به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، زندگی خورشید در فاز فعلی اش به عنوان «توالی اصلی» شناخته می شود. در این مرحله همجوشی هسته ای هیدروژن به خورشید اجازه تابش انرژی را می دهد. همچنین فشار کافی برای جلوگیری از فروپاشی این ستاره را فراهم می کند. بر اساس گفته های پائولا تستا اخترفیزیکدان رصدخانه کالج هاروارد خورشید کمی کمتر از ۵ میلیارد سال برای بقا فرصت دارد. خورشید به نوعی یک ستاره میانسال به حساب می آید. به این معنا که عمر آن حدود ۱۰ میلیارد سال یا بیشتر خواهد بود. پس از سوزاندن بیشتر حجم هیدروژن موجود در هسته، خورشید به ستاره بعدی خود منتقل خواهد شد. به گفته ناسا این مرحله ۵ میلیارد سال آینده اتفاق می افتد. تولید گرما از طریق همجوشی هسته ای در خورشید متوقف و هسته آن ناپایدار و منقبض می شود. با این حال، قسمت بیرونی خورشید حاوی هیدروژن منبسط و با سرد شدن به رنگ قرمز در خواهد آمد.
البته این خبر بدی برای حیات در سیاره زمین تا آن زمان باقی مانده خواهد بود. افزایش ۱۰ درصدی درخشندگی خورشید، اقیانوس های زمین را طی ۱ تا ۱.۵ میلیارد سال آینده تبخیر می کند. طبق شواهد خورشید هلیوم باقیمانده از همجوشی هیدروژن را با کربن و اکسیژن ادغام می کند. در نهایت به هسته خود فرو ریخته و تبدیل به یک سحابی سیاره ای درخشان می شود. پوسته درخشانی از پلاسمای داغ را در لایه های بیرونی خود به جای می گذارد. یک جرم ستاره ای فوق العاده متراکم و داغ به اندازه زمین که به عنوان کوتوله سفید شناخته می شود. این سحابی تنها برای حدود ۱۰ هزار سال قابل مشاهده خواهد بود.
بقایای خورشید پس از گذشت تریلیون ها سال جهت خنک سازی به یک جسم بدون تابش تبدیل می شود. دانشمندان با استفاده از اطلاعات مختلف در مورد ستارگان متنوع مدلی برای چگونگی تکامل ستارگان می سازند. این مدل به آن ها در تشخیص دقیق سن خورشید کمک خواهد کرد. با نگاهی به رادیواکتیو قدیمی ترین شهاب سنگ های شناخته شده ذسنی در حدود ۴.۶ تا ۴.۷ میلیارد سال تایید می شود. این سحابی باعث پیدایش خورشید و اجسام سیاره ای در جهان شده است.
همه چیز در مورد ساختار و زمان مرگ خورشید
