به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، یک کیف پول چند امضا (مولتی سیگ والت) نوعی کیف پول الکترونیک است که برای دسترسی به آن به بیش از یک امضا یا کلید شخصی نیاز است.
به طور معمول، کیف پول های الکترونیک به یک کلید شخصی برای دسترسی نیاز دارند، که همان کلید شخصی صاحب کیف پول است. اما یک کیف پول چند امضا معمولا سه کلید شخصی دارد که به سه فرد متفاوت واگذار شده است. به این شکل تضمین می شود که دارایی های داخل کیف پول تنها با یک کلید شخصی قابل دسترسی نخواهند بود. بنابراین از آنجاییکه یک کیف پول چند امضا به چند کلید شخصی برای باز شدن نیاز دارد کارایی های زیادی را در اختیار می گذارد که عمدتا مربوط به امنیت هستند.
کلمه Multisig مخفف Multi-Signature به معنای چند امضایی است. این یک نوع امضای دیجیتالی خاص است که به دو کاربر یا بیشتر اجازه امضای گروهی یک سند را می دهد. بنابراین، فناوری چند امضایی از ترکیب چند امضای منحصر به فرد ساخته می شود.
تکنولوژی Multisig در دنیای ارزهای دیجیتال وجود دارد؛ اما اصل این تکنولوژی قبل از بیت کوین نیز وجود داشت.
در بحث ارزهای دیجیتال، تکنولوژی چند امضایی برای اولین بار بر روی آدرس های بیت کوین و در سال ۲۰۱۲ پیاده سازی شد و در نهایت، یک سال بعد، به ساخت کیف پول های چند امضایی منجر شد. آدرس های چند امضایی می توانند در زمینه های مختلفی مورد استفاده قرار گیرند؛ اما بیشتر استفاده آن مربوط به مسائل امنیتی است.
تکنولوژی چند امضایی چگونه کار می کند؟
یک مقایسه ساده انجام می دهیم. یک صندوق امانات را تصور کنید که دارای دو قفل و دو کلید است. یک کلید توسط آلیس، و دیگری توسط باب نگهداری می شود. تنها راه باز کردن در صندوق این است که هر دو کلید به صورت همزمان در دو قفل قرار بگیرند. پس بدون رضایت فرد دیگر، باز کردن در صندوق امکان پذیر نیست.
در فناوری چند امضایی نیز به همین صورت است؛ مبالغی که در آدرس های چند امضایی وجود دارند، فقط با دو امضا یا بیشتر قابل دسترسی هستند. بنابراین، استفاده از کیف پول های چند امضایی به کاربران اجازه می دهد تا یک لایه امنیتی اضافی برای حفاظت از دارایی هایشان ایجاد کنند.
اما قبل از این که به معرفی این نوع کیف پول ها بپردازیم، شما باید مفاهیم پایه آدرس استاندارد بیت کوین، که در آن از تک امضایی استفاده می شود را بدانید.
مقایسه آدرس تک کلیدی و فناوری چند امضایی
معمولا بیت کوین ها در یک آدرس استاندارد تک امضایی ذخیره می شوند. این بدین معناست که هر کسی که کلید خصوصی را در اختیار داشته باشد، می تواند به بیت کوین ها نیز دسترسی داشته باشد.
در این نوع آدرس ها، تنها یک کلید برای امضای تراکنش ها نیاز است و هر کس که آن را در دست داشته باشد، قادر است تا کوین ها را به هر جایی که خواست انتقال دهد؛ بدون این که از کسی اجازه ای بگیرد!
آدرس های تک امضایی نسبت به آدرس های چند امضایی سریع تر و راحت تر مدیریت می شوند؛ اما در زمینه امنیت ضعیف تر عمل می کنند. با داشتن یک کلید، مبالغ تنها از یک جهت امن می شوند. به همین دلیل است که مجرمان سایبری می توانند تکنیک های فیشینگ (Phishing) ثابتی را برای دزدیدن دارایی های کاربران ارزهای دیجیتال پیاده سازی کنند.
به علاوه، آدرس های تک امضایی برای کسب و کارهایی که با ارزهای دیجیتال کار می کنند، آپشن خوبی نیست؛ تصور کنید که دارایی های یک شرکت بزرگ در آدرس هایی ذخیره شوند که تنها یک کلید خصوصی دارند؛ این کلید می تواند به دست یک نفر یا چند نفر به صورت همزمان بیافتد و آنها می توانند این دارایی ها را خرج کنند. پس این آدرس قاعدتا امنیت کافی ندارد.
