به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از ایران پژوهان:
تعيين حجم نمونه براي روش رگرسيون چند متغيره و مدليابي معادلات ساختاري
در تحليل رگرسيون چند متغيري نسبت تعداد نمونه ( مشاهدات) به متغيرهاي مستقل نبايد از 5 كمتر باشد. در غير اينصورت نتايج حاصل از معادله رگرسيون چندان تعميم پذير نخواهد بود(هيرو و همكاران ،1995، 105). نسبت محافظه كارانه تر 10 مشاهده به ازاي هر متغير مستقل را هالينسكي و فلورت( 1970) و ميلر و كانس(1973) پيشنهاد نموده اند. از ديدگاه جيمز استيونس حتي در نظر گرفتن 15 مشاهده به ازاي هر متغير پيش بين در تحليل رگرسيون چند گانه با روش معمولي كمترين مجذورات استاندارد ، يك قاعده سر انگشتي خوب به حساب مي‌آيد ( هومن، 1384، 22). پس به طور كلي در روش شناسي مدليابي معادلات ساختاري تعيين حجم نمونه مي تواند بين 5 تا 15 مشاهده به ازاي هر متغير اندازه گيري شده تعيين شود:
5q - n - 15q
كه در آن q تعداد متغيرهاي مشاهده شده يا تعداد گويه ها( سوالات) پرسشنامه و n حجم نمونه است. پس به طور مثال اگر پرسشنامه اي داراي 45 گويه يا سوال است، حجم نمونه اين تحقيق حداقل 225 مي باشد.
