جدیدترین متن ادبی و عاشقانه برای فصل زیبای زمستان

یادت می آید عشق من
آغاز فصل تولد عشق ما، همین زمستان بود…
زمستانی که برایم از هر بهاری دل انگیزتر بود…
و امروز سالروز آن تولد زیباست.

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

تو که می‏ درخشی، چشم‏ انداز، رطوبت می‏ گیرد
از درخشش پرتوهایی که از آسمان ابری می‏ باردآه زن خطرناک، آه فضای دلکش!
من حتی عاشق برف‏ ھا و شبنم‏ های یخ‏ زده‏ توام
و عیشی فراتر از یخ و آتش را
از زمستان کینه‏ توزت
آیا باز خواهم یافت؟

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

نازنینم
چه کرده ای با دلم که حتی این سکوت زیبای زمستان
برایم یادآور صدای دلنشین توست…

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

ای که چون زمستانی
و من دوست دارمت
دستت را از من مگیر
برای بالا پوش پشمین ات
از بازی های کودکانه ام مترسهمیشه آرزو داشته ام
روی برف، شعر بنویسم
روی برف، عاشق شوم
و دریابم که عاشق
چگونه با آتش برف می سوزد

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

وقتی باد پرده های اتاق را به اهتزاز در می آورد
و مراعشق زمستانی ات را به یاد می آورم
آن هنگام، به باران پناه می برم تا به سرزمین دیگری ببارد
به برف، تا شهرهای دیگری را سفیدپوش کند
و به خدا، تا زمستان را از تقویمش پاک کند
چون نمی دانم بی تو، چگونه زمستان را تاب آورم

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

وقتی تو باشی و نوازش هایت
حتی سرماخوردن های زمستان هم برایم حس و حال دیگری دارد!

و باز هم زمستان؛ و چه اتفاقی زیباتر از قدم زدن با تو زیر این بارش زیبای زمستانی؟…

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆
زیبای من
گوش کن
عشق
همین صدای آرام بارش برف است
زلال و پاک و بی ریا

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

زمستونم و زمستونم
برفی دارم فراونبه هر طرف رو میارم
یک اثر از خود میذارماگر می خوای تو فصل من
اینجوری نلرزی مثل منبرو پای بخاری
تا من بشم فراری

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

زمستان، آدم برفی، یک فنجان چای گرم، قصه های شیرین، برف بازی، شال گردن های رنگارنگ
و تو
دیگر زندگی چه چیزی کم دارد؟!

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

عطر بهار
گرمای تابستان
برگ ریز پاییز
و زیبایی این دانه های بلورین برف
همه و همه مرا به یاد تو می اندازند…
گویی
آمدن هر فصل بهانه ایست تا دوباره عاشقت شوم…

زمستان چه چیزی کمتر از بهار و تابستان و پاییز دارد
وقتی
رد پاهایت روی برف برایم زیباترین نقاشی دنیاست؟…***

در شب سرد زمستانی
کوره خورشید هم، چون کوره گرم چراغ من نمی سوزد،
و به مانند چراغ من،
نه می افروزد چراغی هیچ،
نه فروبسته به یخ ماهی، که از بالا می افروزدمن چراغم را درآمد رفتن همسایه ام افروختم در یک شب تاریک،
و شب سرد زمستان بود،
باد می پیچید با کاج،
در میان کومه ها خاموش،
گم شد او از من جدا زین جاده باریک،
و هنوزم قصه بریادست،
وین سخن آویزه لب:
«که می افروزد؟ که می سوزد؟
چه کسی این قصه رادر دل می اندوزد؟»در شب سرد زمستانی
کوره خورشید هم، چون کوره گرم چراغ من نمی سوزد

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆
میان این هیاهوی برف و باد و باران
یاد تو در دلم عجیب غوغا می کند؛ و چه کسی می داند که این غوغای بی صدا با قلبم چه ها می کند؟

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

برای از تو نوشتن
شب های بلند زمستان هم کوتاهند!

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

خوشبختی می تونه نوشیدن یک فنجان قهوه گرم در دل یک زمستان سرد، در کنار عزیزترینت باشه…
خوشبختی می تونه داشتن آدمی باشه که برات قشنگ ترین شال گردن های عالم رو ببافه..
و خوشبختی می تونه تماشا کردن دانه های زیبای برف از پشت پنجره یک کلبه ی پر از عشق باشه…
به همین سادگی

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

باد می وزید
درخت تکیده بود
کلاغ از روی شاخه پرید
انگار زمستان رسیده بود
اما

زمستان برای من
از چشمان تو آغاز شد
نگاهت که یخ زد
خنده هایم قندیل بست
و در دلم برف بارید

زمستان من
نگاه سرد تو بود

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

تا وقتی تو هستی که دستانم را بگیری ،

آرزو میکنم هر روز زمین بخورم !
کاش تابستانها هم برفی بود !

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

باران یا برف … چه فرقی میکند ؟
تو که باشی ،

هوا که هیچ ؛

زندگی خوب است …

دوستت دارم اما نه به اندازه ی برف ،

چون یه روز آب می شه .

دوستت دارم اما نه به اندازه ی گل ،

چون یه روز پژمرده می شه .

دوستت دارم به اندازه ی دنیا ،

چون هیچ وقت تموم نمی شه !

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

برف آمد و پاییز فراموشت شد .

آن گریه ی یک ریز فراموشت شد .

انگار نه انگار که با هم بودیم .

چه زود همه چیز فراموشت شد

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد
و برف نا امیدی بر سرم یکریز می بارد
چگونه بگذرم از عشق ،

از دلبستگی هایم ؟
چگونه می روی با اینکه می دانی چه تنهایم ؟

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

بهم خبر بده ،

اون موقع من دیگه دوستت نخواهم داشت

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

تو که می‏ درخشی، چشم‏ انداز، رطوبت می‏ گیرد
از درخشش پرتوهایی که از آسمان ابری می‏ بارد

آه زن خطرناک، آه فضای دلکش!
من حتی عاشق برف‏ ھا و شبنم‏ های یخ‏ زده‏ توام
و عیشی فراتر از یخ و آتش را
از زمستان کینه‏ توزت
آیا باز خواهم یافت؟

تابستان
التهاب سرخ لبانت

زمستان
سپیدی شانه های برفی ات

و بهار
قرار با اطلسی ها
در مردمک چشمان توست

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

ای که چون زمستانی
و من دوست دارمت
دستت را از من مگیر
برای بالا پوش پشمین ات
از بازی های کودکانه ام مترس

همیشه آرزو داشته ام
روی برف، شعر بنویسم
روی برف، عاشق شوم
و دریابم که عاشق
چگونه با آتش برف می سوزد

❆❆❆❆❆❃❅❃❅❃❆❆❆❆❆

شعرهای سپیدم
مال خودم نیست
شعر خداست
من فقط منتظر می شوم زمستان از راه برسد،
تا خدا شعر تازه ای بنویسد روی کاغذ ابرها
و سپس شعرهای کهنه اش را ریز ریز کند
تا زمین پر شود از کاغذ های سپید

آنگاه کافی ست به یکی ازین دانه های خیس خیره شوم
و از روی دست خدا شعر نو بنویسم

پیام عاشقانه روزهای بارانی