به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، نیسان رونیز شاسی بلند کامپکت است که در بازار جهانی با نام نیسان Xterra به فروش می رسد. نسل اول نیسان رونیز در سال 1999 معرفی شد و در سال 2005 وارد نسل دوم خود شد. همین نسل دوم بود که به نمایندگی پارس خودرو برای بازار ایران در نظر گرفته شد.
نخستین عرضه شاسی بلند رونیز توسط پارس خودرو به سال 1382 بازمی گردد در حالی که این روند تا سال 1389 اما به صورت محدود ادامه پیدا کرد. رونیز بیشتر به دلیل قابلیت های آفرودی که دارد مورد توجه خریداران قرار گرفت چراکه از نظر ظاهری و تجهیزات رفاهی خودرو جذابی نیست اما بدون شک خودرو باکیفیتی است که علاوه بر مسیرهای آفرودی، در جاده هم احساس خوبی به سرنشینان القا می کند.
در ادامه، به بررسی نکات منفی و مثبت رونیز از جهات مختلف و توانایی های حرکتی این خودرو خواهیم پرداخت.
نمای کلی نیسان رونیز
مدلی که پارس خودرو آن را تولید کرد، نسخه ای از نیسان اکسترا است که مخصوص بازارهای خارج از آمریکای شمالی بود و به همین دلیل، طراحی ظاهری آن با مدل اصلی نیسان اکسترا متفاوت است. گرچه نمای عقب و جانبی در هر دو مدل یکسان است، ولی مدل تولیدشده توسط پارس خودرو در نمای جلو با محصول دیگر نیسان یعنی وانت فرانتیر مشابه است و از چراغ هایی تقریبا گرد استفاده می کند.
بی شک، یکی از مشخصه های ظاهری که نیسان رونیز را تبدیل به خودرویی خاص بین سایر SUV های بازار کرده است، طراحی سقف این خودرو است. سقف خودرو در قسمت عقب دارای ارتفاع بیشتری در مقایسه با قسمت جلو است و این نحوه قرارگیری آن ها، موجب شده است تا سرنشینان عقب ضمن برخورداری از دید مناسب، از فضای سر و پای بهتری برخوردار باشند.
کابین نیسان رونیز با نیسان پیکاپ و محصول دیگر پارس خودرو یعنی سرانزا تفاوتی ندارد. فرمان چهارشاخه پلاستیکی، دریچه های تهویه که پایین تر از سیستم صوتی قرار گرفته اند و دو عدد دسته دنده، از اصلی ترین موارد طراحی این خودرو هستند. در نمونه ای که تصاویر آن را مشاهده می کنید، مالک خودرو اقدام به نصب سیستم صوتی متفاوتی کرده است که از نمایش گر رنگی بهره می برد. امکانات رفاهی رونیز، تنها محدود به قفل مرکزی، شیشه های برقی و فرمان هیدرولیک است.
قوای فنی نیسان رونیز
زیر کاپوت نیسان رونیز، یک موتور 2389 سی سی چهارسیلندر خطی بنزینی قرار دارد. این موتور، می تواند ۱۵۰ اسب بخار قدرت و ۲۰۸ نیوتن متر گشتاور تولید کند. نیروی موتور، با استفاده از یک گیربکس ۵دنده دستی به هر دو محور خودرو انتقال پیدا می کند. نیروی موتور در نیسان رونیز شاید روی کاغذ چندان زیاد نباشد، اما برای کاربری این خودرو مناسب است و مادامی که رونیز را با خودروهای شش سیلندر مقایسه نکنید، توانایی های حرکتی قابل قبولی را ارائه می دهد. با توجه به وزن ۱۷۷۰ کیلوگرمی خودرو، رونیز می تواند در زمانی حدود ۱۵ ثانیه سرعت خود را از حالت سکون به صد کیلومتر بر ساعت برساند و توانایی دست یابی به حداکثر سرعت ۱۷۰ کیلومتر بر ساعت را هم دارد.
موتور نیسان رونیز گرچه انژکتوری است و این یک مزیت برای این خودرو محسوب می شود، اما سیستم انژکتوری در این خودرو از انواع ابتدایی است و هم چنان شاهد وجود دلکو در این خودرو هستیم. دلکو قطعه ای است که وظیفه ارسال برق به شمع ها را دارد و بیشتر در خودروهای کاربراتوری دیده می شود؛ اما نسل اول خودروهای انژکتوری نیز از این قطعه استفاده کرده اند که رونیز نیز در این دسته قرار می گیرد.
این موتور باکیفیت و قابل اطمینان که در بین موتورهای نیسان با کد KA24DE شناخته می شود، اشتیاق زیادی به مصرف سوخت دارد و در هر صد کیلومتر، به طور ترکیبی ۱۳ لیتر بنزین مصرف می کند. بسیاری از مالکان، همین مصرف سوخت اعلامی ۱۳ لیتری را نیز خوش بینانه می دانند. در صورتی که خودروی خود را به تجهیزات آفرودی و لاستیک های آج دار مجهز کرده باشید، باید انتظار افزایش قابل توجه مصرف سوخت را نیز داشته باشید!
