معرفی رمان اتحادیه ی ابلهان اثر جان کندی تول

شنبه، 09 مرداد 1400 زمان مطالعه 14 دقیقه

کتاب کتاب اتحادیه ی ابلهان با عنوان اصلی A Confederacy of Dunces رمانی از جان کندی تول، نویسنده آمریکایی است که در سال ۱۹۸۱ توانست جایزه پولیتزر را به دست آورد. این رمان یکی از محبوبترین آثار داستانی امریکا محسوب می‌شود.

درباره کتاب اتحادیه ی ابلهان

کتاب اتحادیه ابلهان جامعه ای پوچ و سرشار از باور های غلط را ترسیم می کند که افراد جامعه به شکلی بیمارگونه در حماقت و جهل دستوپا می زنند و در برابر تمام اتفاقات سکوت می کنند. جان کندی تول در این کتاب پسری جوان را به تصویر می کشد که در چنین جامعه ی منفعل و خاموشی، نسبت به همه چیز اعتراض می کند و با روحیه ای آرمان گرا سعی دارد مقابل نابه هنجاری های موجود بایستد. داستانی در ژانر کمدیِ سیاه که رفتار قهرمانِ داستان، ایگنیشس به گونه ای ست که انگار به این دنیا تعلق ندارد.رمان اتحادیه ابلهان پر از موقعیت ها و گفت و گوهای طنزی است که بار ها خواننده را از ته دل می خنداند اما در پس آن واقعیتی تلخ پنهان شده است. این کتاب بیست شخصیت دارد که هرکدام به نوعی در جهل و نادانی گرفتار شده اند و زیر بار اشتباهات خود نمی روند، تول در این کتاب آن قدر خوب به شخصیت ها پرداخته است که هرکدام تا مدت زیادی در ذهن می مانند. در این کتاب تضاد هایی پررنگ بین جامعه ی حاکم و افکار ایگنیشس وجود دارد که شخصیت های داستان را در موقعیت های ابزورد یا کمدیِ پوچ قرار می دهد. ایگنیشس جامعه ای که در آن زندگی می کند را متظاهر و دو رو می داند و علت بیزاری اش از جامعه همین است. این درحالی ست که در شخصیت ایگنیشس هم تفاقض هایی دیده می شود؛ پسری که خود را منجی می داند اما گرفتار انفعال، بی تفاوتی، بی کاری و تنبلی شده است. او کار نمی کند و تمام وقت خود را در خانه و درگیر افکار شخصی خودش است. دلیلی که نمی تواند مثل انسان های عادی کار کند رک گویی و انتقاد بیش از حد اوست. این رک گویی به حدی زیاد است که هیچکس با او معاشرت نمی کند.طنز اصلی اثر تنها در جملات شخصیت ایگنیشس دیده نمی شود، بلکه در رفتار های عجیب و غریب شخصیت های دیگر رمان هم وجود دارد، آن چیزی که در درجه اول ایگنیشس را یک شخصیت خنده دار معرفی می کند، ادبیات خاص اوست که با ادبیات محاوره ای که دیگران از آن استفاده می کنند متفاوت است. او فرهنگ مشترک تمام افراد جامعه را مسخره می کند و آگاهانه در تلاش است تا این فرهنگ را از بین ببرد. هیچ کس ایگنیشس را درک نمی کند به جز هم کلاسی دوران دانشگاهش؛ تنها کسی که برای نجات او از وضعیتی که به آن دچار شده اقدام می کند.

