معرفی رمان به امید دیدار در آن دنیا اثر پی یر لومتر

نوع ادبی محبوب پی‌یر لومتر رمان پلیسی است و او با نوشتن چند رمان، در ظرف مدتی کوتاه، به شهرتی جهانی رسیده و چندین جایزه ادبی را از آن خود کرده است، اما به واسطه‌ کتاب به امید دیدار در آن دنیا توانست جایزه گنکور، مهم‌ترین جایزه ادبی فرانسه را دریافت کند.

درباره کتاب به امید دیدار در آن دنیا

رمان به امید دیدار در آن دنیا اثر پی یر لومتر، در سال ۲۰۱۳ منتشر شد و در زمان انتشارش بیشتر جوایز ادبی فرانسه از جمله جایزه معتبر گنکور را از آن خود کرد. پی یر لومتر را بیشتر به سبب رمان های پلیسی اش می شناسند. اما به امید دیدار در آن دنیا یکسر با آثار پیشین او متفاوت است. قهرمانان لومتر در این کتاب سربازان فرانسوی زخم خورده از جنگ جهانی اولند، سربازانی که سرنوشتشان در فرانسه پس از جنگ به مراتب سیاه تر از روزهای وحشتناک جنگ است

خلاصه کتاب به امید دیدار در آن دنیا

به امید دیدار در آن دنیا رمانی ضدجنگ است که قهرمانانش سربازان فرانسوی زخم خورده از جنگ جهانی اولند، سربازانی که سرنوشتشان در فرانسه پس از جنگ به مراتب سیاه تر از روزهای وحشتناک جنگ است. داستان درباره ی روزگار دو سرباز است که از جنگ جهانی اول جان به دربرده اند. جنگ به پایان رسیده. دولت تصمیم می گیرد به سراغ پیکر سربازهایی برود که در جنگ کشته و در همان نزدیکی جبهه نیز به خاک سپرده شده بودند. آن ها می خواهند این اجساد را در گورستان نظامی وسیعی دفن کنند. این اقدام بزرگ اخلاقی و میهنی زمینه ساز کسب وکاری پرسود می شود: باید صدهاهزار تابوت ساخته شود، صدها هزار قبر کنده شود، تابوت ها به گورستان حمل و باز در قبر تازه ای به خاک سپرده شوند. جنگ برای تجارت خیلی سودآور است، حتی وقتی به پایان رسیده باشد

درباره نویسنده کتاب به امید دیدار در آن دنیا

پیر لومتر( زادهٔ ۱۹ آوریل ۱۹۵۱ در پاریس) یک نویسنده و فیلم نامه نویس اهل فرانسه است.پیر لومتر از نویسندگان معاصر فرانسوی است که به عنوان یک جنایی نویس شناخته شده و در میان علاقمندان این نوع از ادبیات طرفداران بسیاری دارد. لومتر ابایی ندارد که بگوید داستانهایش برای جذب مخاطب می نویسد، چرا که آنها پول خرید کتاب را می پردازند. البته لومتر در زمره نویسندگانی است که هنر آن را دارد تا متاعش عرضه کند که در عین جذابیت برای مخاطب عام، نزد مخاطب خاص نیز مقبول و قابل اعتنا باشد.آثار جنایی و پلیسی لومتر در سبک های مختلفی جای می گیرند، از تریلر های جنایی حادثه پردازانه تا آثار جنایی روانشناختی رئال همانند رمان «سه روز و یک زندگی».سابقه ی او در تحصیل و تدریس روانشناسی در خلق شخصیت های راز آلود و چند لایه بی تاثیر نبوده،به طوری که تقریبا همه ی آثارش با استقبال مخاطبان،منتقدان و حتی سینما گران روبه رو شده است.رمان های لومتر هیچ کدام از جایزه بی نصیب نمانده اند و در بین آن ها دیدار به قیامت در سال 2013 برنده ی جایزه گنکور (مهم ترین جایزه ی ادبی فرانسه) شد و شهرت نویسنده را جهانی کرد.سه روز و یک زندگی جدیدترین اثر پی یر لومتر است و در سال 2016منتشر شده است. منتقدان به این اثر لقب «جنایت و مکافات مدرن»داده اند و شخصیت اصلی اش را «راسکولنیکف قرن بیست و یکم » نامیده اند.در ایران، سه مترجم این اثر را پی در پی به فارسی برگردانده اند. آثار پیر لومتر عبارتند از:

