به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از خبرآنلاین، روزنامه اطلاعات نوشت،این روزها واریز مبلغ ۲۳۱ میلیون تومان به حساب هر یک از نمایندگان جدید مجلس، بسیار خبرساز شده است. افرادی از هر دو جناح سیاسی، انتقادهایی را به این اقدام روا داشته اند و بحث های مختلفی در این رابطه در گرفته و تیترهای جالبی هم در رسانه ها و مطبوعات حتی رسانه های طرفدار جریان فکری و سیاسی حاکم بر مجلس تازه دیده می شود از جمله: «مجلس انقلابی و حق مسکن غیرانقلابی» و مواردی از این دست.
اما آیا فاجعه ای رخ داده است؟
بیایید و بیاییم بعد از سال ها تجربه تبعات زهدنمایی و در برخی موارد ریاکاری و اقدامات پوپولیستی و بی نتیجه ای که همواره نتیجه عکس داده و ستون های اخلاقی و فرهنگی ما را چون موریانه خورده، با گذر از سطحی نگری جلوی نشانی غلط دادن ها را بگیریم و قطار انقلاب و کشور را به ریل اصلی آن برگردانیم.
اولاً که اتفاق خاصی رخ نداده، دویست میلیون تومان از این مبلغ برای رهن منزل نماینده است که این رقم در دوره قبلی ۲۵۰ میلیون تومان بود و حالا که به نسبت دوره قبل وضع مسکن با یک تورم انفجاری نزدیک به ۲۵۰ درصد افزایش را تجربه می کند، برای تهیه منزل یک نماینده رقم درشتی نیست. هزینه های دفتر و دستک نماینده های شهرستانی هم اگر بیشتر از بیست میلیون نباشد، کمتر نیست. حقوق آنها هم که اعلام شده یازده میلیون تومان است که آن هم چندان نجومی به حساب نمی آید.
پس لازم نیست که چون بید بر سر ایمان خویش بلرزیم که این مجلس هم اشرافی است و همین ابتدای کار باید جلوی این ریخت و پاش ها را گرفت. باور کنید مشکل مردم اصولاً اینها نیست. شاید بگویید و درست هم بگویید که دویست میلیون تومان برای خیلی از مردم ما رقم درشتی است. همین طور حقوق یازده میلیونی برای اکثریت مردم ایران دست نیافتنی است.
شاید هم معتقد باشید که همین حقوق ها و دریافتی ها برای مجلس تراز انقلاب قابل قبول نیست که البته حرف نادرستی نیست و مسلماً… اما جسارتاً اجازه دهید خیالتان را راحت کنم. اصولاً اگر به خاطر این اعتراضات و برای نمایش زهد و تقوا و مردم دوستی، همین فردا در مجلس و در یک اقدام تأثیرگذار پنجاه درصد این مبلغ هم حذف شود، هیچ مشکلی حل نمی شود. می گویند هزینه تبلیغاتی برخی نمایندگان همین دوره کمتر از میلیارد نبوده است. پس بحث درباره اینکه آن ها باید درد طبقات فقیر را بچشند و با حقوق چهار پنج میلیونی بسازند و زندگی فقیرانه داشته باشند تا درد مردم را بفهمند، نه اینکه حرف غلطی باشد اما اصلاً مشکل اینها نیست.
بهترین مطالبه ای که در حال حاضر باید از این مجلس با دأب و داعیه انقلابیگری داشت این است که اهل عمل باشید. مگر ادعا نداشتید که برخی نمایندگان دوره قبل از رانت نمایندگی استفاده می کردند و برای خودشان دنیایی ساخته بودند؛ شما مراقبت کنید که هیچ نماینده ای نتواند چنین کند. باید از آنها بخواهیم چنان نظارتی بر کارها داشته باشند که هیچکس نتواند چنین کند. چه در قوه مقننه و چه در قوه مجریه و در دستگاه عریض و طویل اجرایی کشور و چه در دستگاه قضا و چه در هرجا…
این که مجلسی ها حقوق کمی بگیرند یا تظاهر به زهد و ریا کنند و خدای ناکرده چون به خلوت می روند آن کار دیگر بکنند و نمایش مردمی بودن و انقلابیگری بدهند، مصیبت است. این که نماینده ای با وزیر ساخت و پاخت بکند و امتیازاتی برای خود و اطرافیانش بگیرد و در صحن و پشت تریبون از فقر فقرا ناله سر بدهد و برای فساد اقتصادی و گرفتاری مردم از تورم و گرانی و مشکل مسکن و بیکاری جوانان مرثیه بسراید، فاجعه است. این که منافع ملی را پیش پای منافع جریانی و جناحی و قومی و قبیله ای و فامیلی قربانی کند، فاجعه است. این که عوامانه و بدون منطق با تند روی و افراطی گری و شعارهای تند و بی تدبیر برای دستگاه دیپلماسی و اقتصاد کشور هزینه بتراشد، مصیبت است. این که به جای توجه به ریشه های گرانی و تورم و بیماری های مزمن اقتصادی و حرکت در مسیر اصلاح ساختارهای معیوب، با اقدامات موقتی و تسکینی و هزینه تراشی و بر پایه عوامزدگی و نه خرد ورزی بر این مشکلات بیفزاید و مسکن درمانی را ادامه دهد، فاجعه به بار می آورد.
البته در همین مجلس هم هستند نمایندگانی که وام مسکن مجلس را برگرداندند و درسابقه پارلمان هم داریم نمایندگانی که حتی حقوق مجلس را نگرفتند و شاید در همین دوره هم کم نباشند نمایندگانی که نه زندگی اشرافی دارند و نه از حقوق و امتیازات مجلس استفاده می کنند که آفرین بر آنان. اما حتی اگر درحد عرف حقوق بگیرند و خانه متوسطی برای خود تهیه کنند، خلاف نکرده اند و مطالبه اصلی مردم از آنان نه فقر فروشی؛ است و نه فخر فروشی؛ بلکه عمل به وعده هایی است که بر زمین مانده و رفع گرفتاری از مردمی است که هر روز به خاطر کوتاهی ها و اشتباهات و غفلت ها و بعضاً خیانت های کارگزارانشان که مستقیماً بر کارآمدی نظام اسلامی اثر منفی و نامطلوب گذارده، بیشتر در معرض آسیب و فشار قرار می گیرند و به جای دوای دردهایشان، نصیحت و شعار و فریاد و وعده می شنوند.
قیمت خودرو از موانع دستوری عبور کرد؟
