به غیر از آن که بشد دین و دانش از دستم
بیا بگو که ز عشقت چه طرف بربستم
اگر چه خرمن عمرم غم تو داد به باد
به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم
چو ذره گر چه حقیرم ببین به دولت عشق
که در هوای رخت چون به مهر پیوستم
بیار باده که عمریست تا من از سر امن
به کنج عافیت از بهر عیش ننشستم
اگر ز مردم هشیاری ای نصیحتگو
سخن به خاک میفکن چرا که من مستم
چگونه سر ز خجالت برآورم بر دوست
که خدمتی به سزا برنیامد از دستم
بسوخت حافظ و آن یار دلنواز نگفت
که مرهمی بفرستم که خاطرش خستم
تعبیر غزل شماره 315 حافظ:
انسانی صادق و با ایمان هستید که همواره سر قول و قرار و عهدی که با دیگران می بندید هستید. روزگار سختی می گذرانید و اوضاع مساعدی ندارید اما امید خود را از دست ندهید.
به زودی از سختی ها و مشکلات عبور کرده و روزهای خوشی در انتظار شما خواهد بود. به پروردگار توکل داشته باشید که سرانجام همای سعادت روی شانه های شما خواهد نشست.
4 سال پیش
4 سال پیش
6 سال پیش