معرفی فیلم تمیز (Clean)

فیلم Clean در ژانر جنایی و درام می خواهد قصه ای دیگر با مضمون انتقام را برای مخاطب تعریف کند؛ قصه ای که در راس آن آدرین برودی حضور دارد. سوال اینجاست آیا فیلم Clean توانسته به اثر سرگرم کننده و جذابی نزد بیننده تبدیل شود؟

فیلم Clean دومین همکاری آدرین برودی با پائول سولت است. اولین همکاری این دو فرد به فیلم Bullet Head محصول سال ۲۰۱۷ برمی گردد که علی رغم تیم بازیگری سرشناسی که دارد، اثر چندان قابل اشاره ای نیست. فیلم Clean که چهارمین فیلم سینمایی بلند پائول سولت محسوب می شود نیز دست کمی از سایر فیلم های قبلی این کارگردان از لحاظ کیفی ندارد.

فیلم Clean را می توان از جنبه ی روایت داستانی یک کپی دست چندم از فیلم Nobody و آثار مشابه دانست. داستان فیلم Clean روایتگر زندگیِ به ظاهر آرام یک قاتل حرفه ای و زبده است که علی رغم تلاش های فرد، مجدد از بد حادثه وارد ماجرایی می شود که دمار از روزگار همه را در می آورد. سر جمع سه چهار شخصیت جلوی دوربین نقش مهمی در پیشبرد داستانی دارند که یکی از یکی دیگر پرداخت شخصیتی بدتری دارند. افکارِ کارگردان برای خلق روایت، یک مشت افکار کهنه و از مد خارج شده ایست که دیگر برای مخاطبین این روزهای سینمای جنایی تازگی و طراوت ندارد. شخصیت اصلی داستان که Clean نام دارد نیز نه تنها مثل یک غریبه جلوی دوربین با مخاطب ارتباط برقرار می کند، بلکه در پایان آن چه که در ذهن مخاطب از این کاراکتر باقی می ماند، صرفا چهره ی آدرین برودی در نقش آشغال جمع کن است! حال مقایسه کنید با کاراکتر فیلم Nobody که شاید اسم و نسبش را یادمان نباشد، اما دست کم خاطرمان هست که او چه شخصیتی داشته و چرا وارد داستان زنجیروار فیلم شد.

خلاصه داستان فیلم تمیز Clean

مرد زباله گردی به نام کلین که از گذشته خود عذاب می کشد، سعی در زندگی آرام و رستگاری می کند. اما به زودی خود را مجبور به آشتی با خشونت گذشته خود می بیند.

• مدت زمان : ۹۴ دقیقه
• زبان : انگلیسی
• محصول : آمریکا
• ستارگان : Adrien Brody, Glenn Fleshler, Richie Merritt
• کارگردان : Paul Solet

نقد فیلم تمیز Clean

فیلم Clean در ۹۰ دقیقه ای که فرصت قصه گویی دارد، به درستی داستان را مطرح نمی سازد. فیلمی که در ژانر جنایی دسته بندی شده و انتقام، مضمون اصلی سناریوست، باید از همان ابتدای داستان مخاطب را به داستان هل دهد؛ نه این که بیننده تا نیمه ی ابتدایی فیلم صرفا در حال تلاش باشد تا بفهمد قضیه از چه قرار است، Clean کیست و ارتباطش با سایر شخصیت های معدود فیلم به چه صورت است. متاسفانه این اثر سینمایی از جنبه ی روایت داستانی به شدت حوصله سربر و کسل کننده به نظر می رسد. با این حال اگر بیننده ای بتواند تا یک سوم پایانی فیلم صبوری کند – که واقعا کار سختی است! – و چشمش را روی ایرادات گل درشتِ داستان ببندد، در انتها شاید کمی از تماشای حوادث اکشن فیلم لذت ببرد و حس خشنودی به مخاطب دست دهد!

ایفای نقش بازیگران چیزی نزدیک به فاجعه است. کارگردان حتی از آدرین برودی یا نمی تواند یا بلد نیست بازی بگیرد. آدرین برودی را ظاهرا آورده اند که فقط با چهره ای مغموم، افسرده و حزن آلود به این طرف و آن طرفِ لنز دوربین خیره شود. به سایر بازیگرها نیز گویا گفته شده هر طور میل شان می کشد بازی کنند. به گفتنی ها درباره ی ایفای نقش ها به همین مقدار بسنده می کنیم و اگر هنوز مردد هستید که شاید به خاطر بازی آدرین برودی بد نباشد فیلم را تماشا کنید، ارجاع تان می دهم به سکانس درگیری داخل منزلِ اواخر فیلم که بازی و واکنش کاراکترهای ریز و درشت را جلوی دوربین باید تماشا کرده و یک دل سیر بخندید! فیلم علنا در این سکانس تغییر ژانر داده و به فیلم کمدی تبدیل می شود.

پائول سولت پس از ساخت و کارگردانی سه فیلم هنوز متوجه نیست که زاویه ی دوربین در حالات مختلف صحنه باید چگونه باشد. حال تصور کنید فیلمی که باید دارای سکانس های اکشن جذاب و ناب باشد، دوربینش بیشتر تبدیل شده به یک دوربینِ فیلم مستند که تنها اتفاقات صحنه را گویا گزارش می کند. به پاسِ کارگردانیِ نابِ فیلم، نه حسِ خاصی به بیننده منتقل می شود و نه هیجانی ایجاد می گردد که حال بیننده را دگرگون کرده و آدرنالین خونش را در تماشای درگیری ها بیشتر کند. به طور ساده و بی آلایش کارگردانیِ فیلم، اتفاقا چیز بدی نیست اما این که فیلم در انتقالِ هیچ حسی موفق عمل نکند موجب می شود تا انگیزه ای باقی نماند برای ادامه ی تماشای فیلم.

پایان بندی فیلم Clean نیز با زبانِ بی زبانی تلاش کرده تا ماجرا دراماتیک به اتمام برسد. آخرین تلاش های کارگردان برای کنار هم قرار دادنِ موسیقی، یک اکتِ ساده و بی اهمیت از شخصیتِ بی روح و بی مصرفِ قصه و نریشن آدرین برودی به نتیجه ای نمی رسد. البته جمله ای که آدرین برودی در انتها ادا می کند، به ذات جذاب و گیراست، اما چه فایده آنچه که در پایان می ماند، یک حسِ بلاتکلیفی از سمت مخاطب است نسبت به چیزی که تماشا کرده؛ فیلمی که نمونه های به مراتب بهتری از آن در سطح سینما وجود دارد.

فیلم Clean نه تنها اثر خوبی نیست، بلکه یک خاطره ی بد در ذهنِ طرفداران آدرین برودی به جا خواهد گذاشت. فیلم Clean نه داستان گیرایی دارد، نه جذابیت خاصی برای عاشقان ژانر جنایی خواهد داشت و نه حرفِ خاص و کارگردانی نوآورانه ای از این اثر به یاد خواهد ماند.

نقد فیلم آخرین دوئل (The Last Duel)