معرفی فیلم گاو زخمی

«فیلم «گاو زخمی» اولین ساخته فیلم سازش محسوب می شود. قانون نانوشته ای بین منتقدان وجود دارد که فیلم اول را با اغماض نگاه می کنند. هرچند که دولتخانی در مقام فیلم نامه نویس فعالیت های خوبی داشته و فیلم نامه های «گناه من»، «دنیای پرامید»، «یکی می خواد باهات حرف بزنه» و «قرنطینه» از جمله کارهای اوست.»او اضافه کرد: «معمولا ساخته شدن فیلم اول ارتباط مستقیمی با دغدغه های زیسته کارگردان دارد و فیلمی دلی محسوب می شود. فیلم «گاو زخمی» از لحاظ قصه و ساختار درعین بیرونی بودن به حس و حال درونی کاراکترهایش توجه دارد. این موضوع نشان می دهد که تمایل کارگردان به ارائه تجربه زیسته او را به ساخت چنین فیلمی متقاعد کرده است.»او با اشاره به این که فیلم «گاو زخمی» فیلمی با موضوع خشم نهادینه شده است، بیان کرد:«در نقدی که بر این فیلم نوشتم تیتر «خود ویرانگری در بلاتکلیفی» را انتخاب کردم. کارکتر یحیی درعین حال که یک شخصیت داستانی است، نماد جوان های شبیه به خود است که دچار سرخوردگی هستند. اسم فیلم نیز تاکید زیادی بر این عصبانیت دارد. در روان شناسی، افسردگی را خشونتی علیه خود یا دیگران تعریف می کنند. ما وقتی افسرده می شویم یا یقه خودمان را می گیریم یا یقه دیگران را. کارکتر یحیی هر دو ویژگی را دارد هم پرخاشگر است و هم افسرده. چهره آرش مهاجر در نقش یحیی معصومیتی دارد که آدم باور نمی کند، خیلی عصبی باشد. در واقع یحیی به مرور دچار عصبیت درونی شده و عصبانی نیست. عصبانیت یک اتفاق لحظه ای است که با عصبیت تفاوت دارد.»این منتقد ضمن اشاره به نظریه ناکامی و پرخاشگری در روان شناسی اشاره داشت: «در سینمای ایران درباره عشق های نامتعارف، خیانت و… فیلم های مختلفی ساخته شده است اما ما کمتر به سراغ سوژه خشم نهادینه شده در فرد رفته ایم و از این حیث فیلم «گاو زخمی» یک استثنا است. بر اثر فرآیند اجتماعی این جامعه یحیی به ما تحویل داده شده است. او انسانی است که در مسیر زندگی با ناکامی مواجه شده و این سرخوردگی محرک طغیان او می شود.»و با انتقاد از تعداد نریشین های فیلم عنوان کرد: «نریشن باعث ارتباط حسی و عاطفی بین مخاطب و کارکتر می شود. در فیلم «گاو زخمی» اما از گفتار روی فیلم زیاد استفاده شد و جا داشت که موقعیت ها به جای بیان شدن، دراماتیزه می شد. علاوه بر این فیلم پایان خوشی را در چند سال بعد نشان می دهد که گویا همه چیز ناگهان خوب و خوش شده است. ای کاش فیلم در همان جایی که تلفن زنگ می زد و با همان تلخی تمام می شد چرا که تاثیر بیشتری داشت.در ادامه این نشست نوبت به سعید دولتخانی رسید. او درباره ایده اولیه فیلم «گاو زخمی» بیان کرد: «عید سال ۹۲ در حال پیاده روی بودم و در یک ساختمان نیمه کاره به یک کارگر تنهایی برخورد کردم که مشغول آواز خواندن بود. احساس کردم این فرد حال و هوای غریبی دارد. ساختمان طوری بود که می توانستم به او نزدیک تر شوم. او در آن شرایط خیلی جدی کار می کرد و انگار داشت وظیفه ای را به انجام می رساند. بعد از آن این فضا از ذهنم بیرون نرفت. ۲۰ روز بعد این شخصیت چارچوبی و قصه ای را حول و حوش خود داشت. در واقع من از شخصیت به قصه رسیدم.»دولتخانی درباره ورودش به دنیای فیلم سازی توضیح داد: «هر کارگردانی به دنبال ساخت فیلم شخصی خودش است و بخش هایی از وجودش را در فیلم جا می گذارد. من برای آنکه سعی داشتم فیلم شخصی خودم را بسازم ورودم به عرصه فیلم سازی طول کشید. من عاشق سینمای رومن پولانسکی هستم اما دلم می خواست در فیلم هایم شبیه خودم باشم. قبل از این من فیلم نامه نویس قابل قبولی بودم که تهیه کننده ها و کارگردان هایی که با آن ها کار کردم از از این همکاری راضی بودند.»او ادامه داد:« با ساختن «گاو زخمی» به زندگی برگشتم. با خودم شرط بستم اگر این فیلم را نسازم نباید زنده بمانم. من درباره این که این کارگر چرا تنها است؟ چرا نسبت به کارگرهای دیگر خوشتیپ است؟ از خودم سوالاتی کردم. انتخاب آرش مهاجر هم به این دلیل بود که وقتی بین کارگرها قرار می گیرد، یک جلوه دیگری داشته باشد.»