معرفی فیلم اعترافات خطرناک ذهن من

یکشنبه، 10 مرداد 1400 زمان مطالعه 6 دقیقه

اعترافات ذهن خطرناک من فیلمی به کارگردانی و نویسندگی هومن سیدی و تهیه‌کنندگی جواد نوروزبیگی ساخته سال ۱۳۹۳ است. این فیلم جایزه ویژه هیئت داوران بخش بین‌الملل جشنواره فجر را به دست آورد.

خلاصه داستان اعترافات خطرناک ذهن من

شخصیت اصلی فیلم از یک روان گردان شیمیایی به نام اسید (ال اس دی) استفاده می کند و دچار توهم و همچنین اغتشاش ذهنی است و اتفاقاتی را که در زندگی و به واسطه اطرافیان برایش رخ داده به خاطر نمی آورد و همین منجر به درگیریهای او با اطرافیانش می شود…این فیلم در یک ۲۴ ساعت روایت می شود و دربارهٔ مردی است که در یک روز کامل هیچ چیزی را به یاد نمی آورد.

نکاتی درباره فیلم اعترافات خطرناک ذهن من

هومن سیدی در تازه ترین ساخته اش، چندان به فرمول های رایج فیلمسازی سینمای ایران پایبند نبوده و سعی کرده اثری با رویکرد بین المللی را روانه سینما کند که بتواند در عرصه جهانی حرف هایی برای گفتن داشته باشد. « اعترافات خطرناک ذهن من » تا حد زیادی توانسته جاه طلبی کارگردانش را بر پرده نقره ای به تصویر بکشد اما این جاه طلبی ایراداتی دارد که ثابت می کند هومن سیدی اگرچه دیدی فراتر از سینمای ایران را نشانه گرفته، اما هنوز به مرحله تکامل در فیلمسازی نرسیده است.جدیدترین ساخته هومن سیدی بطور غیرمستقیم از آثار شاخص سینمای جهان الگو برداری کرده. با اینکه هومن سیدی مدعی شده که فیلمش ارتباطی به « ممنتو » به کارگردانی کریستوفر نولان ندارد، اما می توان الگوپذیری سیدی از « ممنتو » را در جریان فیلم مشاهده کرد. سیدی همچنین نگاهی نصفه و نیمه به « شهر گناه » فرانک میلر هم داشته و بدش نیامده تا آن فضا را بطور ناقص در « اعترافات خطرناک ذهن من » به کار بگیرد.اما در کنار فضاسازی فیلم که کم و بیش می توان آن را موفق قلمداد کرد، ما با فیلمنامه ای مواجه هستیم که پختگی و تعلیق در آن ایراد دارد و ضعف هایی آشکار در آن به چشم می خورد. فیلمنامه هومن سیدی ویژگی های برجسته ای در مقایسه با آثار رایج سینمای ایران دارد. یکی از بهترین ویژگی های فیلمنامه « اعترافات خطرناک ذهن من » توجه به نقش های مکمل فیلم، مخصوصاً خانمهای داستان ، می باشد. توجه به شخصیت های زن داستان و پرداخت مناسب آنان، از اتفاقاتی است که همیشه نمی توان آن را مشاهده نمود اما در جدیدترین ساخته سیدی این مشکل همیشگی تا حد زیادی کمرنگ شده است.با اینحال، فیلمنامه در بخش روایت و ترسیم فضا، دچار ایراداتی است که در نیمه دوم رنگ بیشتری هم به خود می گیرد. اینکه شخصیت اصلی داستان اطلاعی از گذشته خود ندارد و نمی تواند هویت خود و دیگران را تشخیص بدهد، تعلیقی هیجان انگیز ایجاد می کند که باعث کنجکاوی تماشاگر می گردد و تلاشش برای حل پازل های فیلم را به دنبال دارد. اما این فیلمنامه زمانی که در اواسط داستان گره گشایی زودهنگامی انجام می دهد، لطف تماشای دنیای نامتعارف فیلم از بین می رود و داستان، آن تاثیرگذاری هیجان انگیز ابتدایی خود را از دست می دهد.در بخش جلوه های ویژه، هومن سیدی ایده های بکر و جالبی داشته که متاسفانه با کمبود امکانات در سینمای ایران این ایده ها به شکل نه چندان خوشایندی در فیلم به کار گرفته شده است. مسلما سیدی در ذهن بلند پروازی های بی شماری برای به تصویر کشیدن تک سکانس های ماندگار داشته اما امکانات محدود باعث شده تا یک فرصت سوزی اساسی را در فیلم شاهد باشیم. در واقع می توان اینطور بیان کرد که سکانس های اکشن فیلم در حالت استوری بورد عالی بوده اند اما در اجرا به دلیل کمبود امکانات، در نیامده اند و تماشایشان بر روی پرده نقره ای نیز چندان دلچسب نیست. اما در بخش فیلمبرداری قطعا « اعترافات خطرناک ذهن من » یکی از بهترین های های سال سینمای ایران است. قاب بندی های پیمان شادمانفر به همراه درک درست از زوایای مختلف صحنه باعث شده تا فیلم ، تک نماهای جالبی داشته باشد.در میان بازیگران فیلم، سیامک صفری بهترین بازیگر فیلم بوده است. صفری که یکی از محترم ترین بازیگران تئاتر ایران بشمار می رود در اعترافات ذهن خطرناک من با گریمی بسیار سنگین مقابل دوربین قرار گرفته و همانطور که می شد انتظارش را داشت، بازی زیرپوستی و بسیار خوبی از خود به نمایش گذاشته است. انتخاب سیامک صفری برای ایفای نقش اصلی « اعترافات خطرناک ذهن من » بهترین تصمیم هومن سیدی در ساخت فیلم بوده است. بازیگران مکمل نیز که این فیلم احتمالا متفاوت ترین فیلم کارنامه هنری شان محسوب می شود، حضور موفقی را در مقابل دوربین تجربه کرده اند و در مجموع تیم بازیگری « اعترافات خطرناک ذهن من » نمره قبولی می گیرد.« اعترافات خطرناک ذهن من » اثری بلند پروازانه در سینمای ایران محسوب می شود که به دلیل کمبود امکانات فنی و البته ایرادات مشخص فیلمنامه، نتوانسته به هدف اصلی خودش برسد. با اینحال جسارت هومن سیدی در ترسیم دنیایی که متعلق به خودش است، جای تحسین دارد. شاید اگر سیدی بتواند در آینده تسلط بیشتری بر کارگردانی و فیلمنامه نویسی داشته باشد، خیلی زود بتوانیم او را در عرصه های بین المللی شاهد باشیم. « اعترافات خطرناک ذهن من » می تواند مقدمه ای پر ایراد از این حرکت باشد.

