معرفی رمان هویت اثر میلان کوندرا

سه شنبه، 09 شهریور 1400 زمان مطالعه 7 دقیقه

کتاب هویت نوشته میلان کوندار، نویسنده ای اهل چک است. در ایران او را بیشتر به خاطر رمان بار هستی می شناسند.کوندرا رمان‌ نویس اندیشمند و نوگرای معاصر، در کشور چک به دنیا آمد. این نویسنده از سال ۱۹۷۵ به فرانسه مهاجرت کرد.

درباره کتاب هویت

هویت» اثر میلان کوندرا (-۱۹۲۹) رمانی فلسفی و معناگرا است که ماجرای زن و شوهری به نام شانتال و ژان مارک را روایت می کند. این زن و شوهر یکدیگر را دوست دارند، شریک زندگی یکدیگرند و جهانی را که نمی پسندند تنها در پرتو عشق خویش تاب می آورند.

خلاصه کتاب هویت

راوی رمان هویت دانای کل است و داستان آن درباره ی دو شخصیت با نام های شانتال و ژان مارک است که عاشق و شیفته ی یکدیگر هستند. شانتال زن زیبایی است و ژان مارک زیبایی او را می ستاید؛ به اندازه ای که امید زندگی و دلیل نفس کشیدنش را مدیون حضور شانتال می داند و شانتال معتقد است با همان نگاه اول شیفته ی ژاک مارک شده است. آن ها برای فرار از شرایطی که دارند، به هم پناه می آورند. تا این که سوء تفاهمی بزرگ بر زندگی آرام شان سایه می اندازد. این سوء تفاهم با یک جمله ی نا دانسته از زبان شانتال شروع می شود: «مرد ها دیگر برای دیدن من سر برنمی گردانند». ژان مارک با شنیدن این جمله ناراحت می شود و یادش می آید که شانتال چهار سال از او بزرگ تر است. جمله ی شانتال حسادتش را بر می انگیزد و احساس می کند شانتال نگران دوران پیری است. ژان مارک آن قدر تحت تاثیر این حرف و تلقین های ذهنی اش قرار می گیرد که تلاش می کند جلوی افسردگی شانتال را بگیرد. او شروع می کند از زبان یک غریبه برای شانتال نامه نوشتن و خیال می کند با این کار می تواند شانتال را تحت تاثیر قرار دهد. اما هویت اصلی او از نگاه ژان مارک زیر سوال می رود تا حدی که با خود فکر می کند هرگز شانتال را خوب نشناخته است. بعد از این اتفاق ژانر رمان بر محور وحشت یا شبه وحشت می گذرد. چرخشی در داستان شکل می گیرد که در آن تنها چیزی که ثابت می ماند عشق است و بقیه ی مسائل را ناپایدار می کند و به چالش می کشد.

درباره نویسنده هویت

میلان کوندرا، زاده ی ۱ آوریل ۱۹۲۹ در برنو، چکسلواکی، نویسنده ی اهل چک است که از سال ۱۹۷۵ به فرانسه تبعید شد و نهایتا در سال ۱۹۸۱ به تابعیت فرانسه درآمد. او خود را نویسنده ای فرانسوی می داند و مصر است که آثارش باید چه در کتاب فروشی ها و چه در دسته بندی ادبی جزو ادبیات فرانسه محسوب شود. بهترین اثر کوندرا، بار هستی است. قبل از انقلاب مخملی ۱۹۸۹، حکومت کمونیستی کتاب های وی را در چک ممنوع کرده بود. او ترجیح می دهد به دور از هیاهوی شهرت زندگی کند و کمتر با رسانه ها گفت وگو می کند. میلان کوندرا تاکنون چندین بار نامزد دریافت جایزه نوبل ادبیات بوده است.خانواده ی او متعلق به طبقه ی اجتماعی متوسط و دارای سطح فرهنگی بالایی بودند. پدرش، لودویک کوندرا، نوازنده ی پیانو و شاگرد لئوش یاناچک بود و بین سال های ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۱ ریاست آکادمی موسیقی برنو را برعهده داشت. علاقه ی کوندرا به موسیقی در بسیاری از آثار او به ویژه رمان شوخی پیداست. میلان شعرگویی را از ۱۴ سالگی آغاز کرد و در ۱۷ سالگی پس از شکست آلمان به حزب کمونیست پیوست. به سال ۱۹۴۸ تحصیل خود را در رشته ی ادبیات و زیبایی شناسی در دانشگاه چارلز در شهر پراگ شروع کرد، ولی خیلی زود خود را به دانشکده فیلم منتقل کرد. در سال ۱۹۵۰ برای نخستین بار از حزب اخراج شد و تا سال ۱۹۵۶ اجازه ی ورود مجدد به حزب را پیدا نکرد. نخستین مجموعه شعر او با نام «انسان؛ بوستان پهناور» (یا انسان؛ بوستانی عظیم) که خوش بینی موجود و ادبیات دولتی را مورد انتقاد قرار می داد در ۱۹۵۳ چاپ شد. در ۱۹۵۵ شعر بلندش «ماه می گذشته» و بلافاصله بعد از آن دومین و آخرین مجموعه شعر او با نام «تک گویی» که در آن رفتارها و کردارهای انسانی و روابط عاشقانه بی پرده بازنمایی می شدند در ۱۹۵۷ منتشر شدند.او در سال ۱۹۶۰ گزیده اشعار گیوم آپولینر و تحلیلی از آن ها را چاپ کرد و در همین سال آموزش ادبیات در دانشکده سینما به عهده او گذاشته شد. نخستین نمایشنامه ی او با نام مالکان کلیدها که به دوران ترس و خشونت هنگام استیلای آلمان می پرداخت یک سال بعد به چاپ رسید.میلان کوندرا دوست دارد رمان هایش همچون سمفونی باشند و درون مایه های وجودی انسان را به ترنم درآورند. بهترین رمان های او را می توان «سمفونی هستی» نامید و زیبایی و بی کرانگی هنر رمان را در او ستود. چه خوب بود اگر می توانستیم خود را در فضای رمان رها سازیم؛ فضایی آزاد، شفاف، آکنده از تخیل و خلاقیت، سرشار از صدها حقیقت نسبی متضاد و ناهمگون؛ و چه خوب بود اگر می توانستیم جهان رمان را به راستی کشف کنیم.

