معرفی رمان به آواز باد گوش بسپار اثر هاروکی موراکامی

یکشنبه، 17 مرداد 1400 زمان مطالعه 7 دقیقه

به آواز باد گوش بسپار اولین رمان هاروکی موراکامی، و در واقع معرفِ او به ادبیات ژاپن است. نویسنده در یادداشت اول کتاب می‌گوید یک روز وقتی که مشغولِ تماشای بازی بیسبال بوده کاملا اتفاقی این فکر به سرش زده که می‌تواند یک نویسنده شود.

درباره کتاب به آواز باد گوش بسپار

به آواز باد گوش بسپار» اولین رمان هاروکی موراکامی عجیب و غریب و اولین اثر از سه گانه «موش» او است که باعث شهرتش شد. این رمان را در سال ۱۹۷۹ منتشر کرد و به خاطرش جوایز معتبری مثل جایزه آکوتاگاوا را گرفت.تکه های دیگر این سه گانه، «پین بال ۱۹۷۳» و «تعقیب گوسفند وحشی» هستند.«به آواز باد گوش بسپار» داستانی نه چندان بلند درباره یک فقدان و رابطه هایی است که شکل نمی گیرند و البته ماجراهای یک نسل.

خلاصه کتاب به آواز باد گوش بسپار

شخصیت اصلی کتاب، در حال سپری کردن تعطیلات تابستانی در خانه اش است و روزهایش را با می گساری و کشیدن سیگار به همراه شخصیتی به نام رت در پاتوق شان می گذراند. او خاطراتی از سه زن را به یاد می آورد که در تمام زندگی اش، فقط با آن ها رابطه ی عاشقانه داشته و داستان رابطه ی نافرجامش با چهارمین زن را برای رت تعریف می کند. این موضوع که چهارمین زن، فقط نه انگشت دارد، در داستان های عجیب و غیرمعمول موراکامی، بسیار عادی و معمولی جلوه می کند. بسیاری از منتقدان کتاب، مطالعه ی این اثر را به خواندن جریان سیال ذهن نویسنده ی آن، تشبیه کرده اند. با وجود سادگی داستان و شباهت آن به تکه هایی بریده شده از یک دفتر خاطرات شخصی، رمان به آواز باد گوش بسپار، دارای نثری بسیار جذاب، زیبا و روان است.

درباره نویسنده کتاب به آواز باد گوش بسپار

هاروکی موراکامی در ۱۲ ژانویه ۱۹۴۹ در کیوتو ژاپن به دنیا آمد. در سال ۱۹۶۸ به دانشگاه هنرهای نمایشی واسدا رفت. در سال ۱۹۷۱ با همسرش یوکو ازدواج کرد و به گفته ی خودش در آوریل سال ۱۹۷۸ در هنگام تماشای یک مسابقه ی بیسبال، ایده ی اولین کتاب اش، به آواز باد گوش بسپار به ذهنش رسید. در سال ۱۹۷۹ این رمان منتشر شد و در همان سال جایزه ی نویسنده ی جدید گونزو را دریافت کرد. در سال ۱۹۸۰ رمان پینبال (اولین قسمت از سه گانه ی موش صحرایی) را منتشر کرد. در سال ۱۹۸۱ بار جازش را فروخت و نویسندگی را پیشه ی حرفه ای خود کرد.

هاروکی موراکامی

سبک هاروکی موراکامی

موراکامی در آثار خود از واقعیت های موجود می گریزد و برای خلق ماجراها و شخصیت های داستانش به ناخودآگاه و احساسات خود پناه می برد بنابراین می توان سبک او را سورئال یا به تعبیر دیگر فرا واقع گرایانه توصیف کرد. نوشته های موراکامی یک خط داستانی یکنواخت و مشخص را دنبال نمی کند. درواقع مخاطب بامطالعه کتاب های موراکامی به دنیایی از ماجراجویی های ذهن او قدم می گذارد. او با چیدن تکه های مختلف جورچین ، فضای مبهم داستان را رفته رفته از بین می برد و معمای موجود در دل آن ها را حل می کند.

کتاب ها، جوایز و افتخارات هاروکی موراکامی

هاروکی موراکامی تا به اکنون آثار محبوب و پرفروشی را از خود به جا گذاشته است اما تنها بعضی از آنها نقطه عطفی در زندگی هنری او به شمار می آید. پین بال 1973، دومین کتاب موراکامی است که توانست محبوبیت او را در ژاپن بیش ازپیش افزایش دهد. با انتشار رمان بلند جنگل نروژی در سال 1987 نام و آوازه ی او در سراسر دنیا پیچید و به یک نویسنده بین المللی تبدیل شد. جنگل نروژی (که با نام چوب نروژی نیز شناخته می شود) به 33 زبان دنیا ترجمه شده است و تنها در ژاپن بیش از 10 میلیون نسخه فروش داشته است. اوج هنر نویسندگی موراکامی را می توان در کتاب کافکا در کرانه مشاهده کرد . این اثر موراکامی که در سال 2002 منتشر شد مخاطب را با پرسش های فلسفی زیادی رو به رو می کند و از پیچیدگی های فراوانی برخوردار است. ترجمه انگلیسی کافکا در کرانه در سال 2005 آن را در لیست ده کتاب برتر سال نشریه نیویورکر قرار داد. موراکامی مهم ترین نویسنده ژاپنی و یکی از لایق ترین افراد برای کسب جایزه نوبل ادبیات است که تاکنون موفق به دریافت آن نشده است. او در سال 2019 یکی از 4 نامزد دریافت این جایزه شد که به درخواست خود از رقابت کناره گیری کرد.