کتاب اتحادیه ابلهان از دید مردم و منتقدین

بسیاری از منتقدان ادبی معتقدند ایگنیشس، «دن کیشوتِ» زمانه ی خود است. «دن کیشوت» کتابی از یک نویسنده ی اسپانیایی به نام «میگل سروانتس ساآودرا» است که مخاطب را با زندگی فردی که دچار توهم شده آشنا می کند. او درگیر آثار ممنوعه شده و خود را به جای شخصیت های ممنوعه ی داخل کتاب ها می گذارد و برای خود دشمنانی فرضی تصور می کند. «دن کیشوت» یک قهرمان خیالی ست که خود را شکست ناپذیر می داند ولی بسیار بی دست و پا و نادان است. ایگنیشس هم خود را قهرمان می داند و دیگران را تحقیر می کند ولی با توهمات خود زندگی می کند و هیچ کار مفیدی انجام نمی دهد؛ به همین دلیل بسیاری این دو شخصیت را شبیه می دانند.رمان اتحادیه ابلهان از لحاظ محبوبیت با کتاب «ناتور دشت» نوشته ی «جروم دیوید سلینجر» مقایسه شده است. در «ناتوردشت» شخصیت اصلی، پسری آشوب گر و عصبی است که سعی در تغییر محیط پیرامون خود دارد، درست مانند شخصیت اصلی رمان اتحادیه ابلهان!«جان آنتونی برجس ویلسون»، داستان نویس، منتقد ادبی و آهنگ ساز بریتانیایی درباره ی اتحادیه ابلهان نوشته است: «حرف آخر، یک کمدی حماسی، کتاب نیست، بهمنی غران است.» روزنامه ی واشنگتن پست، بزرگ ترین روزنامه ی شهر واشنگتن بعد از انتشار این کتاب نوشت: «یکی از خنده دارترین کتاب هایی که تا به حال نوشته شده، آنقدر می خندید که دلتان درد می آید و اشک از چشمان تان سرازیر می شود.»

جوایز ادبی کتاب اتحادیه ابلهان

کتاب اتحادیه ابلهان جایزه ی پولیتزر ۱۹۸۱ را بعد از مرگ نویسنده اش از آن خود کرد. این جایزه، معتبرترین افتخار در زمینه ی روزنامه نگاری در آمریکاست. جایزه ی پولیتزر (pulitzer prize) از سال 1917 با نظارت دانشگاه کلمبیا به افراد برتر در حوزه های ادبیات، روزنامه نگاری و موسیقی اهدا می شود.اتحادیه ابلهان در سال 2005، مطابق نظرسنجی مجله ی تایم از نویسندگان آمریکایی به عنوان یکی از بهترین کتاب های ادبی آمریکا در 25 سال اخیر معرفی شد.