دیدار به قیامت، ترجمهٔ مرتضی کلانتریان؛ تهران : نشر آگاه، ۱۳۹۴
به امید دیدار در آن دنیا، ترجمهٔ پرویز شهدی؛ تهران: نشر به سخن، ۱۳۹۵
به امید دیدار در آن دنیا، ترجمهٔ مهستی بحرینی؛ تهران: انتشارات ماهی، ۱۳۹۶
سه روز و یک زندگی، ترجمۀ محمد نجابتی؛ تهران: انتشارات قطره، ۱۳۹۷

قسمتی از کتاب به امید دیدار در آن دنیا

خمپاره حفره ای در زمین کنده و یکی از آن اسب های نحیف بی شماری را که در میدان جنگ می میرند و همان جا می پوسند از زیر خاک بیرون آورده و کله اش را به آلبر تقدیم کرده است. اکنون رودرروی همند، مرد جوان و اسب مرده، و تقریبا می توانند همدیگر را بغل کنند. (به امید دیدار در آن دنیا – صفحه ۳۰)

پریکور در گرماگرم حرکت از پا درآمد. گلوله پایش را شکسته بود. همچون حیوانی نعره کشید و به میان گل و لای افتاد. دردش تحمل ناپذیر بود. به خود می پیچید، مدام از این رو به آن رو می شد و در همان حال به فریادزدن ادامه می داد. ران هایش را با دو دست می فشرد و چون نمی توانست پایش را ببیند، از خود می پرسید نکند ترکش خمپاره پایش را قطع کرده است؟ نومیدانه تلاش کرد کمی از جا بلند شود. وقتی موفق شد، به رغم تیرکشیدن های وحشتناک پایش، احساس کرد تسکین یافته است: پاش، تمام و کمال، آن جا بود. (به امید دیدار در آن دنیا – صفحه ۳۷)

جنگ جهانی هرگز چیزی نبود مگر تلاش برای جنایتی تعمیم یافته در یک قاره. (به امید دیدار در آن دنیا – صفحه ۵۴)

آلبر، همچنان که او را در آغوش گرفته، به خود می گوید که ادوارد هم، مثل همه در طول جنگ، فکری جز زنده ماندن نداشته. اما حالا که جنگ به پایان رسیده و او زنده مانده، همه فکر و ذکرش این است که سربه نیست شود. اگر حتی آن هایی که زنده مانده اند نیز رویایی جز مردن نداشته باشند، واقعا افتضاح است. (به امید دیدار در آن دنیا – صفحه ۷۹)

همیشه همین طور است. سربازهایی که مرخص شده اند مدام نق می زنند. می خواهند با این جنگشان به همه درس بدهند. این قهرمان ها کم کم دارند ذله مان می کنند! قهرمان های واقعی مرده اند! آن ها، بله، ببخشید، آن ها قهرمانند، قهرمان واقعی! وانگهی، وقتی کسی بیش از حد از تجربه هایی که در سنگرها داشته حرف می زند، باید به حرف هایش شک کرد. (به امید دیدار در آن دنیا – صفحه ۱۵۳)

آلبر با خود گفت که در خانه پولدارها همه چیز و همه کس زیبا هستند، حتی فقرا. (به امید دیدار در آن دنیا – صفحه ۲۲۹)

می دانست که انسان سرانجام از هر اندوهی تسلی می یابد، اما از وقتی در جنگ برنده شده بود، احساس می کرد هر روز، اندی بیش تر از روز پیش، آن را می بازد. (به امید دیدار در آن دنیا – صفحه ۲۷۴)

برای یک نظامی جنگ بهانه زندگی است و شور و شوق مردان جوان را به او می بخشد و اگر آن را از او بگیرید، آنچه می ماند مردی عقب افتاده و کوته فکر است. (به امید دیدار در آن دنیا – صفحه ۳۲۸)

هر داستانی باید پایانی داشته باشد؛ این قانون زندگی است. همه چیز باید پایانی داشته باشد، اگرچه دردناک، اگرچه تحمل ناپذیر، اگرچه خنده دار. (به امید دیدار در آن دنیا – صفحه ۴۱۰)