به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، افراد مبتلا به اختلال شخصیت اسکیزوتایپال معمولاً خرافاتی هستند، عقاید عجیبی راجع به وقایع و دل مشغولی های متفاوت با خرده فرهنگ خود دارند، اشتباه وقایع را تفسیر می کنند و حتی معنای شخصی به اتفاقات می دهند.
تصور کنید که فردی خودش را دلیل سیل و زلزله و دیگر حوادث بداند. به عنوان مثال مرگ یک چهره مشهور را این طور تفسیر کند «او مُرد چون من به عکس او نگاه کردم» یا «در فلان شهر زلزله آمد زیرا من خواستم به آن شهر سفر کنم.»، این افراد هر رویداد را به خود ربط می دهند.
افراد مبتلا به این اختلال شخصیت احساسات، رفتار و گفتاری غیرعادی دارند، معمولاً روابط ضعیفی با دیگران دارند و به غیر افراد خانواده دوست نزدیکی با کسی ندارند. باور دارند دارای نیرویی جادویی و ماورایی هستند، به عنوان مثال خود را دارای حس ششم، قدرت کنترل ذهن و … می دانند و تصور می کنند دیگران قدرت و اراده ای در برابر خواسته آنها ندارند.
به دلیل چنین تفکراتی احتمال اینکه جذب گروهای جادوگری، طالع بینی و یا فرقه های مذهبی خاصی شوند زیاد است. در گفت وگو با آنها صحبت های عجیب وغریبی می کنند ولی گفته هایشان با اینکه غیرمنطقی است ولی قابل فهم است.
علل اختلال شخصیت اسکیزوتایپال
تحقیقات هنوز نتوانسته اند منشا این اختلال را پیدا کنند، اما این طور عنوان می شود که ترکیبی از ژنتیک و عوامل محیطی می توانند در آن موثر باشند. کسانی که دارای وابستگان درجه یک مبتلا به اسکیزوفرنی هستند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به این اختلال هستند.
تجربه ترومای روانی، استرس مزمن نیز می تواند ریسک ابتلا به این اختلال را افزایش دهد.
تحقیقات نشان می دهند که نرخ ابتلا به آن حدود 4 درصد است و مردان کمی بیشتر از زنان دچار آن می شوند. حدود نیمی از بیمارانی که دچار اختلال شخصیت اسکیزوتایپال هستند، حداقل یک دوره افسردگی ماژور را تجربه کرده اند.
افرادی که دچار بیماری اختلال دوقطبی، استرس پس از سانحه، اختلال شخصیت مرزی و اختلال شخصیت خودشیفته هستند بیشتر در معرض خطر ابتلا به آن هستند.
علائم ابتلا به اختلال اسکیزوتایپال
نشانه های این اختلال به سه مولفه تقسیم می شود. اول کاهش توان برقراری ارتباط نزدیک با دیگران که باعث ناراحتی شدید بیماری می شود. دوم، تحریف افکار یا درک وقایع. سوم، نشان دادن رفتارهای عجیب.
در بیماران جوان تر، این اختلال خود را به شکل اشکال در توجه، اضطراب اجتماعی یا علاقه به بازی و کار در تنهایی نشان می دهد. کودکان توسط همسالان خود مسخره می شوند و قربانی قلدری می شوند که این باعث افزایش علائم اضطراب اجتماعی می شود. برای تایید تشخیص این اختلال، فرد باید علائم زیر را در دوره نوجوانی داشته باشد. وجود پنج مورد از علائم زیر هوشیاری برای درمان را می طلبد:
- نداشتن دوستان صمیمی به غیر از اعضای خانواده
- باورهای عجیب و خرافی
- اعتقاد به توانایی های فرازمینی و فوق العاده مانند تله پاتی
- اضطراب اجتماعی شدید در ارتباط با ترس های پارانوید
- افکار پارانوئید و شک به وفاداری دیگران
- تفسیر وقایع بی آزار به شکل حوادث شخصی و مضر
- لباس پوشیدن عجیب
- احساس وجود یک فرد غائب
- الگوی گفتاری عجیب
- پاسخ های عاطفی محدود یا فقدان عاطفه
تشخیص اسکیزوتایپال:
در صورتی که بیمار پیش از این تشخیص بیماری اسکیزوفرنی یا سایر اختلالات روانی، اختلال طیف اوتیسم، اختلال دوقطبی، یا اختلال افسردگی با علائم روان پریشی داشته است، اختلال شخصیت اسکیزوتایپال در او تایید نمی شود.
در زمان تشخیص، روانپزشک می تواند از صحبت های خانواده و دوستان نیز برای بررسی هر چه بهتر رفتارهای بیمار استفاده کند.
درمان اسکیزوتایپال:
برای درمان این اختلال از ترکیبی از روان درمانی و دارو درمانی استفاده می شود. روان درمانی می تواند شامل آموزش مهارت های اجتماعی و رفتار درمانی شناحتی برای شناسایی و تغییر الگوهای فکری تحریف شده باشد.
خانواده درمانی نیز به آموزش تعامل درست با بیمار، بهبود ارتباط با او و کاهش اضطراب در خانواده کمک می کند.
هیچ گونه داروی اختصاصی برای این بیماری در بازار ارائه نشده است.این داروها عبارتند از داروهای ضد روانپریشی، ضد افسردگی، تثبیت کننده های خلق و خو و ضد اضطراب ها که به کاهش و مدیریت علائم کمک می کنند.
