به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، درون گرایی اختلال نیست.
اگر پدر و مادری برون گرا هستند و فرزندشان درون گراست، نباید فکر کنند دچار مشکل خاصی است.
این ویژگی ذاتی و جزو تفاوت های فردی است.
این ویژگی ها را کامل نمی توان تغییر داد اما می توان تا حدی آن را اصلاح و متعادل کرد.
گرچه دیرجوشی اختلال نیست اما کودکان دیرجوش مستعد ابتلا به بسیاری اختلال ها از جمله اضطراب جدایی هستند
و به محض ورود به مهد یا مدرسه علائم این اضطراب در آنها بروز می کند.
نه فقط شعر خواندن در جمع که حتی غذاخوردن و عبور از کنار دیگران از مشکلاتی است که این کودکان در جمع پیدا می کنند.
غیر از اختلال جدایی، این کودکان در آینده مستعد انواع اختلال های اضطرابی نیز هستند
مثلا در بزرگسالی دچار اجتماع هراسی یا اضطراب ناشی از حضور در اجتماعات می شوند.
اگرچه درونگرا بودن فرزندتان دلیلی برای نگرانی ندارد اما ا گر می خواهید بدانید که کودکان درونگرا چه ویژگی هایی دارند و یا می ترسید که فرزندتان هم درونگرا باشد، می توانید از چک لیست زیر استفاده کنید. این لیست، مختصر شده و می تواند به شما کمک کند که درونگرایی کودکتان را حدس بزنید.
ارتباطات اجتماعی
تعداد دوستان محدود و معمولا اندکی دارند.
گوش دادن را به صحبت کردن ترجیح می دهند و در رابطه، بیشتر شنونده هستند.
ارتباط خوبی با اعضای خانواده دارند اما با غریبه ها نه.
به هنگام صحبت کردن، تن صدای پایینی دارند و به طور کلی کم حرف هستند.
تمایلات کودکان درونگرا
کارها و بازی هایی که با تعداد اندکی از افراد انجام بشود، از فعالیت های مورد علاقه اش است.
بیشتر دوست دارد به کارهایی مثل کتاب خواندن مشغول باشد.
اول بازی دیگران را نگاه می کند و بعد به آن ها می پیوندد.
بازی هایی که خلاقیت بیشتری در آن ها به خرج داده شود و یا با تخیل سروکار داشته باشد را ترجیح می دهند.
هیجان ها
احتمال دارد بعد از یک بازی طولانی با دوستانش، بدخلق شود.
احساساتش را به راحتی بروز نمی دهد.
بعد از انجام یک کار اشتباه، در جمع احساس حقارت و کوچکی می کند.
نحوه برخورد صحیح با کودکان درونگرا
باید توجه داشته باشید که کودکان درونگرا، الزاما یک فرد افسرده و ضد اجتماع نیستند بلکه فرق شان با بقیه این است که از تنهایی خود لذت بیشتری می برند. کودکان درونگرا با خلوت، سکوت و تجربه تنهایی می توانند انرژی از دست رفته خودشان را مجددا بازگردانی کنند. والدین باید در برخود با کودکان درونگرا، نکات زیر را رعایت کنند.
برچسب زدن به کودکان درونگرا ممنوع
بر اساس یک الگوی رایج، والدین انتظار دارند فرزندشان پرحرف و شلوغ باشند. از در و دیوار بالا بروند و آنقدر حرف بزنند که خسته شوند. اما این یک تصور اشتباه است. ممکن است کودکان درونگرا، از تنهایی شان لذت ببرند و به حرف زدن و شلوغ کردن تمایلی نداشته باشند. از گفتن جملاتی مثل "چرا از اتاقت بیرون نمیایی؟"، "چرا با هم سن و سالانت در کوچه بازی نمی کنی؟"، "چرا انقدر کم حرفی و با من حرف نمی زنی؟" دوری کنید. این جمله ها و در واقع برچسب زدن های شما، می تواند آثار زیان باری روی فرزندتان داشته باشد.
فرق درونگرایی با خجالتی بودن را بدانید!
به عنوان والدین، بهتر است فرق بین درونگرایی و خجالتی بودن را بدانید. درونگرایی یک ویژگی شخصیتی جدا نشدنی است. مثل رنگ مو و رنگ چشم که جزئی از ماست. این ویژگی یک اختلال یا مشکل نیست و با تغییر دادن بقیه جنبه های زندگی فرزندتان نیازی به تغییر درونگرایی اش ندارید. افرادی با این ویژگی، تمال زیادی به "در جمع بودن" ندارند و از تنهایی خودشان لذت می برند. جمع های پر سروصدا و شلوغ می تواند آن ها را اذیت کند. آن ها می توانند از حقوق خودشان دفاع کنند و موفق باشند. افراد خجالتی، از ابراز وجود در جمع شرم می کنند و با کناره گیری کردن و چسبیدن به والدین، از غریبه ها دوری می کنند. خجالتی ها، نمی توانند از حق خودشان دفاع کنند و توانایی هایشان را نشان دهند.
کودکان درونگرا را مجبور به کاری نکنید
بعضی از والدین دوست دارند فرزندشان خوش مشرب و خون گرم و به اصطلاح زودجوش باشند. آن ها با مجبور کردن کودک به صحبت و گفتگو، قصد دارند آن ها را به جمع دعوت کنند. باید بدانید که این راهکار، راه مناسبی برای خوش مشرب کردن فرزندتان نیست. شما با این کار فقط آن ها را اذیت می کنید. اگر به سرعت و بی مقدمه مجبور به صحبت کردن باشند، خیلی زود بحث را تمام می کنند.
برنامه های فشرده ای برای کودکان درونگرا در نظر نگیرید
برنامه های فشرده و شلوغ، به درد کودکان برونگرا می خورد و در شکوفا شدن استعدادهایشان، به آن ها کمک می کند. اما بهتر است دقت داشته باشید که یک کودک درونگرا، زمان زیادی برای استراحت کردن نیاز دارند. برای برنامه ریزی باید دقت کنید که فاصله مناسبی بین فعالیت های اجتماعی اش در نظر بگیرید.
درباره مسائل شخصی صحبت نکنید
شاید فکر کنید اگر درباره سوتی ها و یا خرابکاری های کودکتان با بقیه حرف بزنید، با او شوخی کرده اید. اما از نظر یک کودک درونگرا، شما او را مسخره و تحقیر کرده اید. آن ها ریزترین، ساده ترین و اجتماعی ترین کارها را شخصی می دانند و دوست ندارند کسی راجع به آن چیزی بداند.
سعی نکنید که روابط کودکان درونگرا را مدیریت کنید
احتمالا شما هم سعی کرده اید که فرزندتان را با بردن به پارک و پیدا کردن دوست، اجتماعی کنید. این خیلی خوب است که یک کودک تنها را پیدا کنید و آن ها را به هم معرفی کنید، اما باید دقت کنید که چه زمان، خودتان را کنار بکشید و اجازه بدهید خودشان به گفتگو ادامه بدهند. سعی نداشته باشید که روند دوستی را برایشان دیکته کنید. این کار اصلا خوشایند نیست. زیاده روی در این لحظه، می تواند باعث متوقف شدن دوستی شود.
