دریاچه سد گلپایگان یکی دیگر از جاذبه‌های گردشگری گلپایگان محسوب می‌شود که متعلق به اوایل قرن 14 خورشیدی است. پروسه ساخت این سد که عنوان نخستین سد مخزنی خاکی و نیز اولین سد مدرن ایران را به خود اختصاص داده است، از سال 1323 شمسی شروع و در سال 1336 به اتمام رسید. این سد با استفاده از روش‌های سنتی احداث شده که امروزه ظرفیت مخزن آن با حدود دو برابر افزایش نسبت به زمان ساخت بالغ بر 42 میلیون متر مکعب است.
ارگ تاریخی گوگد دومین بنای خشتی و گلی ایران به شمار می‌رود که به‌دلیل قرارگیری در مسیر جاده ابریشم، کاربری آن کاروان‌سرا بوده است؛ اما در زمان جنگ به‌عنوان دژ نظامی استفاده می‌شد. این اثر در تاریخ 11 بهمن 1378 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید و در همان سال با همت اداره میراث فرهنگی گلپایگان بازسازی و مرمت شد. در حال حاضر این ارگ به هتلی سه ستاره تبدیل شده است. حیاط بسیار بزرگی با حوضی زیبا در این ارگ وجود دارد که لبه‌های آن با گلدان‌های کوچک و رنگارنگ پر شده است. تخت‌های چوبی و میز و صندلی‌های زیادی در حیاط ارگ وجود دارد که برای استراحت و استفاده از فضای دل‌انگیز آن استفاده می‌شوند. جالب اینکه در نقاط مختلف ارگ، اشیای قدیمی مثل خمره، ترازو و... خودنمایی می‌کنند. ساختمان ارگ، دارای دو طبقه است که از طریق راه‌پله‌ای باریک و کوچک به طبقه دوم و بالای ارگ منتهی می‌شود. در طبقه اول اتاق‌هایی با درب چوبی قرار دارد که به نانوایی، فروشگاه، چای‌خانه و اتاق‌های مهمان اختصاص یافته است.
تنگه غرقاب در روستایی به همین نام قرار دارد که از توابع بخش مرکزی شهرستان گلپایگان محسوب می‌شود. این روستا که «تیمره» نیز نامیده می‌شود، اهمیت زیادی به لحاظ تاریخی دارد و 9 قلعه، دو کبوترخانه و یک حمام متعلق به دوره صفویه را در خود جای داده است. در تنگ غرقاب نگاره‌ها و سنگ‌نوشته‌های مختلفی وجود دارد که مربوط به ادوار گوناگون تاریخی بوده‌اند. این سنگ‌نگاره‌ها مربوط به یک دوره خاص نیستند؛ بلکه دوره‌ای مابین 7,000 سال پیش تا قرن هشتم هجری قمری را شامل می‌شوند. مفهوم و نقطه قابل‌اشتراک این سنگ‌نگاره‌ها، صحه گذاشتن بر مقدس و اسرارآمیز بودن این منطقه در قبل و بعد از اسلام است. در این منطقه سنگ‌نگاره‌های پهلوی ساسانی از عهد باستان ایران دیده می‌شود. در روستای غرقاب، خانقاهی نیز ساخته شده که کتیبه‌ای از آن برجای مانده است. وجود گورستانی در این منطقه با داشتن کتیبه‌های کوفی و عربی نشان‌دهنده این موضوع است که منطقه غرقاب قدمت بسیاری دارد.
امامزاده هفده‌تن از ابنیه قرن یازدهم هجری است که در زمان شاه عباس اول صفوی احداث گردیده و به شماره 290 آثار باستانی به ثبت رسیده است. بقعه هفده‌تن از جاهای دیدنی گلپایگان محسوب می‌شود که بر طبق کتیبه سر در آن در سال 1032 هجری قمری ساخته شده‌است. بر روی بنای هشت‌گوش گنبد کاشیکاری باشکوهی قرار گرفته‌است که از لحاظ ساختمانی و تزئین کاشیکاری بسیار جالب و زیبا است. روی این چوب، آیات قرآن و گل بوته به شکل پنجره احداث شده و از این حیث یکی از شاهکارهای منحصر به فرد دوران گذشته به شمار می‌رود. امامزاده هفده‌تن 4 درب و 3 سرراهی زیبا و با عظمت دارد که در اطراف آن کتیبه زیبایی به خط غیاث الدین علی جوهری شیرازی نوشته شده‌است. بقعه از جمله کارهای بسیار زیبای معماری عهد صفویه و به دستور سردار امام‌قلی‌خان ساخته شده‌است و دارای کاشیکاری معرق و منقوش و دارای کتیبه به خط کوفی است.
مناره گلپایگان یکی از بلندترین سازه‌های تاریخی ایران، با 18 متر ارتفاع، در شهرستان گلپایگان است که به «میل گلپایگان» نیز شهرت دارد. این اثر تاریخی که متعلق به دوران سلجوقیان است، با قدمتی بالغ بر 9 قرن، شاهد رخدادهای مختلف تاریخی است و به نظر می‌رسد با روشن‌کردن چراغ برفراز آن، همچون راهنمایی برای کاروانیان بوده است. میل گلپایگان از جمله جاهای دیدنی گلپایگان به شمار می‌رود که دارای دو در، پلکانی داخل مناره، کتیبه‌ای به خط کوفی بدون تاریخ، منقوش به آیات قرآن به خط کوفی و نیز دو راه پله با 64 پله است و احتمالا دوران ساخت آن، متقارن با احداث مسجد جامع و بازار چهارسوق است.
کبوترخانه گلپایگان یکی از جاهای دیدنی گلپایگان است که توجه هر گردشگری را به خود، جلب می‌کند. این بنا از گذشته‌های دور به همت کشاورزان احداث شده است تا کشاورزان بتوانند علاوه بر رهایی از شر آفت‌های زمین‌هایشان، از فضولات پرندگان به عنوان کود استفاده کنند.
مسجد جامع گلپایگان یکی از مساجد مهم تاریخی دوران سلجوقی و جاهای دیدنی گلپایگان محسوب می‌شود. این مسجد در مناطق تاریخی و مرکزی شهر و خیابان مسجد جامع قرار گرفته است. مسجد جامع گلپایگان یکی از بزرگ‌ترین و با‌قدمت‌ترین مساجد ایران محسوب می‌شود. این مسجد بخشی از تاریخ معماری دوره سلجوقیان را به خود اختصاص می‌دهد؛ گرچه می‌توان گفت که در مرمت مسجد، جنبه مذهبی آن بر جنبه تاریخی غلبه داشته است. این بنای تاریخی در نهم مرداد ماه سال 1312 شمسی در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد. مسجد جامع گلپایگان در اصل روی آتشکده‌ای ساسانی بنا شده است.
