معرفی فیلم بچه خور

شنبه، 08 آبان 1400 زمان مطالعه 8 دقیقه

بچه‌خور فیلمی به کارگردانی و نویسندگی محمد کارت، محصول سال ۱۳۹۷ است این فیلم برنده بهترین فیلم کوتاه جشنواره فجر شده‌است.

خلاصه داستان بچه خور

هیچ کس عشق کودکانه را جدی نمی گیرد اما هیچ چیز زیباتر و قدرتمندتر از عشقی کودکانه نیست.

نکاتی درباره فیلم بچه خور

محمد کارت، یکی از پرافتخارترین مستندسازان چند سال اخیر است که توانسته اغلب جوایز جشنواره های معتبر داخلی را دریافت کند. وقتی زمزمه های ساخت فیلم کوتاه داستانی از او به گوش رسید، خیلی ها به حساب تجربه گرایی یک مستندساز در عرصه داستانی به آن نگاه کردند اما حاصل کار فراتر از یک تجربه گرایی بود. فیلمی که به طور توامان هم می تواند مخاطب عام را سرگرم کند چون ایده به شدت بکری دارد و از عناصر سرگرمی ساز هم غافل نشده و هم سلیقه و زیبایی شناسی مخاطب خاص را در نظر گرفته که همان ایجاز و اعجاز در یک فیلم کوتاه است.فیلم به زندگی پسر نوجوانی می پردازد که در خیابان های تهران دستفروشی می کند و گاهی هم سری به قمارخانه ای می زند که بین او و دختر کوچک آبدارچی ، نگاه های معصوم و کودکانه ای رد و بدل می شود. در همان دقیق ابتدایی به مینیمال ترین شکل ممکن معرفی شخصیت ها صورت می گیرد و در ادامه باید منتظر نقاط کشمکش باشیم که آن هم استادانه صورت گرفته: صاحب قمار خانه مرتب می بازد و تمام پولهایش و حتی سند قمارخانه را باخته و در نهایت فرد مقابل که نگاه جنسی به دختر کوچک دارد! می گوید در ازای برد در مسابقه آخر ، دختر را یک ماه به او بدهد که سواستفاده های خودش را بکند. پسر قهرمان داستان بلافاصله دست به کار می شود ، موهای دختر را کوتاه می کند، لباس های خودش را تن او می کند و او را فراری می دهد اما در نهایت فرد برنده ، پسر را در وان پیدا می کند و انتقام فرار دخترک را از او می گیرد. چنین داستان تکان دهنده ای پتانسیل یک اجرای احساسات گرایانه را داشت و یا می شد نگاه شعاری به معضلات داشته باشد اما کارت،توانسته در نهایت اعتدال میان ظرف و مظروف روایت، یک داستان مینیمال،روشنگرانه و سینماتیک تعریف کند. به عنوان مثال جزییاتی در فیلم به کار گرفته شده که از آنها در طول فیلم در قالب برداشت هایی از کاشت های دراماتیک استفاده شود. از مسابقه ای که پسر قهرمان داستان برای بردن سرش زیر آب میان دوستانش ترتیب می دهد ، که در دقیقه نهایی از آن استفاده ای هنرمندانه ای شده تا سنجاق سری که او برای دختر گرفته و دقایقی بعد مجبور است همان موها را قیجی کرد و دوربین با اینسرت سنجاق افتاده روی زمین و فرود موها روی آن، پایان آمال و آرزوهای معصومانه را در چنین جغرافیایی هشدار می دهد.از نظر کارگردانی ، کارت توانسته از تجربیات مستندسازی اش بهترین استفاده را بکند. بازیگران به معنی دقیق کلمه جلوی دوربین زندگی می کنند، به خصوص بازیکر نقش اصلی یعنی علیرضا حکیمی که عالی ظاهر شده یا علیرضا مهران که نقش ضد قهرمان را با جزییات کار کرده است. از نظر قاب بندی به هیچ وجه خودنمایانه رفتار نشده. از نمایش لانگ شات پرهیز شده (غیر از نمای آخر) تا خفقان فضا را القا کند و بیشتر فیلم در مدیوم شات و به خصوص اینسرت می گذرد و در خدمت یک جهان پلشت،ضد انسانی و آخرالزمانی، رویکردی رئالیستی به مضمون دارد و از نظر تدوین نیز یکی از خوش ریتم ترین فیلم های کوتاه چند سال اخیر را رقم زده است. یا موسیقی فیلم که به جای سانتیمانتال کردن فضا،بیشتر به فضاسازی کمک کرده است و از همه ظریف تر صدابرداری و صداگذاری فیلم که بسیار مهندسی شده، ارائه شده است. خب دیگر چه ویڑگی ممتازی از یک فیلم کوتاه توقع داریم. می ماند پایان بندی فیلم که آن هم زیر ساخت مورد نظر فیلم کوتاه را می سازد. ضد قهرمان ، سر پسر را تا حد مرگ زیر آب می کند اما در ادامه ، صحنه آهسته دویدن پسر به شکل بی لباس را در اتوبان می بینیم. هر دو پایان را هم در نظر بگیریم فیلمساز به خوبی پیامش را منتقل کرده؛ زوال زیبابی گل ها در گلدان شکسته یا از بین رفتن کودکان و نوجوانان که طبق یک جبرجغرافیایی، همه کار می کنند غیر از کودکی و نوجوانی.فیلم بچه خور در صدر فیلم های منتخب جشنواره امسال از سوی تماشاگران قرار دارد و پیش بینی می شود که جوایز مهم این دوره را نیز دریافت کند ، همان طور که در جشن مستقل فیلم کوتاه پرافتخار ظاهر شد.به این ترتیب محمدکارت جزو معدود مستندسازان چند سال اخیر است که در هر دو عرصه مستند و داستانی نگاه نو و خلاقانه ای ارائه می دهد و اینجزو معدود بودن، دستاورد بزرگی است.

