به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نیوز به نقل از پارسینه، این زن عجیب با توانایی های خارق العاده نظامی در سال 1943 به نفر شماره یک مورد تعقیب گشتاپوی آلمان تبدیل شد
به گزارش پارسینه، نانسی ویک (با نام مستعار موش سفید) در طول جنگ جهانی دوم، موفق‌ترین زن متفقین بود که هزاران سرباز را نجات داد و در نهایت در سال 1943 به نفر شماره یک مورد تعقیب گشتاپوی هیتلر تبدیل شد. او توانست خود را به عنوان جنگجویی فوق العاده در طول مقاومت فرانسه ثابت کند، که در آن گروهی از افراد مستقل سازماندهی شده علیه اشغال فرانسه توسط نازی ها در اوایل دهه 1940 می جنگیدند. اقتباس های سینمایی، تلویزیونی و مکتوب زیادی از زندگی او ساخته شده است و او زندگی نامه ای با عنوان «موش سفید» نوشته است.
ویک در 30 آگوست 1912 در ولینگتون نیوزلند به دنیا آمد.در سال 1914، بلافاصله پس از تولد او، والدینش از نیوزلند به استرالیا نقل مکان کردند و در شمال سیدنی ساکن شدند. دوران کودکی نانسی با فقر و بی ثباتی همراه بود و پس از مدت کوتاهی پدر روزنامه نگارش به نیوزیلند نقل مکان کرد و خانواده را به بهانه فیلمبرداری مستندی، رها کرد و مادرش را با شش فرزند برای مراقبت و تامین معاش رها کرد. او در سیدنی به مدرسه رفت اما در نهایت از خانه فرار کرد و در سن 16 سالگی به عنوان پرستار در سایر نقاط استرالیا شروع به کار کرد. پس از مدت کوتاهی که به عنوان پرستار کار می کرد، ویک با هدیه 200 دلاری (مقدار زیادی پول در آن زمان) از عمه خود غافلگیر شد و از این پول برای سفر به فرانسه و لندن استفاده کرد و به زودی کار روزنامه نگاری پیدا کرد. او با اسراف زندگی کرد و در نهایت در فرانسه ساکن شد و در سال 1936 با یک صنعتگر ثروتمند به نام هنری فیوکا ازدواج کرد.
نانسی ویک علیه نازی ها
ویک در طی زندگی خود شاهد شکنجه و ضرب و شتم یهودیان در خیابان ها توسط گشتاپوی نازی بود و این الهام بخش او بود که خستگی ناپذیر کار کند و هر کاری که می تواند برای متوقف کردن نازی ها انجام دهد. ویک اظهار داشت که پس از دیدن این نمایش های اولیه وحشیانه علیه افراد یهودی، "تنفر من از نازی ها بسیار عمیق شد". هنگامی که نازی ها در سال 1940 به فرانسه حمله کردند، ثروت و موقعیت اجتماعی بالای او امنیت نسبی او را تامین کرد و او شروع به کمک به گروه های مقاومت محلی کرد. او به افسر معروف اسکاتلندی، یان گارو در انتقال پرسنل نظامی بریتانیایی که در فرانسه سرگردان شده بودند، کمک کرد.
در سال 1943 گشتاپوی نازی از فعالیت‌های او باخبر شد و با 5 میلیون فرانک جایزه برای سر او به عنوان فرد شماره یک تحت تعقیب گشتاپو تبدیل شد. این امر ویک را مجبور کرد که از خانه اش در مارسی فرار کند و شوهرش را پشت سر بگذارد. شوهرش بعداً در جریان بازجویی درباره محل اختفای ویک توسط گشتاپو دستگیر، شکنجه و اعدام شد. هنگام تلاش برای فرار از فرانسه، نانسی به مدت 4 روز توسط شبه نظامیان فرانسوی دستگیر، شکنجه و بازجویی شد، اما در نهایت آنها را متقاعد کرد که او را رها کنند. نانسی ویک از فرانسه به انگلستان فرار کرد و برای آموزش توسط اداره عملیات ویژه بریتانیا (SOE)، پذیرفته شد. در طول مدت حضورش در SOE، او در مهارت‌های بقا، کشتار بی‌صدا، کدها و عملیات رادیویی، چتربازی شبانه، مواد منفجره پلاستیکی، تفنگ، تپانچه و نارنجک آموزش دید. پس از آموزش، در سال 1944 به همراه 39 زن و 430 مرد دیگر با چتر نجات به فرانسه رفت تا برای عملیات روز متفقین آماده شود. کار او سازماندهی پرتاب مهمات با چتر نجات، راه اندازی خطوط ارتباطی و تدارکاتی، و سازماندهی افراد مقاومت در آماده سازی برای حمله بود. ویک تیم 7000 نفری خود را رهبری کرد و حملات چریکی را علیه نیروهای آلمانی در منطقه 22000 نفری انجام داد و به خطوط تدارکات و پست های آنها ( نازی ها) آسیب جدی وارد کرد. نانسی ادعا می کند که قهرمانانه ترین و مفیدترین کاری که او در طول جنگ انجام داد این بود که دوچرخه خود را 310 مایل از هر دو طرف از طریق چندین ایست بازرسی آلمانی به منظور برقراری مجدد ارتباط با لندن با جایگزین کردن کدهایی که در حمله قبلی آلمان ها به این پست نابود شده بودند، درست و ایجاد کرد.
ویک به خاطر کشتن یک افسر اس اس با دستان خالی، برای جلوگیری از به صدا درآوردن زنگ خطر در طول حمله ای که او به یک کارخانه اسلحه سازی آلمانی رهبری می کرد، معروف است. او همچنین به دلیل رهبری یک حمله موفقیت آمیز به مقر گشتاپو در سال مونتوکن مشهور است. او یک استراتژیست جنگی درخشان بود. نیروهای او توانستند 1400 آلمانی را بکشند و تنها 100 نفر از مردان ( از نیروهای نانسی ویک) از بین رفتند.
بلافاصله پس از جنگ، ویک مدال جورج را از بریتانیا، مدال آزادی از ایالات متحده، مدال مقاومت فرانسه از فرانسه و سه مدال نظامی از فرانسه دریافت کرد. پس از جنگ، او کار خود را برای SOE بریتانیا ادامه داد. در نهایت او دوباره ازدواج کرد، این بار با یک اسیر جنگی سابق جان فوروارد، و هر دو در سال 1960 برای زندگی به استرالیا بازگشتند. ویک و فوروارد در استرالیا زندگی آرامی داشتند و هرگز صاحب فرزند نشدند.
در سال 1985 ویک زندگی نامه خود را به نام موش سفید منتشر کرد. شوهر نانسی، در 19 آگوست 1997 درگذشت و او استرالیا را ترک کرد و برای آخرین بار در سال 2001 به انگلستان نقل مکان کرد.
نانسی ویک در 7 آگوست 2011 کمتر از یک ماه قبل از تولد 99 سالگی خود بر اثر عفونت درگذشت
