نعوظ به چندین عامل وابسته است. این عوامل خود حاصل مشکلات جسمانی گوناگونی هستند. مشکلات وابسته به سلامت روانی و دیگر اختلالات روان شناختی نیز ممکن است موجب ناتوانی جنسی و وخیم ترشدن آن شوند.

علل جسمانی

مشکلات قلبی؛

کلسترول بالا؛

انسداد رگ های خونی؛

جراحت در آلت تناسلی؛

دیابت؛

چاقی مفرط؛

سندروم سوخت وساز (متابولیک)؛

بیماری پارکینسون؛

ام.اس. (MS)؛

مصرف سیگار و تنباکو؛

اعتیاد به الکل؛

سایر انواع سوءمصرف مواد مخدر؛

اختلالات خواب؛

درمان های سرطان پروستات یا درمان های بزرگی پروستات؛

آسیب نخاعی؛

بیماری پیرونی.

علل روانی

افزون بر عوامل جسمانی، عوامل روانی نیز ممکن است باعث ناتوانی جنسی در مردان شود؛ شماری از این عوامل به شرح زیر است:

استرس؛

افسردگی؛

اضطراب؛

سایر شرایط خاص روانی؛

مشکلات در روابط عاطفی به خاطر استرس، ضعف در برقراری ارتباط و… .

برخی از مردان ترکیبی از مشکلات جسمی و روانی را تجربه می کنند و بنابراین، مشکل ناتوانی جنسی در آنها به شکلی حادتر نمود می یابد؛ برای نمونه، اگر فردی به خاطر وجود زخم و جراحت، واکنش جنسی کندی داشته باشد، در رسیدن به حالت نعوظ دچار اضطراب خواهد شد و همین اضطراب، مشکل ناتوانی جنسی او را تشدید خواهد کرد.

سازمان خدمات سلامت ملی بریتانیا (NHS)، نیز اعلام کرده است که این ناتوانی جنسی فقط در برخی شرایط خاص برای بعضی از مردان تشدید می شود؛ برای نمونه، ممکن است فردی در حالت عادی و تنهایی به نعوظ برسد یا حتی با این حالت از خواب برخیزد؛ ولی به هنگام آمیزش، دچار اختلال و ناتوانی شود.

اگر مردی نتواند در رابطه با شریک جنسی اش به نعوظ برسد، به احتمال زیاد، ناتوانی او ریشه در عوامل روان شناختی دارد؛ اما اگر مردی هیچ گاه و در هیچ شرایطی قادر به رسیدن به حالت نعوظ نباشد، باید ریشه ی آن را در مشکل یا اختلالی جسمی جست وجو کرد.

درمان های ناتوانی جنسی

نخست پزشک متخصص باید اطمینان حاصل کند که بیمار، درمان های درست و مناسبی برای دیگر بیماری های احتمالی دریافت می کند. شاید عوامل روانی یا جسمانی، علت اصلی ناتوانی جنسی باشند؛ شاید هم این عوامل باعث حادترشدن ناتوانی جنسی می شوند. در هر حال، درمان باید به صورت کامل و درست صورت بگیرد.

پس از ریشه یابی مشکل، پزشک مستقیما به سراغ درمان ناتوانی جنسی خواهد رفت. طیفی گسترده از روش های درمانی برای رفع این مشکل وجود دارد که بنا به علت ناتوانی، شکل آن متفاوت خواهد بود:

داروهای خوراکی

برای رفع ناتوانی جنسی، برخی داروهای خوراکی به شرح زیر وجود دارد:

قرص های سیلدنافیل (ویاگرا)؛

تادالافیل (سیالیس)؛

واردنافیل (لِویترا)؛

آوانافیل (اسپِدرا).

مصرف این داروها به شکل خودکار و سریع باعث رفع ناتوانی جنسی نمی شود؛ برای اثربخشی آنها، فرد به انگیزش جنسی نیز نیاز دارد. گفتنی است قرص های نام برده هیجان و لذت جنسی ایجاد نمی کنند؛ ضمن اینکه عوارض جانبی نیز دارند؛ سردرد و برافروختگی، از جمله شایع ترین عوارض جانبی این داروهاست. از دیگر عوارض کمتر شایع، می توان به سوءهاضمه، گرفتگی و کیپ شدن بینی و سیانوپسیا (اختلال در بینایی و دیدن اشیا به رنگ آبی) اشاره کرد.

گفتنی است افراد با شرایط زیر، نباید از داروهای نام برده کمک بگیرند:

مشکلات قلبی شدید؛

مشکلات کبدی شدید؛

تجربه ی اخیر سکته ی مغزی؛

تجربه ی اخیر حمله ی قلبی؛

فشارخون پایین؛

برخی بیماری های چشمیِ وراثتی و نادر.

