به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، با توجه به این که باید به کودکان آموزش داد تا دوست پیدا کنند، بهتر است از همان ماه های اولیه زندگی، به فکر دوست یابی کودکان مان باشیم و کودک خود را وارد اجتماعات مناسب سنش نماییم. از چالش های زندگی می توان دوست یابی را نام برد. انسان به عنوان یک موجود اجتماعی ناگزیر به دوست یابی است. حضور در پارک و استفاده از وسایل بازی موجود در پارک، قرار گرفتن در صف سرسره و تاب … در واقع اولین قدم برای پذیرش روابط اجتماعی است.
اگر کودک شما علی رغم تدابیری که به کار بردید، باز هم در پیدا کردن دوست موفق نبود بهتر است بیشتر دقت کنید و علت اصلی آن را پیدا کنید. مثلاً اگر نمی داند چگونه می تواند با کسی دوست شود، به او یاد دهید با نزدیک شدن به فرد مورد نظر و سلام کردن و پرسیدن اسم او می تواند سر صحبت را باز کرده و به این ترتیب با او دوست شود و یا آن کودک را دعوت به خوردن قسمتی از تغذیه اش کند یا از او بخواهد با هم بازی کنند.
الف – آموزش دوست یابی به کودکان
به فرزندان بگویید که دوستی ها انواع متفاوتی دارد
- یک کودک نمی تواند در تمام حالات دوست شما باشد و عیبی هم ندارد.
- بعضی از آن ها برای صحبت کردن درباره ی احساسات عالی هستند
- برخی برای کارهای گروهی روی یک پروژه عالی هستند
- اما در مواقع بیکاری خیلی سرگرم کننده نیستند.
قبل از آموزش دوست یابی به کودکان ببینید که کودکان چه خواسته هایی دارند
- یادتان باشد برخی از کودکان به تعداد زیادی دوست نیاز ندارند.
- حواستان به این کودکان باشد.
- از کودک بپرسید که میخواهد چه چیزی از یک دوستی جدید بدست بیاورد؟
- چه فعالیت هایی را برای انجام دادن با دوستانش در نظر دارد؟
در آموزش دوست یابی به کودکان از اهمیت دوست یابی با سایر بچه ها حرف بزنید
- تلاش کنید تعریف کودکان را از دوستی بفهمید.
- تلاش کنید بیشتر گوش بدهید و کمتر نظر دهید
گاهی مواقع آموزش دوست یابی به کودکان را بصورت عملی انجام دهید
- مثلا یک روز به او در پیدا کردن یک دوست جدید کمک نمایید
- امکان دارد فرزندتان یک دوست احتمالی را تشخیص ندهد.
- از او بپرسید دوست دارد وقتش را با که بگذراند؟
- به او نشان دهید که معمولا از چه کسی تعریف می کند.
در پیدا کردن راه های جدید دوست یابی به او کمک کنید
- به کودک بگویید فعالیت در برنامه های بعد مدرسه راه خوبی است
- به او کمک کنید تا جملاتی برای شروع بحث برای خود داشته باشد.
- به کودک تان بگویید به دوست خود بگوید بیا با هم وقت بگذرانیم و به من یاد بده که من هم بهتر حرف بزنم.
- مثلا بگوید آیا فردا به کلاس موسیقی می آیی؟
- مثلا بگوید می خواهی تا تو را سر راه برداریم؟
یکی از ترفندهای آموزش دوست یابی به کودکان صحبت درخصوص رفتارهای آسیب زننده به دوستی ها می باشد
- به کودک تان بگویید دوستان به فضا احتیاج دارند نمی توانند تمام مدت پیش هم باشند.
- هر کودکی دوستان دیگری از بین کودکان دیگر هم دارند که میخواهند گاهی با آنها باشند.
- به کودک بگویید تا درباره ی احساسات خود و آنچه که برای شما اهمیت دارد حرف بزنید.
- به کودک بگویید دوستان می توانند با نظر یکدیگر مخالفت کنند بدون اینکه یکدیگر را آزار دهند.
ب – چند ترفند آموزش دوست یابی به کودکان
به کودکان خود بگویید که این را فراموش نکنید که تنها راه داشتن دوستان خوب، دوست خوب بودن است. اینکه شما به کودک تان یاد بدهید که در دوستی با بقیه بچه ها به جای نزاع و درگیری بتواند تعاملات دوستانه مثبتی داشته باشد خدمت بسیار بزرگی برای موفقیت در آینده کودک خود انجام داده اید.
اولین الگوی یک دوست خوب برای کودک باشید
- الگوی صحیح بودن برای آموزش دوست پیدا کردن و حفظ دوستی یکی از بهترین روش ها هست.
- چگونگی تعاملات خودتان با دوستانتان را به کودک تان نشان دهید.
- برای یک دوست خوب بودن باید بداند چطور با عذرخواهی یک رابطه را درست کند.
