به گزارش پایگاه خبری-تحلیلی ساعد نیوز به نقل از راز بقا، «کبوتربازی» و به اصلاح عامیانه «کفتربازی» از جمله سرگرمی‌هایی است که هر چند تاریخچه شکل‌گیری آن به دوران و روزگار قدیم مربوط می‌شود، اما جالب است که در دوران کنونی نیز مخاطبان و علاقه‌مندانی در نقاط مختلف شهر تهران دارد.
زندگی در شهر شرایط و آداب خاص خودش را پیدا کرده و شاید به همین دلیل باشد که هرکدام از ما با دیدن افرادی که روی پشت‌بام خانه و آپارتمانشان «کبوتر بازی» می‌کنند انگشت به دهان می‌مانیم و تعجب میکنیم.
در دوران تهران قدیم نگهداری کبوتر‌ها در قفسه‌های چوبی روی پشت‌بام خانه‌های ویلایی یک و دو طبقه برای بسیاری از خانواده‌ها باب بوده و حتی سوژه نام و محتوای بعضی از فیلم‌های اجتماعی از جمله «طوقی» که در جریان آن منازعات، مشاجرات و درگیری‌هایی رقم می‌خورد.
خب در آن دوران و به اقتضای زمان این گونه کار‌ها در محله‌ها نه تنها عار و ننگ نبود، بلکه برای آدم‌های «کبوترباز» به نوعی اعتبار و ارزش به حساب می‌آمد، اما حالا نه از آن فضا‌ها خبری هست و نه شرایط کنونی زندگی در محله و شهرمان، با آپارتمان‌های بلند مرتبه و خانه‌های به هم چسبیده، اما به هر روی این‌طور که گزارش مانشان می‌دهد «کبوتربازی» هنوز در بسیاری از محله‌ها و در مناطق مختلف شهر تهران وجود دارد.
هر چند کفتربازی با فرهنگ و شرایط کنونی جامعه و زیست شهری هیچ‌گونه سنخیتی ندارد، اما همان‌طور که گفته شده این بازی تفریح عده‌ای از جوانان است که البته گاهی اسباب نارضایتی و گلایه همسایه‌ها و ساکنان محله شده است. کفترباز‌ها در محله‌های مختلف تهران و بیشتر در مناطق یک، 5، 9، 10، 11، 12، 15، 16، 17، 18، 19 و 20 دیده می‌شوند.
اگر به بعضی از محله‌های قدیمی تهران از جمله دروازه غار، شوش، هرندی، باغ آذری، امامزاده عبدالله (ع)، 30 متری جی، فلاح، هاشمی، جرجانی، یافت‌آباد، شمس‌آباد، نعمت‌آباد و ... سر بزنید حتماً با نمونه‌هایی از آدم‌های کبوتر باز برخورد خواهید کرد.
برای شناسایی این افراد کافی است سرتان را بالا بگیرید و به آسمان نگاه بیندازید. اگر دسته‌ای کبوتر دیدید که در یک مسیر و به شکل دایره‌وار پرواز می‌کنند بدانید که محل فرود کبوتر‌ها همان جایی است که به دنبال آن هستید. تعجب ندارد، این کبوتر‌ها به اصطلاح کبوترباز‌ها «جلد خانه» اند و به جز پشت‌بام این خانه‌ها جای دیگری نمی‌نشینند.
حال بماند که در این آسمان پهناور اگر کبوتر‌های ناآشنا و به قول این جماعت «کفتر غریب» پیدایش شود بعید نیست که به هوای کبوتر‌های جلد یک خانه همانجا فرود بیایند و با خوردن آب و نان آقای کبوترباز، نمک‌گیر شوند و برای همیشه آنجا بمانند.