خلاصه کتاب اتحادیه ی ابلهان

کتاب، داستان زندگی یک جوان آرمانگرا و تحصیل کرده به نام «ایگنیشس» است که متخصص قرون وسطی است و تمام دنیا را از دریچه کتاب «تسلای فلسفه» بوئتیوس، فیلسوف قرون وسطایی، می بیند. او همراه مادرش در محله ای فقیرنشین زندگی می کند و عقایدش با دنیای بیرون از خانه متفاوت است از این رو ترجیح می دهد در خانه بماند و مشغول نوشتن افکارش باشد. اما طی حادثه ای او و مادرش مجبور به پرداخت جریمه ای هنگفت می گردند بنابراین ایگنیشس از سوی مادرش مجبور می شود تا شغلی پیدا کند و ناچار شغلهای متعــددی را تجربه می کند که هر کدام ماجرایی برای او و اطرافیانش پیش می آورند و او هر بار احمقانه تر از قبل رفتار می کند.«اتحادیه ابلهان» بر پایه حوادث طنزآلود و موقعیتهای کمیک نوشته شده است؛ طنزی گزنده، تلخ و گاهی شیرین که می تواند لبخندی بر لبان خواننده بنشاند اما در ورای این کمدی نوعی غم پنهــان است چرا که نویسنده قصد دارد تا انتقادهایی جدی به جامعه آمریکا وارد کند از این رو شخصیت اصلی رمان «ایگنیشس» را می آفریند که همانند دن کیشوت در دنیای مدرن و معاصر گرفتار می شود، از مدرنیته و فرهنگ عامه متنفــر است. ژولیده، چاق و بی حوصله است و با جهان «سیرک گونه» اطرافش در تقابل قرار می گیرد. انسانی کمالگــرا که به دوره شکوه قرون وسطی دل بسته و خود را در اتاق حبس می کند و حاضر نیست از آن «صومعه متعفن» بیرون بیاید و با مشکلات حاد دنیای پیرامونش تطابق یابد و به گفته خودش: «یک نا به هنگام است، یک خطای تاریخی. مردم این را متوجه می شوند و بدشان می آید.»نویسنده در «اتحادیه ابلهان» فرهنگ مصرف گرا، موقعیت اقتصادی، برنامه های سیاسی و فرهنگی آمریکا را مورد تمسخر قرار می دهد و اشخاص داستان را در تضاد و تقابل کامل با هم نشان می دهد تا علاوه بر کامل شدن تکه های پازل داستان، به نوعی برخی انتقادات را در قالب گفت وگوها و ماجراها مطرح کند.«ایگنیشس» همچون دن کیشوت در مکان و زمانی که بدان متعلق است، نمی تواند زندگی کند. آدمیان اطرافش او را آزار می دهند در نتیجه او می کوشد تا با رفتارهای متضاد به جنگ با آنان بپردازد و جهان را به تمسخر بگیرد. او فیلم می بیند یا سینما می رود تا رفتارهای انسان های روزگارش را ریشخند کند: «آخرین دهشت ها و همچنین اهانتهای وقیحانه فیلم به الاهیات و هندسه و سلیقه و نجابت را فقط می توانم در ذهــن تصور کنم.» یا «باید به مدیر سینما به خاطر نمایش چنین اثر ملال آوری تذکر می دادم.» تضاد ایگنیشس با جامعه ای که از آن متنفــر است در جای جای اثر متجلی می شود و در نتیجه موقعیت های طنزآلود بسیاری در داستان می آفریند.یکی از نکات مهم دیگر که «جان تول» از آن انتقاد می کند مسئله «برده داری» در آمریکاست. در روند داستان، نویسنده اثبات می کند برخلاف اینکه همگان تصور می کنند برده داری در آمریکا به سرآمده در واقعیت فقط شکل آن تغییر یافته و در تمام مناسبات انسانی، برده داری همچنان پابرجاست. «جان تول» در «اتحادیه ابلهان» قوانین موسوم به «جیم کراوJim Crow Laws» را به چالش و انتقاد می کشاند؛ قانونی که در اواخر قرن 19 وضع شد و طبق آن دستور جداسازی نژادی در همه تأسیسات عمومی برای سیاهان آمریکا صادر و سیاهان را «جدا اما مساوی» با آمریکایی ها تعریف می کرد.در داستان، «جونز» مردی سیاهپوست است که به جرم دزدی دستگیر می شود در حالی که هیچ مدرکی علیه او وجود ندارد، نمی تواند بی گناهی خود را ثابت کند از این رو مجبور است تن به استثمار دهد و با حداقل دستمزد کار کند تا به جرم ولگردی دستگیر نشود: «فکر کنم جاروکشی و تِیکشی تو خون ما سیاهاس، باهامون به دنیا می آد. دیگه واسه ما سیاها تو مایه های نفس کشیدن و غذا خوردنه.»«اتحادیه ابلهان» از سوی نشــر چشمه منتشر شده و «پیمان خاکســــار» آن را به زبان فارسی بازگردانده است. به جرأت می توان یکی از نکات مهم جذابیت داستان را ترجمه ساده و روان آن و مقدمه قابل توجهی دانست که خاکسار بر کتاب نوشته است به گونه ای که خواننده تشویق می شود تا آن را بی صبرانه شروع کند. مترجم می نویسد: «اتحادیه ابلهان بهترین کتابی است که در زندگی ام خوانده ام...بسیار خوشحالم که این کتاب در این سی سال که از چاپش می گذرد توجه هیچ مترجم ایرانی را به خود جلب نکرده و این افتخار نصیب من شد...اگر کسی این کتاب را نخوانده باشد نمی تواند ادعای کتابخوان بودن کند.»