فیلم نامه نویس«دنیای پرامید» درباره تفاوت نسلی و اجتماعی در کشور اشاره داشت: «دهه ۹۰ با دهه ۸۰ متفاوت است و همین طور هر دهه ای با دهه پیش از خودش اما در دهه ۶۰ با وجود جنگ و نبود آزادی حال همه خوب بود و ما به همدیگر کمک می کردیم. دهه ۹۰ برای من عین تراژدی است. احساس می کردم در تهران غریبه هستم و مشکلات فراوانی دارم که به شخص من مربوط نیست بلکه آدم ها عوض شده و پرتوقع شده اند. کاری به سیستم و حاکمیت ندارم گویا ما خودمان نمی خواهیم و نمی توانیم آدم های بهتری باشیم. چکیده این احساس در کاراکتر یحیی متجلی شده است.»این کارگردان درباره انتخاب بازیگر کارکتر یحیی هم گفت: «در یک دفتر سینمایی با آرش مهاجر آشنا شدم و احساس کردم او بازیگر خوبی است که دیگران قدرش را نمی دانند. احساس کردم او بخشی از من است در زمانی که کسی او را جدی نمی گرفت. او بازیگر همراه و خوبی بود که شاید اگر به او اعتماد شده بود، زودتر در سینما موفق می شد. در سینما همه ما سدشکن هستیم و هیچکس مانع دیگری نیست. خیلی ها احساس می کنند اگر به ما کمک نکنند ما از تلاش مان دست برداشته و کنار می کشیم.»او اضافه کرد: «برای ساخت «گاو زخمی» با تهیه کننده های زیادی صحبت کردم اما آن را قبول نکردند. حتی کسی درباره فیلمی که قرار بود با بودجه کم تولید شود به من گفت: من چرا باید عامل و سکوی پرتاب تو شوم؟ با امیر سید زاده قبلا آشنایی مختصری داشتم.او وقتی فیلم نامه را خواند اصلا از من نپرسید قبلا فیلم ساختی یا نه و کاملا حرفه ای با من رفتار کرد آزادم گذاشت. به همین دلیل اگر روزی در این سینما موفقیتی کسب کنم، کاملا مدیون سیدزاده هستم. امیدوارم سازمان سینمایی با این تهیه کننده مهربان باشد. حداقل اگر با او مهربان نیستند، در کارش سنگ اندازی نکنند.»دولتخانی درباره تولید و پیش تولید «گاو زخمی» گفت:«در این فیلم همه چیز به سرعت پیش رفت. ما دو هفته پیش تولید داشتیم و ۲۳ جلسه فیلم برداری. امیر سیدزاده یک ساختمان نیمه کاره پیشنهاد کرد که وقتی آن را دیدم انگار همانی بود که می خواستم. با تغییرات مختصری در آنجا کارمان را شروع کردیم. اتفاقات برای ساختن این فیلم خیلی ساده پیش می رفت و «گاو زخمی» ساده ترین کاری است که در عمرم انجام دادم. انگار خدا موافق ساخت این فیلم بود و همه بازیگران و انتظاراتم مهیا شد.»و درباره ارتباط این فیلم با «گاو خشمگین» اسکورسیزی عنوان کرد:«من این فیلم اسکوسیزی را دوست دارم اما فیلم من همان طور که درجایی گفته شده بازسازی فیلمی نیست که کارگردانش به بهترین شکل آن را ساخته است. من مشکلی با نقد منفی ندارم اما وقتی قرار است نکته ای را در نقد درباره مقایسه بین دو فیلم عنوان کنیم، باید هر دو فیلم را با دقت دیده باشیم. وقتی« گاو زخمی» را ببینیم متوجه می شویم که هیچ ارتباطی با «گاو خشمگین»، «گاوخونی» و «گاو» ندارد. من این فیلم را به این دلیل که شبیه هیچ فیلمی نیست، ساختم. به نظر من فیلم ساز اگر درباره فیلمش صحبت نکند، به فیلمش کمک کرده است. خود فیلم باید موقعیت گفت وگو ایجاد کند و این کار به نفع مخاطب است.»او ضمن انتقاد از سینمای رایج روشنفکری بیان کرد: «فیلم روشنفکری یعنی پایان باز، خیانت، دروغ، قضاوت و همین موضوع باعث شده که در سینمای ایران قهرمان نداشته باشیم. سینمای خوب اصغر فرهادی کدهای غلطی به بقیه می دهد. اگر فیلم او موسیقی ندارد و جایزه گرفته دیگران هم از موسیقی استفاده نمی کنند. درحالی که «پدر خوانده» یا سینمای کیشلوفسکی روی موسیقی می چرخد. من دغدغه روشنفکری ندارم و خیلی دوست دارم فیلم جاسوسی معمایی و… بسازم. قهرمان از سینمایی می آید که قطب منفی و مثبت خوب داشته باشیم.»در ادامه این نشست آرش مهاجر درباره همکاری اش در فیلم «گاو زخمی» توضیح داد: « کارکتر یحیی در فیلم با شخصیت خود من کاملا تفاوت دارد و من برخلاف او عصبانی نیستم. سعید دولتخانی در ایفای این نقش بسیار کمکم کرد. اگر راهنمایی های او نبود قطعا بازی من بسیار ضعف می داشت چون تجربه کافی نداشتم. با این وجود به نظرم تاحدی این کار خوب از آب درآمد.»این بازیگر ادامه داد: «یحیی کارکتری افسرده است و این حالت چندجور در فیلم نمود دارد. دو قطبی بودن، خودآزاری و نریشن ها نشان دهنده شیزوفرنی خفیف کاراکتر اوست. به نظرم نریشن های فیلم خوب است و برگرفته از دل شخصیت یحیی است.»

کارگردان فیلم گاو زخمی