معرفی فیلم شبی که ماه کامل شد

خلاصه داستان

داستان این اثر در رابطه با دختری تهرانی است که عاشق یک جوان شهرستانی شده . اما دختر باید بنا بر دلایلی از ایران برود و مهاجرت کند . در این مسیر برادرش هم با او همراه می شود اما اتفاقاتی رخ می دهد که…

نکاتی درباره فیلم

شبی که ماه کامل شد ازهرجهت فیلم مهمی در سینمای ایران است. اول ازهمه به دلیل برگزیدن یک موضوع بر گفته از حوادث واقعی که مناقشات زیادی را هم دربرداشته و دیگر اینکه بازماندگان و خانواده های قربانیان این حوادث هنوز هستند و زخم هایشان تازه است. علاوه بر این ها، فیلمی شبیه شبی که ماه کامل شد ، در سینمای ایران انگشت شمار است. فیلمی که با جسارت محض به سراغ یک موضوع واقعی برود، در قبال آن برداشت و قضاوت شخصی ارائه کند و بیننده را دعوت کند در باب آن موضوع به یک قضاوت شخصی برسد.

آبیار، در شبی که ماه کامل شد ، از عبدالمالک، به عنوان سرکرده این گروه، که اطلاعات زیادی از زندگی شخصی اش در دسترس نیست، دوری می کند و وارد زندگی عبدالحمید می شود. حمید در فیلم آبیار شبیه هیولایی که در ذهن ها نقش بسته نیست. او عاشق همسر وزندگی اش است، شعر می گوید و کمی ترسو است و همیشه کسی باید عنان زندگی اش را در دست بگیرد و در غیاب فائزه به راحتی تحت تأثیر مالک قرار می گیرد. فائزه و برادرش شهاب (پدرام شریفی) هم موجودات معصوم و فرشته گونه ای که در رسانه ها تصویر شده نیستند و در مسیر سرنوشت تلخ خود، اشتباهاتی می کنند و به آن نقطه شوم می رسند. در کنار این ها، آبیار، از عملیات و فعالیت های گروه جندالله تا جایی که قصه اش اجازه می دهد دوری می کند و بار اصلی درام را پیرامون شخصیت فائزه و برزخی که در آن گرفتار است می چیند. شبی که ماه کامل شد یک برهه مشخص از زندگی کاراکترهایش را به تصویر می کشد؛ از آشنایی حمید و فائزه تا فرجام تلخ این کاراکترها. در این میان، از پرش زمانی خودداری می کند و به سراغ رویدادهای مهم زندگی این دو می رود و وارد جزئیاتی می شود که بیننده را با زندگی و شخصیت دو کاراکتر اصلی آشنا می کند.

درنتیجه، شبی که ماه کامل شد آن طور که بیشتر ماجراهای واقعی در سینمای ایران بازنمایی می شوند، گزیده ای از اتفاقات نیست، بلکه دقیقاً مسیری است که اتفاقات مشخص را رقم زده است و این تمرکز بر موضوع بیش از هر چیزی در درام پر افت وخیز آبیار، باعث درگیر شدن مخاطب در سیر حوادث می شود.
شبی که ماه کامل شد نه تنها موضوع حساسی را به تصویر می کشد که اساساً نیازمند جسارت و دقت خاصی است و از فیلم ساز می خواهد که یا باجرئت تمام وارد شود یا شکست را بپذیرد و اینجا، آبیار به عنوان یک فیلم ساز زن، با جسارت محض وارد می شود. او از نظربازی حمید و فائزه قصه اش را شروع می کند، سکانس های عاشقانه بی نظیر و بکری به بیننده عرضه می کند و در ادامه و با پیشرفت روایت ابایی ندارد که صحنه های اکشن و تعقیب و گریز در بیابان های پاکستان را هم به تصویر بکشد. آبیار به جای آنکه با چند هلی شات و چند برداشت دم دستی، این صحنه ها را به تصویر بکشد، چالش را قبول می کند و به دل این صحنه ها می رود. دوربینش را به داخل ماشین هایی که با سرعت روی ماسه ها می لغزند می برد، تیراندازی ها و کشتار را با بی رحمی به تصویر می کشد و نتیجه می شود چیزی که از همپای هالیوودی چیزی کم ندارد.

متاسفانه از ابتدای فیلم تا انتهای آن کمتر قاب منطقی و درستی را می توان در دوربین سامان لطفیان پیدا کرد، از دوربین پر تنش، روی دست و سرسام آور ابتدای فیلم گرفته تا عملکرد آن در میانه و انتهای اثر و همراه بودن با طرف جنایت.