درباره نویسنده کتاب اتحادیه ی ابلهان

جان کندی تول (به انگلیسی: John Kennedy Toole) رمان نویس، سرباز و پروفسور آمریکایی و برنده ی جایزه پولیتزر برای داستان در سال ۱۹۸۱ بود. جان کندی تول رمان «اتحادیه ی ابلهان» را در سال ۱۹۶۹ نوشت. این رمان یازده سال بعد از خودکشی جان کندی تول در سال ۱۹۸۰ منتشر شد و نویسنده ی فقیدش را برنده ی جایزه ی پولیتزر کرد.

جان کندی تول

تنها برگردان فارسی کتاب اتحادیه ابلهان

اولین و تنها برگردان فارسی کتاب اتحادیه ابلهان، ترجمه ی جامع و کامل «پیمان خاکسار» است که در سال توسط «نشر چشمه» منتشر شد. این ترجمه توانست در نظرسنجی منتقدان و نویسندگان در سال 1391 رتبه ی اول را به دست آورد.«پیمان خاکسار» در دانشگاه، سینما خواند و مدت زیادی کتاب هایی که هنوز به فارسی ترجمه نشده بودند را می خواند و به دیگران معرفی می کرد. اولین ترجمه ی «خاکسار» برگزیده ای از اشعار «چارلز بوکفسکی» و اولین رمانی که ترجمه کرد، کتاب «عامه پسند» از همان نویسنده است. «پیمان خاکسار» در مقدمه ی کتاب اتحادیه ابلهان، طوری از اثر تعریف کرده که اغراق آمیز به نظر می آید. اما با خواندن کتاب این حس به کلی تغییر می کند و ممکن است خواننده، شیفته ی شخصیت عجیب ایگنیشس شود. او درباره ی شخصیت اصلی کتاب نوشته است: «تمام مدتی که مشغول ترجمه این کتاب بودم با ایگنیشس زندگی کردم. به کار هایش خندیدم، نگرانش شدم، از او متنفر شدم و بالاخره نتیجه ی این تجربه ی غریب این شد که او را چون برادرم دوست بدارم.»

قسمتی از کتاب اتحادیه ی ابلهان

قبل از اینکه ملت ما خودش رو نابود کنه باید یک قانون بی چون وچرا براش وضع بشه. ایالات متحده مقداری الاهیات و هندسه لازم داره، کمی سلیقه و شرم و حیا. الان داریم بر لبه ی مغاک تلو تلو می خوریم.

«تو باید پول ا ون مرده رو بدی ایگنیشس. می خوای منو تو زندان ببینی؟ اگه مادرتو بندازن پشت میله های زندان از خودت شرم نمی کنی؟»
«می شه لطفاً دیگه درباره ی زندان حرف نزنی؟ ظاهراً این قضیه خیلی ذهنت رو مشغول کرده. البته به نظرم می آد از فکر کردن بهش لذت می بری. در عصر ما مظلوم نمایی دیگه بی معناست.»

«درست در اوج تظاهراتشون تمام برگه های قدیمی – و البته تصحیح نشده – رو از پنجره ریختم روی سرشون. کالج کوچیک تر از اونی بود که بتونه چنین اعتراضی رو علیه مَغاک دنیای آکادمیک معاصر قبول کنه.»
«تو هیچ وقت اینو به من نگفته بودی ایگنیشس.»
«اون موقع نمی خواستم آشفته ت کنم. ضمناً به دانشجوها گفته بودم که برای نجات آینده ی بشریت امیدوارم همه تون عقیم بشین.» ایگنیشس بالش ها را دور سرش مرتب کرد. «تا اون موقع نتونسته بودم بی سوادی و تصورات غلطی رو مشاهده کنم که از اذهان تاریک دانشجوها می جوشید. هرجا که کار کنم باز هم همین خواهم بود.»

