تپه سِگزآباد واقع در دشت قزوین در منطقه بوئین زهرا یکی از تپه‌های باستانی ایران است که به اواخر هزاره دهم پیش از میلاد تا دوره هخامنشی بازمی‌گردد و از جاذبه های تاریخی بویین زهرا میباشد.آثار بدست آمده از این تپه، به هزاره دوم پیش از میلاد تا دوره هخامنشی برمی‌گردد. همچنین در این دوره آثاری از عصر آهن نیز مشهود است. و نشان می دهد که ساکنان باستانی این منطقه، با فناوری ذوب فلزات هم آشنایی داشته اند. به همین جهت، تپه سگزآباد به علاوه تپه زاغه و تپه قبرستان با قدمتی بین هفت تا نه هزار سال، یکی از قدیمیترین سایت‌های باستان‌شناسی دنیا بشمار میرود.
تپه‌های سه‌گانه به احتمال زیاد جزو قدیمیترین مناطق سکونت و یکجا نشینی بشر در فلات ایران بوده که آثاری از عصر آهن نیز در این محل مشهود است. کاوش‌های باستان‌شناسی در این مجموعه از سال 1349 به سرپرستی عزت الله نگهبان، پدر باستان‌شناسی ایران آغاز شد و تاکنون توسط دانشکده باستان‌شناسی دانشگاه تهران ادامه دارد. یافته‌های باستان‌شناسان حکایت از تمدنی می‌دهد که به 1000 تا 1500 سال پیش از میلاد بازمی‌گردد. در کاوش‌هایی که طی سال‌های اخیر در محدوده‌ی قره تپه انجام شده ، شواهدی از یک گور و تدفین عصر آهن یافت شده است.
دکتر ملک شهمیرزادی در هنگام کاوش تپه‌های باستانی در سال 1349 گزارش می‌دهد که به علت کاوش‌های قاچاق تا عمق 2 متری هیچ لایه سالمی باقی نمانده بود، مردم به صورت عمودی حفاری کرده و پس از آن به احداث تونل‌هایی به صورت افقی پرداخته بودند و با این کار بخش زیادی از لایه زمانی مختلف که مثل صفحات یک کتاب روی هم قرار گرفته را به‌کلی نابود کرده‌اند. دکتر مصطفی ده پهلوان سرپرست پروژه تعیین عرصه و حریم قره تپه با گلایه از کاوش‌های قاچاق و غیرمجاز می‌گوید امروز در قره تپه حتی یک متر لایه سالم در سطح باقی نمانده است، همچنین رطوبت حاصل از آبیاری زمین‌های کشاورزی و شخم‌های عمیق، بخش زیادی از گورها را از بین برده است. ایشان معتقدند که امکان محصور کردن این محوطه باستانی فراهم نیست چرا که اگر به ازای هر متر مربع دو مامور هم قرار دهیم، تا مردم به آگاهی نرسند باز هم امکان تخریب منطقه وجود دارد.
تپه سگزآباد در فاصله هشت کیلوتری شمال سگزآباد و در بین مزارع گندم و جو قرار گرفته‌است. ارتفاع تپه زیاد نیست ولی در بین مزارع پست و کم ارتفاع منطقه به راحتی قابل تشخیص است. متأسفانه این تپه ارزشمند باستانی در وضعیت بسیار نامناسبی نگهداری می‌شود. راه رسیدن به آن بسیار ناهموار و خاکی است و دور تا دور تپه هیچ حصار و مانع و نگهبان یا حتی تابلویی که به بازدیدکنندگان تنها کمی اطلاعات بدهد، وجود ندارد. احتمالاً این تپه بزودی شخم هم بخورد و برای کشت گندم و جوی دیم مورد استفاده قرار بگیرد. اگر از سمت شمال وارد تپه شوید تعداد بسیار زیادی سفال شکسته طرح دار و حتی تعدادی استخوان غیر قابل تشخیص بسیار فرسوده توجه شما را به خود جلب خواهد کرد.
شایان ذکر است که تا پیش از حفریات دانشگاه تهران در دشت قزوین، آثار به دست آمده از تپه «سیلک» کاشان، شاخص ادوار مختلف دوران نوسنگی در فلات مرکزی ایران بود، ولی با حفریات در دشت قزوین و مطالعات انجام شده پسین بر روی آثار به دست آمده از تپه های سه گانه «زاغه»، «قبرستان» و تپه «سگزآباد» مشخص شد که می توان تاریخ گوناگونی فرهنگ را در فلات مرکزی ایران از دوران نوسنگی تا میانه دوره هخامنشی، در این سه تپه باستانی مورد مطالعه دقیق قرار داد.نکته جالب توجه دیگر درباره تاریخچه سگزآباد این است که مارکوپولو در سفرنامه خود، از سگزآباد نام برده و آن را سر راه جاده ابریشم خوانده است.
تپه سِگزآباد واقع در دشت قزوین در منطقه بوئین زهرا یکی از تپه‌های باستانی ایران است که به اواخر هزاره دهم پیش از میلاد تا دوره هخامنشی بازمی‌گردد. آثار بدست آمده از این تپه به دوره مادها از میلاد تا دوره هخامنشی برمی‌گردد. همچنین در این دوره استقرار عصر آهن نیز مشهود است.تپه سگزآباد یکی از قدیمیترین مناطق سکونت و یکجانشینی انسان در فلات ایران است و از مکان های دیدنی قزوین محسوب می‌شود.