توانایی های آفرودی نیسان رونیز
همان طورکه در ابتدای مقاله اشاره کردیم، نیسان رونیز یک شاسی بلند آفرودی با شاسی مستقل و دنده کمک است و این مساله آن را در بحث توانایی های خارج از جاده، برتر از کراس اوورهایی هم چون سانتافه، تویوتا راو۴ یا کیا اسپورتیج قرار می دهد. رونیز با توجه به بازه قیمتی و سن وسال خود، هر آن چه را که برای شروع یک آفرود جذاب نیاز دارید، با خود دارد.
شاسی این خودرو مانند وانت ها از بدنه مستقل است؛ چنین قابلیتی گرچه روی قابلیت های جاده ای خودرو نظیر هندلینگ و پایداری اثر منفی دارد، ولی در آفرود یک مزیت بسیار بزرگ به حساب می آید. این نوع طراحی شاسی، رونیز را دقیقا در کلاس خودروهایی هم چون پاجرو و لندکروزر قرار می دهد.
هم چنین نیسان رونیز در کنار گیربکس ۵دنده دستی خود، از «جعبه دنده کمکی» نیز بهره مند است. دنده کمکی در این خودرو دارای چهار حالت 2H، 4H، L4 و N است که در ادامه به توضیح هر یک می پردازیم:
حالت H2
در حالت H2 که مخصوص استفاده روزمره است، نیروی موتور تنها به چرخ های عقب منتقل می شود و چرخ های جلو، دیگر با موتور درگیر نیستند.
حالت H4
در حالت H4، نیروی موتور به هر دو محور به طور مساوی انتقال پیدا می کند؛ ولی تغییری در ضریب انتقال نیرو حاصل نمی شود. با توجه به این که نیسان رونیز فاقد دیفرانسیل مرکزی است، زمانی که دنده کمکی را در حالت H4 قرار دهید، نیروی موتور به صورت مساوی بین محور جلو و عقب تقسیم خواهد شد. به همین علت، باید حواستان باشد تا در جاده این کار را نکنید و تنها در مسیرهای خاکی یا برفی این حالت را فعال کرده باشید؛ چون به دلیل نبود دیفرانسیل مرکزی، خودرو روی جاده دچار لاستیک سایی می شود و مصرف سوخت نیز بالا می رود.
حالت L4
در حالت L4 نیز، نیرو با ضریب سنگین بین چرخ های جلو و عقب تقسیم می شود که مخصوص آفرود سنگین و بالارفتن از شیب های شدید است. در حالت L4، خودرو حداکثر سرعت بسیار محدودی با هر دنده دارد.
حالت خلاص یا N
حالت آخر نیز با نام N یعنی خلاص شناخته می شود و مخصوص زمانی است که قصد بکسل کردن رونیز را داشته باشید. در این حالت، ارتباط چرخ ها با گیربکس قطع می شود تا بکسل کردن خودرو با سهولت بیشتری انجام شود.
نیسان رونیز به قفل دیفرانسیل محورهای جلو یا عقب مجهز نیست؛ ولی به صورت افترمارکت، می توانید اقدام به نصب این آپشن روی خودرو کنید که البته هزینه گزافی دارد. برخی تیونرها نیز به جای قفل دیفرانسیل، استفاده از دیفرانسیل های لغزش محدود (LSD) را پیشنهاد می کنند که در بازار، بعضا با نام دیفرانسیل کلاچ دار نیز شناخته می شوند. با این که رونیز خودرویی توان مند در شیب زدن و کوه و صحرا است، اما این ارتقا می تواند توانایی خارج جاده ای این خودرو را به میزان چشم گیری افزایش دهد.
یکی از نکات منفی در نیسان رونیز، نبود «پلوس خلاص کن» در این خودرو است. پلوس خلاص کن در خودروهای آفرودی، وظیفه جداکردن چرخ های جلو از پلوس، هنگام رانندگی در وضعیت H2 را دارد. جداشدن پلوس ها از چرخ ها، می تواند باعث کاهش مقاومت و کاهش مصرف سوخت خودرو شود. این قطعه نیز به صورت افترمارکت برای نیسان رونیز موجود است؛ ولی به گفته بسیاری از مالکان، پلوس خلاص کن های موجود در بازار، گاهی دچار مشکل می شوند و این مساله در آفرود، حسابی دردسرساز خواهد بود.
نبود پلوس خلاص کن در کنار افزایش مصرف سوخت، سبب مقداری لرزش فرمان در سرعت های بالا می شود. اگر خودروی رونیز خود را بیشتر برای مصارف آفرودی استفاده می کنید و خیلی با آن به جاده نمی روید، پیشنهاد می شود قید نصب پلوس خلاص کن را بزنید.
کیت های تغییر ارتفاع نیز از دیگر مواردی هستند که مالکان رونیز به سمت آن ها می روند؛ اما باید توجه داشت که هرگونه تغییری در سیستم تعلیق، باید اصولی باشد و از گوشواره، فنرها و کمک فنرهایی با برند معتبر در خودرو استفاده کرد.
درنهایت، به رینگ و لاستیک های خودرو می رسیم. برای بهبود توانایی رونیز در شن و گل و لای، می توان لاستیک های آفرودی معروف به «گل درشت» یا «گل جنگل» را روی این خودرو نصب کرد. این لاستیک ها هر قدر چسبندگی خوبی در آفرود دارند، همان قدر روی جاده تاثیر منفی روی کیفیت سواری، پایداری و ترمزگیری خودرو می گذارند؛ به همین دلیل، در انتخاب آن ها باید دقت کرد.