میلان کوندرا

درباره مترجم کتاب هویت

پرویز همایون پور، (زاده شهریور ۱۳۱۸ - درگذشته شهریور ۱۳۹۱) پژوهشگر و مترجم ایرانی آثار میلان کوندرا، نویسنده مشهور چکی-فرانسوی است.پرویز همایون پور در شهریور ۱۳۱۸ در شهر شیراز به دنیا آمد. او دکترای علوم سیاسی را در سال ۱۹۶۷ از دانشگاه لوزان سوئیس دریافت کرد و پس از کار در موسسه برنامه ریزی آموزشی وزارت علوم ایران، سال ها به عنوان مشاور امور آموزشی در سازمان علمی، آموزشی و فرهنگی ملل متحد، یونسکو، فعالیت می کرد.پرویز همایون پور پس از سال ها همکاری با وزارت علوم ایران و یونسکو به پروژه هایی تحقیقاتی پرداخت که در ارتباط با این پروژه سفرهایی نیز به سوئیس داشت.وی کتاب های متعددی از جمله برخی از آثار مهم میلان کوندرا هم چون «بار هستی»، «هویت»، و «هنر رمان» را برای نخستین بار به فارسی ترجمه کرد. وی اخیرا کتابی هم با عنوان «دربارهٔ قالی بافی و عشایر» نوشت که در آستانه انتشار قرار دارد.تألیف کتاب هایی چون «پیکار سوادآموزی»، «آموزش و پرورش در خدمت تحول بنیادی جامعه» و «جیران زن عشایر و چنته» از دیگر فعالیت های پرویز همایون پور است.بیشتر کار پرویز همایون پور در یونسکو در آفریقا گذشت و پس از بازنشستگی، حدود ۱۵ سال پیش به ایران بازگشت و مشغول کارهای تحقیقاتی شد.پرویز همایون پور سوم شهریورماه به هنگام شنا در دریاچه لمان در نزدیکی ژنو ناپدید شد و یک هفته بعد، دهم شهریورماه، پیکر بی جانش پیدا شد. خبر درگذشت پرویز همایون پور را برادر دوقلویش، هرمز همایون پور روز سه شنبه ۱۴ شهریورماه اعلام کرد.

قسمتی از کتاب هویت

مأموری را صدا کرد و از او پرسید چگونه میتواند از آنجا (قطار) بیرون رود؛ مأمور به او توضیح داد که دیگر ممکن نیست؛ هنگامی که سوار این قطار شوید دیگر، به دلایل امنیتی، نمیتوانید از آن بیرون روید؛ هر مسافری باید در آنجا بماند تا با جان خود تضمین کند که بمبی کار نگذاشته است!

چیزی که شانتال به آن نیاز دارد، نه نگاه عشق، که سیل نگاه های ناشناس، خشن و لذت طلبانه است. نگاه هایی که ناگزیر و به گونه ای اجتناب ناپذیر، بدون احساس همدلی، بدون انتخاب، و بدون مهربانی و ادب، بر او می افتد. این نگاه ها او را در جامعه انسان ها نگه می دارد.

آزادی؟ شما در این زندگی می توانید خوشبخت یا بدبخت باشید. آزادی شما مبتنی بر این انتخاب است. شما آزادید تا در کوره ی جماعت، با احساس سرخوشی، فردیت خود را ذوب کنید. خانم عزیز من، سرخوشی انتخاب ماست.

اگر در معرض کین و نفرت قرار گیری، اگر متهم گردی و طعمه دیگران شوی، از کسانی که تو را می شناسند، می توانی انتظار دو نوع واکنش داشته باشی: برخی همرنگ جماعت می شوند؛ برخی دیگر محتاطانه وانمود می کنند که هیچ نمی دانند، هیچ نمی شنوند، به طوری که تو خواهی توانست به دیدن آنها و سخن گفتن با آنها ادامه دهی. این گروه دوم، که رازدار و آداب دانند، دوستان تو هستند.

احساسات وجود دارند و از دست هرگونه عیب جویی میگریزند. می توان خود را از کاری، یا از به زبان آوردن سخنی سرزنش کرد اما نمی توان خود را به سبب داشتن فلان یا بهمان احساس مورد سرزنش قرار داد، ولو به این دلیل ساده که هیچ نوع تسلطی بر آن نداریم.