معرفی کتاب کجا ممکن است پیدایش کنم اثر هاروکی موراکامی

کتاب کجا ممکن است پیدایش کنم مجموعه داستانی از هاروکی موراکامی، نویسنده ژاپنی است. موراکامی جزو نویسنده‌های معروف جهان است که جوایز متعددی دریافت کرده و کتاب‌های او به زبان‌های مختلف ترجمه شده، و در ایران هم استقبال خوبی از کتاب‌های او شده است.

درباره کتاب کجا ممکن است پیدایش کنم

کتاب کجا ممکن است پیدایش کنم مجموعه ای از 5 داستان کوتاه از هاروکی موراکامی است که بزرگمهر شرف الدین آن ها را انتخاب و ترجمه کرده است. نسخه چاپی این کتاب را انتشارات چشمه منتشر کرده است و نسخه صوتی آن را آوانامه با خوانش مریم پاک ذات و آرمان سلطان زاده در دسترس علاقه مندان قرار داده است. حجم نسخه صوتی 4 ساعت و 30 دقیقه است و علاقه مندان به داستان های کوتاه ژاپنی می توانند نسخه صوتی این داستان ها را با خوانش دل نشین آن در هر زمانی گوش دهند.داستان های این کتاب به ترتیب «فاجعه معدن در نیویورک»، «کجا ممکن است پیدایش کنم»، «سگ کوچک آن زن در زمین»، «راه دیگری برای مردن» و «خواب» هستند و به گفته ی مترجم با خواندن آن ها می توان سبک غالب داستانی موراکامی را از آن ها شناخت. داستان هایی مینیمال و فانتزی که هر چه جلوتر می روند خواندن آن ها برای مخاطب جذاب تر خواهند بود. در این داستان ها با آدم های معاصری مواجه هستیم که حتی در روزهای شلوغ زندگی خود به دنبال آرامش و تنهایی هستند.به عقیده بسیاری از منتقدان ادبی موراکامی بیسار تحت تاثیر کارور نویسنده آمریکایی است اما موراکامی در مصاحبه ای درباره ی این موضوع که نوشته های او را غربی می دانند گفت: «ابتدا می خواستم یک نویسنده جهانی باشم اما بعد فهمیدم چیزی جز یک نویسنده ی ژاپنی نیستم. من حتی در آغاز کارم هم سبک ها و ترفندهای داستان نویسی غرب را به کار نگرفتم.».اما در مقایسه داستان های کارور و موراکامی می توان گفت که موراکامی ماجرا محور می نویسد. راوی داستان های موراکامی وارد جامعه می شوند با این که آدم های داستان های کارور در فضای بسته به نگاه خود را به جهان بیرون بروز می دهند. موراکامی در کتاب کجا ممکن است پیدایش کنم داستان های خود را بدون هیچ مرز و محدودیتی روایت می کند و از رنج هایی می گوید که برای همه ی انسان های زمین مشترک است. شاید همین موضوع باعث شده تا او به این حد مشهور و محبوب باشد.

خلاصه کتاب کجا ممکن است پیدایش کنم

فاجعه ی معدن در نیویورک: مرد از خاطرات خود و دوستانش میگوید.
کجا ممکن است پیدایش کنم: داستان درباره ی مردی است که یک روز صبح به خانه ی مادرش می رود و ناپدید می شود و همسر او به دنبالش است.
سگ کوچولوی آن زن در زمین: مردی برای تعطیلات به هتل میرود و با زن جوانی آشنا می شود.
راه دیگری برای مردن: درباره ی دامپزشکی که در محل اطراق خود با مردان نظامی درگیر می شود.
خواب: درباره ی زن خانه داری است که با بی خوابی مواجه می شود.

درباره نویسنده کتاب کجا ممکن است پیدایش کنم

هاروکی موراکامی در ۱۲ ژانویه ۱۹۴۹ در کیوتو ژاپن به دنیا آمد. در سال ۱۹۶۸ به دانشگاه هنرهای نمایشی واسدا رفت. در سال ۱۹۷۱ با همسرش یوکو ازدواج کرد و به گفته ی خودش در آوریل سال ۱۹۷۸ در هنگام تماشای یک مسابقه ی بیسبال، ایده ی اولین کتاب اش، به آواز باد گوش بسپار به ذهنش رسید. در سال ۱۹۷۹ این رمان منتشر شد و در همان سال جایزه ی نویسنده ی جدید گونزو را دریافت کرد. در سال ۱۹۸۰ رمان پینبال (اولین قسمت از سه گانه ی موش صحرایی) را منتشر کرد. در سال ۱۹۸۱ بار جازش را فروخت و نویسندگی را پیشه ی حرفه ای خود کرد.

هاروکی موراکامی

قسمتی از کتاب کجا ممکن است پیدایش کنم

من، سی ساله ام . وقتی سی ساله می شوی، می فهمی دنیا به آخر نرسیده. من بطور خاص از پیرشدن خوشم نمی آید؛ اما هرچه سن می گذرد، بعضی امور هم آسان تر می شود. مهم این است که چطور با آن برخورد کنی. اما یک چیز را خوب می دانم: اگر یک زن سی ساله بدنش را دوست داشته باشد و مصمم باشد آن را آنطور که شایسته است نگه دارد، باید حسابی تلاش کند. من این را از مادرم یاد گرفتم. او قبلا زنی لاغر و دوست داشتنی بود، اما دیگر نیست. نمی خواهم من هم به سرنوشت او دچار شوم. (کجا ممکن است پیدایش کنم – صفحه ۱۳۰)

به هرحال، به کاناپه بازگشتم و کتاب را باز کردم. چند سال از آخرین باری که این گونه با خیال راحت نشسته بودم و کتاب خوانده بودم، گذشته بود؟ درست است. من معمولا در نیم ساعت یا یک ساعت بعدازظهرهای تنهایی ام کتاب در دست می گیرم. اما نمی شود اسم آن را کتاب خواندن گذاشت. همیشه غرق در فکرهای دیگر می شوم – پسرم، خرید منزل، این که فریزر باید تعمیر شود، این که در عروسی فلان آشنا چه لباسی باید بپوشم، عمل معده ی پدرم در ماه گذشته. این قبیل چیزها به درون ذهن من نفوذ می کنند، بزرگ می شوند و در میلیون ها جهت پراکنده می گردند. بعد از مدتی متوجه می شوم که تنها چیزی که پیش رفته، زمان است و من حتی یک صفحه هم ورق نزده ام.
من بی آن که متوجه شوم، به این شیوه ی زندگی بدون کتاب عادت کرده بودم. حالا که فکر می کنم، می بینم چه قدر عجیب است؛ وقتی جوان بودم کتاب خواندن محور زندگی من بود. من همه کتاب های کتابخانه دبستان را خوانده بودم و تقریبا همه پول تو جیبی هایم صرف خرید کتاب می شد. حتی در خوردن ناهار صرفه جویی می کردم تا کتاب هایی را که می خواستم بخوانم، بخرم. این در راهنمایی و دبیرستان هم ادامه داشت. هیچ کس به اندازه ی من کتاب نمی خواند. میان پنج فرزند خانواده من بچه وسطی بودم، پدر و مادرم شاغل بودند و هیچکس توجه زیادی به من نمی کرد. می توانستم تنهایی، هرچه می خواهم کتاب بخوانم. همیشه در مسابقه های کتابخوانی شرکت می کردم تا برنده ی بن های کتاب شوم. معمولا هم برنده می شدم…. (کجا ممکن است پیدایش کنم – صفحه ۱۳۹)