محمد حسین واقف مترجم به آواز باد گوش بسپار

محمد حسین واقف مترجم جوانی است که اولین اثر هاروکی موراکامی را به فارسی برگردانده است. او متولد سال 1363 و فارغ التحصیل رشته مدیریت در مقطع کارشناسی ارشد است. ازآنجایی که او به ادبیات علاقه زیادی داشت تصمیم گرفت فعالیت خود را در زمینه ترجمه آغاز کند. محمد حسین واقف مترجم کتاب های شناخته شده مثل خاطرات سوگواری، هرمیت در پاریس و شرقِ غرب است. علاوه بر آن او دستی در ترجمه کتاب کودک نیز دارد و لامایونایتد و ماجراهای عجیب مابل جونز از آثار او در این حوزه است.

کتاب به آواز باد گوش بسپار مناسب چه کسانی است؟

به آواز باد گوش بسپار یک رمان بلند 113 صفحه ای با نگارشی ساده و روان است. اگرچه اغلب آثار موراکامی پر از معما و گره های حل نشده است اما در این کتاب خبری از پیچیدگی های دیگر آثار او نیست. زیرا این کتاب اولین تجربه او در نویسندگی است و قلم موراکامی به اندازه آثار اخیرش به پختگی و بلوغ نرسیده است. مطالعه به آواز باد گوش بسپار برای آشنایی با سبک نویسندگی هاروکی موراکامی یک شروع مناسب است که می تواند تجربه خوشایندی را برای مخاطبان رقم بزند.

قسمتی از کتاب به آواز باد گوش بسپار

مادربزرگ فقیدم می گفت: “آدم های سیاه دل خواب های تیره می بینند. آن ها که قلب هایشان سیاه تر است، اصلا خواب نمی بینند.”
شبی که مادربزرگم مُرد، اولین کارم این بود که دست هایم را دراز کردم و به آرامی چشمانش را بستم. در آن لحظه، همه ی خواب هایی که در هفتاد و نه سالش دیده بود، بی صدا ناپدید شد (پوف!) مثل رگباری تابستانی بر پیاده روهای داغ. چیزی باقی نماند.

میان آن چه تلاش می کنیم درک کنیم و آن چه واقعا قادر به درکش هستیم، خلیجی قرار گرفته است که آن دو را از هم جدا می کند. هرقدر هم که خط کش مان بلند باشد، هرگز نمی توانیم عمق این خلیج را حساب کنیم.

دروغ ها چیزهای وحشتناکی هستند. می توان گفت، بزرگ ترین گناهانی که جامعه ی مدرن را می آزارند افزایش دروغ و سکوت است. گستاخانه دروغ می گوییم و بعد زبان مان را قورت می دهیم.
به هرحال، اگر تمام طول سال صرفا حقیقت را بگوییم، احتمالا حقیقت ارزشش را از دست بدهد.

چیزهایی تو این دنیا هست که نمی تونی هیچ کاری شون کنی.
مثلا چی؟
مثلا پوسیدگی دندون. یه روز یهو درد می گیره. هیچ کی -هرقدر هم که تلاش کنه دلداریت بده- نمی تونه دردش رو تسکین بده. باعث میشه از دست خودت عصبانی شی. بعد، تا به خودت می آی می بینی از دست بقیه عصبانی ای، چون اون ها از دست خودشون عصبانی نیستن. می بینی چه جوری زیاد می شه؟
گفتم: یه جورایی، ولی باز از یه کم دورتر بهش فکر کن. همه ی ما با شرایط یکسان به دنیا می آیم؛ انگاری همه مون با هم سوار یه هواپیمای خرابیم. البته، بعضی هامون خوش شانس ترن. بعضی ضعیفن و بعضیا قوی. بعضیا پول دار و بعضیا فقیر. اما هیچ کی سوپرمن نیست، از این نظر همه ضعیفیم. اگه چیزی داشته باشیم، می ترسیم از دستش بدیم؛ اگه هیچی نداشته باشیم نگران اینیم که همیشه همین طوری بمونیم. همه مون یه جوریم. هرچی زودتر این رو بفهمی، می تونی تلاش کنی خودت رو قوی تر کنی، اگه شده یه ذره. اشکالی نداره اگه بهش تظاهر کنی. درسته؟ هیچ آدم واقعا قوی ای در کار نیست. فقط آدم هایی هستن که ادای قوی ها رو درمی آرن.

“در جدیدترین رمان شما، قهرمان تان والدو، دوبار روی مریخ می میرد و بعد، یک بار هم روی ونوس. این تضاد نیست؟”
هارتفیلد پاسخ داد : “آیا با نحوه ی جریان زمان در فضای کهکشانی، آشنا هستی؟”
خبرنگار جواب داد که: “نه، ولی هیچ کس دیگری هم این را نمی داند.”
“فایده ی رمان نوشتن -درباره ی چیزهایی که همه می دانند- چیست؟”

طبق خواسته ی او، این نقل قول نیچه را بر سنگ مزارش حک کردند:
“چگونه ممکن است، کسانی که در نور روز زندگی می کنند عمق شب را درک کنند؟”