اشکان خطیبی از بی‌توجهی اهالی سینما به ویژه جشنواره‌ها و جوایز سینمایی به تلاشی که برای بازی در فیلم «سینما نیمکت» کرده بود، دلخور است و به همین دلیل تصویری از خودش در این نقش با هشتگ سینمای قدرنشناس منتشر کرد.
در این میان پرویز پرستویی عکس خطیبی را بازنشر داد و در حمایت از او نوشت: «وقتی عکستو دیدم برخلاف عکس هایی که متاسفانه در این روزها میبینم بغض کردم اشک ریختم تمام تنم درد گرفت و بند بند وجودم تیر کشید. ولی من قدر رنجی را که در این نقش کشیدی خوب میدونم. یادمه وقتی خودم برای نقشی که در فیلم سیزده ۵۹ داشتم برای اینکه بیننده باور کنه ۲۰ سال در کما بودم ۲۰ کیلو وزن کم کردم . و روزی که برای جمع آوری پول برای زلزله آذربایجان، جلوی سینما آزادی تجمع کرده بودیم یه هنرپیشه معروف بهم گفت چرا اینجوری شدی؟ گفتم چه جوری شدم ؟ یواشکی در گوشم گفت چی میکشی؟ گفتم درد گفت جدی میگم نکنه سیخی میکشی؟ گفتم آره هرروز سیخکی میرم تا ایستگاه ۵ توچال و سیخکی برمیگردم اگه طالبی بیا تو هم بکش...
اشکان عزیز تا بوده همین بوده ما قراره از رنج کارمون لذت ببریم و قدر شناس هم نداشته باشیم اصلا مهم نیست مهم اینه که خودمون در دوران رنج کشیدن لذتی میبریم که درکش برای خیلی ها سخته حق داری که آزرده بشی و فکر نمیکنم چیزی رو در این سینما فعلی از دست داده باشی حرف زیاده و جا برای این صفحه کم امیدوارم روزی ، روزگاری بستری خوبی فراهم بشه و قدرتو بدونن و منتتو بکشن و با عزت در سینمایی که داشتیم حضور داشته باشی و با عشق رنج بکشی و لذت ببخشی... تو در هرجا که باشی خوش میدرخشی در تئاتر در اجرا در آموزش.»
گفتنی سه سال پیش وقتی بخش هایی از فیلم در جشنواره فجر سی چهارم حذف شد اشکان خطیبی با نوشتن متنی به حذف صحنه هایی از فیلم که او با نیم تنه عریان در کوهستان و برف ویلن نوازی می کند، اعتراض کرد.
او نوشت:
“خیلی ها بهم گفتند: نکن این کار رو با خودت! هزار جور بیمارى مى گیرى، آسیبى که به بدن و اعصابت وارد می کنی، غیر قابل جبرانِ. اصلاً خیال کردى چه خبره؟! ولى از اون جایى که همیشه کار خودم رو کردم و بدون در نظر گرفتن اینکه کجا دارم زندگى و کار می کنم، کم فروشى نکردم و برای کارم از عشق و جان خرج کردم و به استانداردها پایبند بودم، این حرف ها به گوشم نرفت که نرفت!!!
کاهش بیست کیلوگرمى وزن، تحمل سرماى جانسوزى که گرسنگى رو چند برابر می کرد، یادگیرى و اجراى ٢٧ قطعه موسیقى با ویولن در طول ٣ ماه، گریم های طولانى و طاقت فرسا و… بخشى از اتفاقاتى ست که در “سینما-نیمکت” به استقبالش رفتم. به عشقِ کارم، کارگردانم و مخاطبم.
بعد از کنار گذاشته شدن فیلم از بخش مسابقه فجر بهم گفتید که غصه نخورم چون مهم آینه که شما کارم رو می بینید و قدر تلاشم رو مى دونید، مهم داورها و سینمایی ها نیستند و …من باز دلم به حمایت شما گرم شد و سعى کردم این اتفاق رو از یاد ببرم. اما…
دیروز متوجه شدم که تنها صحنه فیلم که من با بالا تنه ى برهنه دیده میشم و تماشاگر مى تونست آنچه در فیزیکم اتفاق افتاده رو ببینه قراره از فیلم حذف بشه!!!
و حالا بدون اینکه از زحماتم پشیمون باشم حرفاى اون خیلی ها هى تو گوشم مى پیچه مثل مکبث که پیشگویى وسوسه انگیز اما شوم اون ٣ جادوگر در جنگل رو مدام تو سرش می شنید.