کارگردان فیلم بچه خور

محمد مهدی کارت ملی که بیشتر با نام محمد کارت شناخته میشود، متولد 15 فروردین 1365 در شیراز، هنرپیشه،کارگردان سینما، تئاتر و مستند ساز، فارغ التحصیل هنرستان هنرهای نمایشی، لیسانس کارگردانی سینما و از اعضای پیوسته خانه سینمای ایران است. بازیگری و کارگردانی تئاتر را از سال 1379 آغاز کرد. کارنامه هنری او عبارت است از کارگردانی: فیلم های مستند پیله، آوانتاژ، معلق، بختک، خون مردگی، سمفونی مرگ، فیلم کوتاه بچه خور و فیلم سینمایی شنای پروانه / تهیه کنندگی : مستند پیله، مستند لاوراتوار، مستند آوانتاژ، مستند خون مردگی، مستند سمفونی مرگ و مستند ذره بین / بازیگری : آزادی مشروط، حراج، عصبانی نیستم، چه خوبه که برگشتی، بوسیدن روی ماه، بی خود و بی جهت و گزارش یک جشن. از جوایز این هنرمند میتوان اشاره کرد به: سیمرغ بلورین بهترین فیلم از نگاه مردمی از سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم سینمایی شنای پروانه، سیمرغ بلورین بهترین فیلم از سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم داستانی بچه خور، سیمرغ بهترین فیلم از سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر برای فیلم داستانی بچه خور، تندیس بهترین فیلم کوتاه از بیستمین دوره جشن بزرگ سینمای ایران برای فیلم کوتاه بچه خور، نشان شایستگی بهترین کارگردانی از نهمین جشن مستقل فیلم کوتاه ایران (بچه خور)، جایزه کارگردانی و جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران سی و پنجمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران، نشان شایستگی بهترین فیلم از نهمین جشن مستقل فیلم کوتاه ایران (بچه خور)، سیمرغ بهترین فیلم کوتاه آسیایی از سی و ششمین جشنواره جهانی فیلم فجر (بچه خور)، برنده تندیس ویژه داوران یازدهمین جشنواره بین المللی سینماحقیقت (لاوراتوار) ، برنده تندیس بهترین کارگردانی فیلمهای بلند از دهمین جشنواره بین المللی سینماحقیقت (آوانتاژ)، جایزه بهترین کارگردانی از سی وسومین جشنواره بین المللی فیلم فجر (بختک)، تندیس بهترین فیلم اجتماعی از هفتمین جشنواره بین المللی سینما (خونمردگی)، جایزه بهترین کارگردان مستند سال از چهارمین دوره جشنواره جام جم تلویزیون، تندیس بهترین فیلم بخش بین الملل ششمین جشنواره بین المللی فیلم شهر (آوانتاژ)، تندیس ویژه هیئت داوران بخش بین الملل