آلپروستادیل

اگر مردی با ناتوانی جنسی و اختلال در نعوظ، به درمان ها پاسخ مثبت و مؤثری ندهد، آلپروستادیل پیشنهاد می شود. آلپروستادیل، هورمونی مصنوعی است که به تحریک گردش خون در آلت تناسلی کمک می کند. آلپروستادیل را می توان هم به آلت تناسلی تزریق کرد و هم می توان یک پِلتِ حاوی آلپروستادیل را در مجرای ادرار قرار داد. مجرای ادرار کار انتقال ادرار را از مثانه به آلت بر عهده دارد.

بر اساس گزارش سازمان ملی سلامت انگلستان، کسانی که از این هورمون استفاده می کنند، معمولا پس از ۵ تا ۱۵ دقیقه می توانند به حالت نعوظ برسند. البته طول مدت نعوظ بسته به میزان دُزِ مصرفی آلپروستادیل متفاوت است.

مردانی که دچار بیماری کم خونیِ داسی شکل هستند و در خطر نعوظ دائم به سر می برند (یعنی نعوظ برای شان بلندمدت و دردناک است) نباید از آلپروستادیل استفاده کنند. افراد با سایر اختلالات و کسانی نیز که از سایر درمان ها برای مشکل ناتوانی جنسی خود کمک می گیرند، نباید به سراغ مصرف آلپروستادیل بروند؛ برخی از عوارض جانبی آلپروستادیل به شرح زیر است:

تغییرات در فشارخون؛

سردردها؛

سرگیجه؛

درد در ناحیه ی آلت تناسلی؛

سوزش مجرای ادرار؛

خون ریزی مجرای ادرار؛

بروز حساسیت نسبت به دارو در محل تزریق.

پمپ خلأ

یکی دیگر از گزینه ها برای درمان ناتوانی جنسی، بهره گیری از پمپ خلأ یا همان وکیوم است. این پمپ به شکل دستی یا با باتری کار می کند. برای استفاده، شخص باید لوله را روی آلت خود قرار دهد و سپس همه ی هوای درون لوله را به سمت بیرون آن تخلیه کند تا حالتی از خلأ ایجاد شود. این حرکت، خون را در آلت تناسلی به جریان انداخته و فرد را به حالت نعوظ می رساند. قراردادنِ حلقه ای پلاستیکی به دورِ قسمت پایینی آلت تناسلی، باعث ماندن خون در این قسمت می شود و حالت نعوظ را حفظ می کند.

این وسیله به فرد کمک می کند تا حالت نعوظ را به مدت ۳۰ دقیقه حفظ کند. بر اساس آمارهای رسمی، بیشتر مردان پس از استفاده از پمپ خلأ، دیگر دچار ناتوانی جنسی نخواهند بود. چنانچه مردی دچار اختلال خون ریزی است یا داروهایی برای کاهش توانایی انعقاد خون مصرف می کند، نباید از پمپ خلأ کمک بگیرد. شایان ذکر است کمتر از یک سومِ مردان، در نتیجه ی استفاده از پمپ خلأ، دچار درد و کبودی می شوند.

جراحی

چنانچه هیچ یک از روش های درمانیِ پیش گفته، اثربخش نباشد، می توان به گزینه ی جراحی اندیشید. جراحی برای رفع این مشکل، با قراردادن ایمپلنت نیمه سخت یا قابل تورم در داخل آلت فرد همراه است.

درمان های روان شناختی

گر ناتوانی جنسی ناشی از استرس، اضطراب یا سایر مشکلات روانی باشد، فرد باید به مشاور یا روان شناس مراجعه کند. اگر این وضعیت باعث ایجاد تنش و استرس برای هر دو نفر در رابطه می شود، بهتر است زوج با هم به مشاور مراجعه کنند. گفت وگو با روان شناس و مشاور می تواند مشکل را رفع کند و زمینه های روانی بروز اضطراب و تنش را به هنگام رابطه کاهش دهد.

پیشگیری از ناتوانی جنسی

روش هایی برای پیشگیری از ابتلا به این مشکل وجود دارد:

سیگار نکشیدن؛

عدم مصرف الکل و موادمخدر؛

انجام تمرین های ورزشی با تمرکز بر ناحیه ی کف لگن؛

کاهش وزن در صورت چاقی مفرط؛

تمرین برای پرهیز از استرس؛

درمان افسردگی، اضطراب یا هر مشکل روانی دیگر.

چشم انداز مشکل

کسانی که به ناتوانی جنسی دچارند، نباید نگران و ناراحت باشند؛ زیرا درمان های متفاوت و متنوعی برای این مشکل وجود دارد و بنا به شرایط هر فرد، می توان از گزینه ای مؤثر بهره گرفت.