در واقع ضعف فیلمنامه و نداشتن شخصیت پردازی درست و حساب شده بر پایه منطق بعلاوه فیلمبرداری پر نقص، ضربه های اساسی به فیلم و سوژه مناسب اثر زده است، اما واقعاً چه عاملی باعث موفقیت فیلم در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر شده است؟ بنظر میرسد انتخاب همین سوژه ناب و تفاوت آن با بسیاری از فیلم های سینمای آپارتمانی و داستان های مشابه به هم، تنها دلیلی است که داوران جشنواره به آن رو کرده و معطوف آن شده اند.

اما اگر از همه این ضعف ها و کاستی ها بگذریم و به نیمه پر لیوان هم نگاهی بیندازیم میتوان به جسارت کارگردان برای ورود به یک موضوع حساس تروریستی، سیاسی و اجتماعی اشاره کرد که در نوع خود قابل تقدیر است، البته نباید از بازی خوب هوتن شکیبا و بازی متفاوت النازشاکردوست نسبت بازی های قبلی او غافل شد، و از همه مهمتر نشان دادن مستند گونه خطه بلوچستان و خون گرمی مردم آن دیار (هر چند که آبیار نتوانسته آنطور که شایسته بود عمل کند) به خودی خود قابل تحسین و ستودنی است.

شخصیت های فیلم

بازیگران شبی که ماه کامل شد هم به اندازه خود فیلم، شمارا شگفت زده می کنند. از هوتن شکیبا که از کاراکترش در لیسانسه ها، فرسخ ها دور شده تا الناز شاکردوست که بی شک ستاره بی چون وچرای شبی که ماه کامل شد است. شاکردوست، سال گذشته با «خفگی» جیرانی، سعی کرد وارد فضای جدی تری از بازیگری شود و گرچه برای این نقش نقدهای مثبتی را هم دریافت کرد، اما همچنان آن نخوت معمول خودش را همراه می کشید. اما شاکردوست در نقش فائزه، تماماً قامت یک قربانی را می گیرد.
تلاش فائزه برای بهبود اوضاع، مبارزه خاموشش با همسر، و امتناعش از فرار بدون فرزندانش، همه نقاطی هستند که کاراکتر فائزه را دوست داشتنی و باورپذیر می کند و شاکردوست با تمام وجود در این نقش حل می شود تا این مهم برآورده شود.
اما در کنار دو زوج اصلی شبی که ماه کامل شد، فرشته صدرعرفایی قرار دارد؛ با همان کارکشتگی و فروتنی اش. صدرعرفایی، در نقش غمناز، مادر برادران ریگی، با چهره ای آفتاب سوخته و چشمانی مصیبت زده که سعی می کند به عروس هشدار دهد، اصلاً قابل شناسایی نیست.

صدر عرفایی در جهت هرچه باورپذیرتر شدن کاراکترش، گویش بی نظیری را تقلید کرده و گریم هم به او کمک کرده تا هرچه بیشتر در نقش فرورود. غمناز، که چقدر نامش پرمعنی است، می تواند آینده فائزه باشد. او در سیاست های طایفه نقشی ندارد، در نظر مردان، با کارگر فرقی ندارد و در سکوت بار مصیبت خاندانش را به دوش می کشد و صدرعرفایی آن قدر خموش و بی صدا در غمناز حلول می کند که باور نمی کنید این کاراکتر را یک بازیگر بومی ایفا نکرده است.
باری، شبی که ماه کامل شد از اولین پلانش قصه گویی می کند و با بسط قصه اش، در لحظات حساس و مهم فیلم نامه، بی آنکه از بیننده اش اشک بگیرد و او را احساساتی کند، او را به عمق رابطه میان فائزه و حمید می برد. قصه اش را به موقع به سرانجام می رساند و از اضافه گویی دور می ماند. شبی که ماه کامل شد استاندارد جدیدی برای سینمای ایران تعریف می کند و نرگس آبیار را به یک فیلم ساز درجه اول تبدیل می کند.

بازیگران

الناز شاکردوست، پدرام شریفی، آرمین رحیمیان، فرشته صدرعرفایی، فرید سجادی حسینی و…

دیگر عوامل

نویسنده : نرگس آبیار- مرتضی اصفهانی / مدیر فیلمبرداری : سامان لطفیان / طراح صحنه : محمد رضا شجاعی / طراح لباس : محمد رضا شجاعی / طراح چهره پردازی : ایمان امیدواری / تدوین : حمید نجفی راد / موسیقی متن : مسعود سخاوت دوست / صدابردار : مهدی صالح کرمانی / صداگذار : آرش قاسمی / جلوه های ویژه بصری : فرید ناظر فصیحی / جلوه های ویژه میدانی : آرش آقا بیگ / مدیر تولید : بهزاد هاشمی / سرپرست گروه کارگردانی و برنامه ریز : روزبه سجادی حسینی / دستیار اول کارگردان : امین خنکال / عکاس : امید صالحی / مدیر تدارکات : سعید اکبری

مشخصات فیلم

نوع فیلم: اجتماعی

سال تولید: 1397

کارگردان: نرگس آبیار

معرفی فیلم من ترانه 15 سال دارم