معرفی بهترین ودیدنی ترین جاذبه های گردشگری کامبوج 

یکی دیگر از دیدنی های کامبوج موزه جنگ افزارها است که نتیجه کار خستگی ناپذیر یک قربانی به نام آکی را (Aki Ra) است که در زمینه عملیات عظیمی برای رهایی کشور از مواد منفجره جنگ کار کرده است. موزه، که نزدیک به مرکز پروانه ها است، مجموعه ای از مین، خمپاره و سلاح های دیگر را در اختیار دارد و همچنین داستان برخی از قربانیان بی شماری کشور را بازگو می کند.

وقتی به پنوم پن می روید حیف است که سری به مرکز سنتی تولید ابریشم نزنید. از مسیر آبی به راحتی می توانید از پنوم پن به کو داچ یا جزیره ابریشم دسترسی پیدا کنید. در کو داچ می توانید تولید ابریشم به روش های کاملا سنتی را از نزدیک ببینید و از طبیعت بکر این جزیره زیبا لذت ببرید.

مسیر آبی تونله ساپ که یکی از ذخایر زیست کره هم محسوب می شود یکی از بزرگترین دریاچه های آب شیرین جنوب آسیاست. این مسیر آبی بزرگ خانه حدود ۱۷۰ دهکده شناور است و منبع بزرگی برای تغذیه مردم کامبوج نیز به شمار می رود. می توانید یک روز را به اجاره یک قایق و گشت و گذار در تونله ساپ اختصاص دهید و با زندگی شاد و روستایی مردم کامبوج آشنا شوید. صیادانی را ببینید که به صید ماهی و خرچنگ مشغولند و یا حتی غذاهای تازه و محلی را که با صید همان لحظه تهیه می شود نوش جان کنید.

شهر سیانوکویل شهری شلوغ است با سواحل زیبا و دوست داشتنی. سواحلی ماسه ای یا سنگی، آرام و خلوت یا شلوغ و پرطرفدار. استراحت در هر یک از این سواحل را که می خواهید می توانید انتخاب کنید. سواحل سیانوکویل همین طور مسیر دسترسی به جزایر آرام، غیرمسکونی و گرمسیری کامبوج نیز هست. می توانید ساعاتی را به لذت بردن از شلوغی دلنشین مهمانی ها و شب نشینی های ساحل اختصاص بدهید و بعد با رفتن به جزایر از تفریحات آرام تری مثل غواصی و یا دوچرخه سواری لذت ببرید.

کامپوت هم یکی از جاهای دیدنی کامبوج و بسیار زیباست. این استان آرام، با کوچه های خلوت و هتل های راحت محل دلپذیری برای استراحت و تفریح با خانواده است. وقتی به کامپوت آرام و دوست داشتنی می روید حتما از مناظر طبیعی فوق العاده اش دیدن کنید. خارج از شهر نیز به مزارع کشت مرغوب ترین فلفل های جهان سری بزنید. پارک ملی بوکور را هم از دست ندهید. پارک ملی بوکور، که زمانی محلی عالی برای قدم زدن اشراف فرانسوی بود، حالا هم پر است از بقایای در حال تخریب معماری فرانسوی. ایستگاه تپه بوکور هم در همان محل، برای اقامت فرانسوی ها، در دهه ۲۰ به سبک معماری فرانسوی ساخته شده است. تماشای این ایستگاه و کلیسای متروکه بوکور برای هر توریستی تجربه ای وهم آلود و هیجان انگیز خواهد بود.

معابد آنگکور در کامبوج از حیرت انگیزترین مناطق تاریخی دنیا هستند. این معابد خیلی بهتر از آن است که نام معابد فوق العاده را بر آنها بنهیم. از بین این بناها کدام را انتخاب می کنید؟ آنگکور وات (Angkor Wat)، بزرگ ترین بنای مذهبی دنیا؛ بایون (Bayon) یکی از عجیب ترین معابد، با نمای آجری عظیم؛ یا معبد تا پروم (Ta Prohm)، جایی که طبیعت بکر مانده است. سفرتان به سیِم ریپ کامبوج هیجان انگیز خواهد بود. در این منطقه مجموعه ای از رستوران ها و کافه های فوق العاده پیدا می کنید. این ناحیه نقطه اصلی برای سیاحت در میان معابد است. آن سوی روستاهای شناور بر روی دریاچه تونله ساپ یا دریاچه بزرگ (Tonlé Sap)، تجربه های مختلفی در انتظار شماست: از فعالیت های پرآدرنالین مانند سواری با دوچرخه کواد و زیپ لاین گرفته تا سرگرمی های فرهنگی مانند کلاس های آشپزی و پرنده نگری.

معبد پرهه ویهار مادر تمام معابد کوهستانی است. این معبد در رشته کوه های دانگرک (Dangkrek) قرار دارد. موقعیت این معبد در مرز میان کامبوج و تایلند و محل تنازع است. سنگ های این بنا تا صخره کوه کشیده شده اند. مناظر شمالی کامبوج از این نقطه فوق العاده دیده می شوند. در این معبد آثار 300 سال ساخت و ساز را می توان دید. این آثار اطلاعاتی را در مورد تغییرات هنر نقش برجسته و مجسمه سازی در دوره آنگکور به دست می دهند. مهم ترین نکته در مورد این معبد موقعیت آن است، هرچند موقعیتش از این بهتر هم نمی تواند باشد.

واقع در کاخ سلطنتی در پنوم پن ، معبد نقره ای منزلگاه بسیاری از گنجینه های ملی مانند طلا و مجسمه نگین دار بودا می باشد. قابل توجه ترین آنها، یک بودای کریستالی کوچک متعلق به قرن 17 (بودای زمردی کامبوج) و یک بودای بزرگ مایتریایی تزئین شده با 9584 الماس می باشد. دیوار داخلی حیاط این معبد با یک نقاشی دیواری رنگی و دقیق از اسطوره رامایانا ، در سال های 1903-1904 پوشیده شده است که توسط 40 هنرمند خمر نقاشی شده است.

ایستگاه تپه بکور در نزدیکی کامپوت (Kampot) توسط فرانسوی ها در دهه 1920 ساخته شده است و به عنوان یک اقامتگاه گرمسیری از پنوم پن استفاده می شده است. این مکان دو بار متروکه شده است، اولین بار در دهه 1940 زمانی که ژاپنی ها به کامبوج حمله کردند و دوباره در دهه 1970 زمانی که خمرها کشور را فرا گرفتند. امروزه ، این بنا و ساختمان های رها شده آن یک احساس وهم آور را به بازدیدکنندگان القا می کنند. از اکتبر 2008 ، این بنا به طور رسمی به دلیل بازسازی بسته شده است. دسترسی مستقل غیر ممکن است ، هر چند که می توان از تورهای پیاده روی آژانس های مسافرتی محلی استفاده کرد.