کارگردان فیلم اعترافات خطرناک ذهن من

هومن سیدی متولد سال 1359 در رشت می باشد و فعالیت خود را با حضور در کلاس های انجمن سینمای جوان رشت و ساخت فیلم کوتاه آغاز کرد اما پس از چند سال به تهران آمد و در کلاس های بازیگری کارنامه زیر نظر پرویز پرستویی دوره بازیگری را گذراند. نخستین نقش آفرینی هومن سیدی در فیلم « یک تکه نان » به کارگردانی کمال تبریزی اتفاق افتاد و پس از آن در « چهارشنبه سوری » اصغر فرهادی نقشی کوتاه بر برعهده گرفت. بازی در سریال « راه بی پایان » اتفاقی بود که بر شهرت او در عرصه بازیگری افزود هومن سیدی در عرصه کارگردانی اولین اثر بلندش تحت عنوان « آفریقا » را در سال 1389 کارگردانی کرد که با موفقیت های زیادی در بخش آثار ویدئویی جشنواره فیلم فجر مواجه شد. « اعترافات خطرناک ذهن من » سومین فیلم هومن سیدی در مقام کارگردان است.

بازیگران فیلم اعترافات خطرناک ذهن من

سیامک صفری، نگار جواهریان، عباس غزالی، چکامه چمن ماه، میثاق زارع، بیژن سراج، بابک بهشاد، رویا نونهالی، بابک حمیدیان، هومن سیدی، میترا حجار

ساير عوامل فیلم اعترافات خطرناک ذهن من

کارگردان، نویسنده: هومن سیدی/ تهیه کننده: جواد نوروزبیگی/ مدیر فیلمبرداری: پیمان شادمان فر/ صدابرداری، صداگذاری: مهران ملکوتی/ طراح صحنه: محسن نصراللهی/ طراح چهره پردازی: مهرداد میرکیانی/ طراح لباس: رعنا امینی/ موسیقی: بامداد افشار/ تدوین: هومن سیدی، سارا آهنی/ دستیار اول کارگردان، مدیر برنامه ریزی: زینب نصر الهی/ مدیر جلوه های ویژه رایانه ای: حسن پیله ور/ مدیر جلوه های ویژه میدانی: آرش آقا بیک/ مدیر تولید: رحیم بیایانی/ منشی صحنه: حمیرا نعمت الله/ مشاور رسانه ای: بیتا موسوی/ عکاس: محمد بدرلو