من نمی خوام نیمه ی پر رو ببینم. خوش بینی باعث می شه حالت تهوع بگیرم. منحرفانه س. انسان بعد از هبوط این دنیا فقط لیاقت بدبختی رو داره.

در پایان اولین روز کاری ام احساس خستگی بسیار می کنم. هرچند، دوست ندارم به خود تلقین کنم که دلسرد یا افسرده یا مغلوب شده ام. برای نخستین بار در زندگی با سیستمی رودررو شدم که کاملاً مصمم بود تا در چارچوب موقعیت خود به عنوان ناظر و ناقد کار کند، اگر بشود چنین تعبیری به کار برد. اگر بیشتر شرکت ها شبیه شلوار لوی اداره می شدند مطمئنم که نیروهای کار امریکا بیشتر با وظایف محوله شان سازگاری پیدا می کردند. کارمندی که مورد وثوق باشد به هیچ وجه برایش مزاحمتی ایجاد نمی شود. آقای گونزالز، رئیس من، به وضوح عقب مانده است ولی بدون شک آدم دلپذیری است. دائماً نگران است که مبادا با انتقاد از عملکرد کسی باعث رنجشش شود. درواقع می شود گفت او پذیرای هر چیزی هست و بنابراین به طرز خوشایندی به شیوه ی عقب ماندگی خودش دموکرات است.

کتاب ها پسرانی فناناپذیرند که پدرانشان را به مبارزه می طلبند.

آقای لوی گفت «اون یارو یه روانی تمام عیار بود.»
خانم لوی گفت «به نظر تو هر کی که شخصیت درست وحسابی داشته باشه روان پریشه وهر کی سرش به تنش بیرزه عقده ای. همه ی اینارو قبلاً شنیدم.»

تنها چیزایی که تحملشون رو ندارم، آدم بدبخت علافه و شوخی خرکی.

وقتی که سردمدارانِ شیفته ی قدرت دنیا بفهمن که فرماندهان نظامی و سربازان مشتی منحرف اند که نقاب به چهره زده اند و تنها هدفشون اینه که ارتش های نقاب پوش کشورهای دیگر را ملاقات کنند تا مهمانی راه بیندازند و رقص های ملی یکدیگر را یاد بگیرند، بی شک غافل گیر خواهند شد.

تباهی، بیش از آنکه نشانه ی سقوط جامعه باشد، همان طور که زمانی بود، در جامعه ی مشکل دار امروز امریکا نشان صلح است. باید برای مشکلات جدید راه حل های جدید داشته باشیم.

اگر یک بسازبفروش در حومه ی شهر بودم دست کم یک زنجیر به دیوارهای آجری زرد خانه های ویلایی دوبلکس نصب می کردم. وقتی که ساکنان حومه از تلویزیون و پینگ پنگ و کارهای دیگری که در خانه های کوچکشان می کنند خسته بشوند همدیگر را تا مدتی زنجیر خواهند کرد. همه عاشق این کار خواهند شد. زن ها می گویند «شوهرم دیشب منو به زنجیر کشید. عالی بود. شوهرت اخیراً این کار رو با تو کرده؟» و بچه ها با اشتیاق دوان دوان از مدرسه به خانه می آیند تا مادر زنجیرشان کند. به کودکان کمک خواهد شد تا تخیلاتی را که تلویزیون از ایشان گرفته دوباره به دست بیاورند و ضمناً از میزان بزهکاری اطفال هم کاسته خواهد شد. وقتی پدر از سرِ کار به خانه باز می گردد تمام خانواده دست و پایش را می گیرند و به این دلیل که آن قدر احمق است که صبح تا شب برای تهیه ی مخارجشان کار کرده او را به زنجیر می کشند. بستگان پیرِ دردسرساز در گاراژ زنجیر می شوند. دستانشان فقط ماهی یک بار باز می شود، آن هم برای امضای چک بیمه ی بازنشستگی. دست بند و زنجیر زندگی بهتری برای ما به ارمغان می آورند. باید در نوشته هایم به این بحث بپردازم.