ششمین جشنواره بین المللی فیلم شهر (آوانتاژ)، جایزه بهترین کارگردانی از دومین جشنواره فیلم سلامت (آوانتاژ)، جایزه بهترین فیلم ورزشی سال با موضوع اعتیاد از یازدهمین جشنواره بین المللی فیلمهای ورزشی (آوانتاژ)، تندیس بهترین فیلم اجتماعی سال ۹۲–۹۱ از چهارمین دوره جایزه بزرگ شهید آوینی (خونمردگی)، تندیس بهترین کارگردانی نهمین دوره جشنواره ملی فیلم اردیبهشت هرمزگان (خونمردگی)، تندیس بهترین فیلم نیمه بلند از یازدهمین دوره جشنواره سراسری دانشجویی نهال (خونمردگی)، تندیس بهترین فیلم از نگاه تماشاگران از یازدهمین دوره جشنواره سراسری دانشجویی نهال (خونمردگی)، تندیس بهترین فیلم مستند از پنجاهمین جشنواره منطقه ای سینمای جوان ایران (خونمردگی)، تندیس بهترین فیلم از نگاه تماشاگران از سی و یکمین جشنواره فیلم کوتاه تهران (خونمردگی)، تندیس بهترین فیلم مستند از چهارمین جشنواره فیلم کوتاه مستقل خورشید (خونمردگی)، دیپلم افتخار بهترین کارگردانی از نخستین کنگره ملی اقتصادمقاومتی بیست و نه یازده (ذره بین)، کاندیدای بهترین کارگردانی فیلم مستند از هشتمین جشن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران (خونمردگی)، کاندیدای دریافت جایزه بهترین کارگردانی فیلم بلند از هشتمین جشنواره بین المللی سینماحقیقت (بختک)، کاندیدای دریافت جایزه بهترین مستند سال از هفدهمین جشن سینمایی دنیای تصویر حافظ (آوانتاژ)، کاندیدای دریافت جایزه بهترین فیلم از هفدهمین جشن بزرگ سینمای ایران (آوانتاژ)، کاندیدای دریافت جایزه بهترین کارگردانی از نهمین جشن مستقل سینمای مستند ایران (آوانتاژ)، کاندیدای دریافت جایزه بهترین فیلم از نهمین جشن مستقل سینمای مستند ایران (آوانتاژ)، کاندیدای دریافت سیمرغ بهترین کارگردانی و بهترین فیلم از سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر (آوانتاژ). او همچنین به عنوان داور در: بخش فیلم مستند و کوتاه سی هشتمین جشنواره فیلم فجر، ششمین جشنواره ملی فیلم حسنات، دهمین جشن مستقل سینمای مستند ایران، نخستین جشنواره سیمرغ، نخستین جشنواره ملی فیلم امید، نخستین و دومین دوره جایزه سینماسینما، کشف استعدادهای سی و سومین جشنواره فیلم کوتاه تهران، دوازدهمین جشنوراه ملی فیلم دانشجویی نهال و سیزدهمین جشنواره ملی فیلم دانشجویی نهال، حضور داشته است. آبان عسکری (بازیگر و نویسنده) همسر اوست.

محمد کارت