با خرید کتاب اموزش دوست یابی به کودکان بدهید
- خواندن کتاب هایی که شخصیت های داستان روابط دوستانه ای با هم دارند
- کتاب نقطه شروع خوبی برای بحث کردن است.
سوال هایی از این قبیل از کودک تان بپرسید که :
اگر در موقعیتی مشابه قرار می گرفت چه رفتاری داشت؟
پ – تمرینات و آموزش دوست یابی به کودکان از نوع عملی
گفت و گو را آموزش دهید
سلام و احوالپرسی و پرسش های خاصی که موجب می شود گفت و گو ادامه پیدا کند، باید تمرین شود. حتی می توانید به کودک بیاموزید که چگونه خود را به یک دوست معرفی کند مثلا : می تونی بری دست بدی و بگی من محمد هستم! اسم تو چیه؟ به کودک بگویید اگر نتوانست نام طرف مقابل را درست متوجه شود، دوباره بپرسد و این کار ایرادی ندارد. مبنای آموزش دوست یابی به کودکان مکالمه و صحبت است.
از کودک بپرسید روز خود را در مدرسه چگونه گذرانده است
شاید پاسخ به این سوال برای کودک شما چندان آسان نباشد، بنابراین بسیار مهم است که با دقت کامل به حرف های او گوش فرادهید. ببینید که زنگ ناهار را چگونه گذارنده و آیا تنها بوده یا دوستی برای خود یافته است؟ آیا در زنگ تفریح دوستی برای خود پیدا کرده تا با او بازی کند؟ اگر دوستی داشته، چگونه با هم بازی کرده اند؟ سوال و جواب لازمه آموزش دوست یابی به کودکان می باشد.
یکی از دوستان یا همکلاسی های کودک را هفتگی به خانه دعوت کنید
از کودک بخواهید یکی از دوستانش را به بهانه ای به منزل دعوت کند و با او مشغول بازی شود. هدف شما از این کار این است که چگونگی ارتباط و رفتارهای فرزندتان را در این موقعیت تحت نظر گرفته و مورد مطالعه قرار دهید. مثلا در همین ارتباط ها ممکن است متوجه شوید کود کتان خودخواه، ریاست طلب یا نابردبار است یا مشکلات رفتاری از این دست دارد. پس از مشاهده این مشکلات باید از طریق قصه گویی، گفت وگو یا فیلم هایی که دارای محتوای ارتباطی این چنین هستند، در جهت بهبود مشکل ارتباطی اش گام بردارید.
به کودک مهارت های اجتماعی در خانه بدهید
اگر کودک شما در ایجاد ارتباط با دیگران مشکل دارد – خیلی آرام حرف می زند، اخم می کند یا سعی می کند با طرف مقابل چشم در چشم نشود – سعی کنید برخی از مهارت های اجتماعی را در خانه با او تمرین کنید. این تمرینات به آنها کمک می کنند تا عادت بد خود را ترک کنند. از آنها بخواهید بلند و کاملا واضح حرف بزنند، به چشمان فردی که با آنها صحبت می کند نگاه و نام او را خطاب کنند.
در جایی که کودکان هستند حضور داشته باشید
استاد مرکز رشد و مراقبت کودک می گوید: اگر کودک شما هنوز در مهد کودک یا پیش دبستانی نیست به یک گروه بازی ملحق شوید. به طور مرتب به پارک بروید به کتابخانه محلی یا به یک موزه بروید. قرار ملاقات های زیادی بگذارید. با دوستان صمیمی یا احتمالی کودکتان قرار بازی در خانه بگذارید و آن ها را به خانه دعوت کنید. به آن ها وقت بدهید که همدیگر را بهتر بشناسند و تفریح و سرگرمی داشته باشند.
از کودک انتظار واقع بینانه داشته باشید
اگر فرزند شما به طور ذاتی ساکت و غیراجتماعی است، نمی توانید انتظار داشته باشید تا با صدای بلند حرف بزند و اجتماعی باشد. شما این مساله را هنگام تمرین مهارت های اجتماعی در خانه می توانید متوجه شوید. به یاد داشته باشید، شخصیت آدم ها با هم فرق دارند و هیچ کس بهتر از دیگری نیست. در این حالت باید اجازه دهید تا فرزند شما به روش خود با دیگران ارتباط برقرار کند.
با دیگر کودکان قرار بازی بگذارید
از کودکان دیگر دعوت کنید تا برای بازی با فرزند شما به خانه تان بیایند. از میان آنها، کودکانی که از نظر رفتار، اخلاق و علاقه مندی ها بیشتر شبیه فرزند شما هستند را انتخاب کنید. اگر هر دو آنها بازی های مشابهی را دوست داشته باشند و از نظر مهارت های اجتماعی در یک سطح باشند، بهتر با هم دوست می شوند. جایی که کودک نباشد آموزش دوست یابی به کودکان معنایی ندارد.