کیف پول های چندامضایی برای این مسئله راه حل تعریف کرده اند؛ برخلاف تک امضایی، مبالغی که در آدرس چند امضایی ذخیره می شوند، تنها در صورتی می توانند انتقال یابند که چند امضا آنها را تایید کنند. این امضاها هر کدام از یک کلید خصوصی جداگانه ساخته می شوند.
آدرس های چند امضایی از روش های مختلفی استفاده می کنند؛ مثلا یک آدرس ممکن است از سیستم ۲ از ۳ امضا استفاده کند (که رایج ترین نوع است). در این روش، حداقل ۲ امضا از ۳ امضای تولید شده، برای انتقال مبالغ مورد نیاز است.
آدرس های چند امضایی از روش های دیگری نیز استفاده می کنند. مانند ۲ از ۲، ۳ از ۳، ۳ از ۴ و غیره.
افزایش امنیت در کیف پول ها
با استفاده از کیف پول چند امضایی ، کاربران می توانند از مشکلاتی مثل از دست دادن یا دزدیده شدن کلید خصوصی خود جلوگیری کنند. در این نوع کیف پول ها، حتی در صورت به خطر افتادن یکی از کلیدهای خصوصی، دارایی ها در امان خواهند ماند.
تصور کنید که آلیس یک آدرس چند امضایی ۲ از ۳ ساخته و هر یک از کلیدهای خصوصی خود را در یک مکان متفاوت مثل موبایل، لپ تاپ و تبلت ذخیره کرده است؛ حتی اگر موبایل او دزدیده شود، دزد تنها با ۱ کلید خصوصی نمی تواند به دارایی های آلیس دسترسی پیدا کند. مشابه این قضیه در مورد حمله های فیشینگ و بدافزارها نیز صادق است؛ چون هکر تنها به یکی از دستگاه ها و کلیدها دسترسی دارد.
همچنین در صورتی که آلیس یکی از کلیدهای خصوصی خود را گم کند، هنوز هم می تواند به استفاده از ۲ دستگاه دیگر خود، به مبالغش دسترسی پیدا کند.
تایید دو مرحله ای
با وجودی که در کیف پول چند امضایی، حداقل ۲ امضا مورد نیاز است، آلیس می تواند یک مکانیزم تایید دو مرحله ای نیز برای دسترسی به دارایی های خود اعمال کند. مثلا او می تواند یکی از کلیدهای خصوصی را در لپ تاپ خود ذخیره کند و دیگری را بر روی موبایل خود یا حتی روی یک تکه کاغذ. این قضیه بدین معناست که فقط کسی که به هر دوکلید دسترسی دارد می تواند تراکنش انجام دهد.
یادتان باشد که استفاده از تکنولوژی چند امضایی به عنوان تایید دو مرحله ای می تواند خطرناک باشد؛ به خصوص در کیف پول هایی که از سیستم امضای ۲ از ۲ استفاده می کنند. اگر یکی از کلیدهای گم شود، شما نمی توانید به دارایی هایتان دسترسی داشته باشید. بنابراین، استفاده از سیستم امضای ۲ از ۳ یا سرویس واسطه تایید دو مرحله ای که از کدهای پشتیبان استفاده می کند، امن تر است.
همچنین برای اکانت های ترید در صرافی ها، استفاده از Google Authenticator به شدت توصیه می شود.
افزایش قدرت تصمیم گیری
هیئت مدیره یک شرکت می توانند از یک کیف پول چند امضایی برای کنترل دارایی های شرکت استفاده کنند.
برای مثال، در یک کیف پول ۴ از ۶ امضایی که در آن هر کدام از اعضای هیئت مدیره یک کلید خصوصی را نگهداری می کنند، هیچ شخص دیگری نمی تواند از دارایی های شرکت سوءاستفاده کند. بنابراین تصمیم گیری فقط توسط اعضای تایید شده انجام می شود.
معایب کیف پول های چند امضایی
با این که کیف پول های چند امضایی برای بسیاری از مشکلات، راه حل مناسبی هستند، ریسک ها و محدودیت هایی نیز دارند؛ راه اندازی یک کیف پول چند امضایی نیازمند دانش فنی است، مخصوصا اگر نمی خواهید به برنامه های واسطه اتکا کنید.
به علاوه، به علت این که بلاک چین و آدرس های چند امضایی به نسبت جدید هستند، در صورت بروز مشکل، ممکن است مراجعه به مراجع قانونی مشکل باشد؛ زیرا هیچ واسطه قانونی برای دارایی ها در کیف پول های چند امضایی وجود ندارد.
