به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نی نی سایت، اگر موانع دوست‌یابی را می‌شناسید، آموزش‌های دوست‌یابی لازم را هم برای فرزندتان فراهم کرده‌اید و می‌دانید فرزندتان از عهده درک احساسات و همدلی هم برمی‌آید، وقتش رسیده که به مهارت‌های شروع یک رابطه دوستانه بپردازید که با یافتن موقعیت مناسب شروع می‌شود.
موارد زیادی وجود دارد که کودک، مشکلی در کلام و بیان ندارد، احساسات دیگران را هم درک می‌کند و همدلی هم بلد است، اما بازهم نمی‌تواند برای خودش به‌خصوص در محیط‌های تازه دوستی پیدا کند.
مسیر اشتباهی که ممکن است والدین در چنین شرایطی بروند، این است که به کودک فشار بیاورند، او را سرزنش کنند، به او غر بزنند یا برچسب‌هایی به کودک بزنند که درمجموع، نه‌تنها رفتار او را بهبود نخواهد بخشید و دوستان تازه‌ای هم برای او به همراه نخواهد داشت، بلکه باعث می‌شود فرزندشان از برقراری ارتباط، تصویری ناخوشایند داشته باشد و خود را در این زمینه کاملا ناتوان و درمانده احساس کنند، آن‌هم درمانده‌ای تنها، که حتی والدینش هم او را درک نمی‌کنند و به او کمک نمی‌کنند.
این‌که والدین خیال کنند شروع یک رابطه خیلی ساده است و اصول آن‌هم بدیهی است، کار را سخت‌تر می‌کند و درواقع مانعی می‌شود برای کمک به فرزندشان. خود شما، اگر قرار باشد اصول شروع یک ارتباط و دوست‌یابی را نام ببرید، چه می‌گویید: سعی کنید یک لیست برای خودتان تهیه کنید. ببینید چه قدر این اصول را می‌شناسید، چه قدر اصلا به نظرتان تفکیک‌شده و قابل‌آموزش هستند و چه قدر جز آن دسته از والدین هستید که آن را ساده و بدیهی می‌بینید. با خودتان روراست باشید تا بتوانید به بهترین نتیجه برسید.
پیدا کردن موقعیت مناسب
یکی از مؤلفه‌های مهم در برقراری ارتباط و دوست‌یابی، تشخیص موقعیت‌های مناسب است. کودکان معمولا تمایل دارند با افرادی دوست شوند که علاقه‌های مشترکی با آن‌ها دارد. با کسی که حرفی برای گفتن با آن‌ها داشته باشد و از وسایلی مشابه با آن‌ها استفاده کند. در همین راستا، چشم کودک ما هم باید به دنبال شباهت‌ها باشد. اگر او بتواند این شباهت‌ها را ببیند، می‌تواند گزینه‌های مناسب‌تری را برای دوست‌یابی انتخاب کند و به سراغ افرادی برود که با احتمال بالاتری، به درخواست دوستی او پاسخ مثبت می‌دهند. افرادی که وقتی باهم هم‌کلام شدند، حرف‌های بیشتری برای گفتن با آن‌ها داشته باشد. در این راستا،
وقتی مثلا بچه‌های کلاس در مورد بازی رایانه‌ای موردعلاقه او صحبت می‌کنند، زمان خوبی برای نشان دادن علاقه او و درواقع اعلام یک وجه مشترک با برخی از همکلاسی‌هایش است.
وقتی در پارک سراغ اسباب‌بازی موردعلاقه‌اش می‌رود، کودکی که با هیجان در مورد آن اسباب‌بازی صحبت می‌کند، احتمالا صحبت او در مورد آن اسباب‌بازی را نادیده نمی‌گیرد و با او وارد صحبت می‌شود.
وقتی در کلاس موضوعی مطرح می‌شود که موردعلاقه او است، مثلا نجوم، و افراد دیگری هم در کلاس هستند که به این موضع علاقه دارند، می‌تواند با آن‌ها وارد گفتگو شود، می‌توانند باهم در اینترنت دنبال موضوع موردعلاقه خود بگردند یا باهم از کتابخانه یا رصدخانه استفاده کنند. یا باهم کار تهیه یک نشریه دیواری در مورد آن موضوع را بر عهده بگیرند.
شرکت در کلاس‌ها، برنامه‌های فوق‌برنامه، ورزش، فعالیت‌های هنری و... موقعیتی خوب برای جمع شدن بچه‌هایی باعلاقه‌های مشترک است.
فراموش نکنید که در تلاش برای یافتن موقعیت‌های مناسب، موقعیت‌های نامناسب هم بهتراست گوشزد شوند، مانند غریبه‌ای در خیابان که پیشنهاد دوستی می‌دهد، یا فردی در مدرسه که بدون هیچ شباهتی و گرایشی، برای سواستفاده‌های احتمالی، به او نزدیک می‌شود. گاهی احساس تنهایی و ناتوانی در پیدا کردن دوست، باعث می‌شود افراد موقعیت‌های نامناسب را پس نزنند و دچار دردسر شوند.
