به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از بهداشت نیوز، تعداد کودکان پنج ساله و کوچک تر که از داروهای اعصاب استفاده می کنند، مرتباً در حال افزایش است! علت رشد بی رویه این کودکان، تأثیر این داروها است.
آیا این داروها واقعاً تأثیری در روند بهبودی آنها دارد؟ از سال 2007 – 2001 تعداد کودکان 5-2 ساله در آمریکا که از داروهای مربوط به روان و اعصاب استفاده می کنند، دو برابر شده است.
گاهی اوقات به کودکان 18 ماهه قوی ترین داروهای روانی داده می شود. پزشکان و متخصصان نگران عوارض ناشی از مصرف این داروها روی جسم و ذهن کودکان هستند.
یک دختر چهار ساله صبح از خواب بیدار می شود و در حالی که هنوز خواب آلود است باید از دارویی که همیشه در این ساعت مصرف می کند، بخورد.
کپسول سفیدش را با مقداری آب می بلعد. اما این دارو باعث ایجاد برخی مشکلات در تکلم، افزایش وزن و حتی عدم توانایی اش برای راه رفتن شد.
چه باور کنید و چه نکنید، کودکان نسل ما متاسفانه بلعیدن انواع قرص ها را حتی زودتر از زمان یادگرفتن بستن کفش های شان یاد می گیرند.
از هر هفتاد کودک پیش دبستانی، یک کودک از داروهای روان درمانی استفاده می کند؛ مثل داروهای ضد افسردگی و برطرف کننده نوسانات خلقی.
عوارض داروها
بیش از یک چهارم کودکان و نوجوانان در آمریکا از این داروها استفاده می کنند؛ ولی سازمان غذا و داروی آمریکا مصرف این داروها را برای کودکان زیر شش سال توصیه نمی کند؛ چرا که باید تحقیقات گسترده تری روی این داروها و عوارض آنها، به خصوص در سیستم عصبی و مغز کودکان، انجام شود.
داروهای محرک، روند رشد را کند می کنند داروهای ضد روان پریشی نیز باعث افزایش وزن و برخی اختلالات غدد درون ریز می شوند. اما با وجود تمام این عوارض باز هم پزشکان استفاده از آنها را مخصوصاً در موارد شدید، توصیه می کنند.
به عنوان والدین کودک، باید نسبت به داروهای مصرفی او محتاط باشید و جوانب احتیاط را رعایت کنید.
کمکم کن
در چنین مواقعی شما بیش از هر کس دیگری فریاد «کمکم کن» فرزندتان را می شنوید. طبق تحقیقات انجام شده از هر پنج کودک و نوجوان 18-13 ساله، یک نفر دچار برخی اختلالات روحی - روانی است؛ مثل دلهره و نگرانی، نوسانات خلقی (دمدمی مزاج بودن)، مشکلات اخلاقی، افسردگی و. . . تعداد کودکان مبتلا به این مشکلات از نوجوانان کمتر است؛ با این وجود، تعداد کودکان مشکل دار در پیش دبستانی ها و دبستان ها کم نیست، حالا در شرایطی که استفاده از داروهای مخصوص این اختلالات برای کودکان خردسال خطرناک تر از نوجوانان است آیا باز هم می توان نسبت به عوارض آنها بی تفاوت بود؟
برخی از اختلالات حتی تشخیص داده نمی شوند؛ چرا که با مشاهده رفتارها و حرکات کودکان خردسال و حتی کودکان نوپا ممکن است همه چیز به نظر عادی برسد و اصلاً به ذهن هم خطور نکند که مشکلی وجود دارد.
برخی از رفتارهای غیر عادی که در بزرگسالان دیده می شود، ممکن است در کودکان نیز بروز کند، با این تفاوت که این رفتارها در کودکان بسیار عادی قلمداد می شوند. گریه کردن یک کودک خردسال می تواند نشانه افسردگی او باشد؛
ولی اغلب ما افسردگی یک کودک سه ساله را دور از ذهن می دانیم. یک کودک افسرده معمولا از خودکشی حرف نمی زند، ولی در حین بازی کردن از موضوعاتی مثل بیماری و مریضی حرف می زند.
از طرفی درمان کودکان خردسال که به اختلالات روحی – روانی دچارند بسیار هزینه بردارتر از بزرگسالان است. تعداد متخصصان روانپزشکی کودکان انگشت شمار است.
وقتی که مشکل کودک توسط پزشک تشخیص داده می شود، والدین دچار شک و تردید می شوند که شاید پزشک اشتباه کرده باشد. برخی پزشکان قبل از شروع جلسات روان درمانی، استفاده از دارو را تجویز می کنند.
آیا رفتارها و احوالات کودک من طبیعی است؟
قضاوت و تشخیص رفتارهای غیر طبیعی و طبیعی در کودکان خردسال بسیار دشوار است گاهی اوقات بزرگ ترها (پدربزرگ ها و مادربزرگ ها) برخی رفتارها را در کودکان عادی می دانند و مرتباً به شما می گویند که بروز این رفتارها در این مقطع سنی عادی است.
مثلاً وقتی که فرزندتان ناخن هایش را می جود، آنها این رفتار را بسیار عادی تلقی می کنند که معمولا در این سنین برای بسیاری از کودکان پیش می آید، اما درمان اختلالات روانی و رفتاری در کودکان هر چه زودتر انجام شود بهتر است.
کج خلقی ها و بداخلاقی ها در کودکان خردسال می تواند ریشه در تاخیر تکلم یا تجربه یک استرس جدید مثل دعوا و مشاجره والدین و یا آغاز زمان رفتن به مدرسه داشته باشد.
اگر شما در اثر کج خلقی های فرزندتان هر چه را می خواهد، به او بدهید، او یاد می گیرد که کج خلقی موثر است و در این موارد نتیجه می دهد. اگر کودک تان بیشتر از سه سال دارد؛ بهتر است او را با شیوه مقابله با کج خلقی آشنا کنید، مثلا آرام کردن عضلات را یکی پس از دیگری به او یاد بدهید.
اگر فرزندتان نمی تواند حتی لحظه ای هم در یکجا آرام بگیرد (مثلا به اندازه شنیدن یک قصه کوتاه یا خوردن غذا به مدت پنج دقیقه) در این گونه مواقع قبل از شام او را بیرون ببرید تا هوای تازه بخورد و کمی هم تحرک کند.
تلویزیون را خاموش کنید تا بتواند روی کتابی که برایش می خوانید و یا غذایی که می خورد، متمرکز شود.
اگر این رفتارها و بیقراری ها روی توانایی یادگیری او اثر می گذارند و حتی خواب شبانه فرزندتان را تحت تأثیر قرار داده است و شب ها نیز نمی تواند بخوابد، به پزشک مراجعه کنید.
دخترتان دوستانش را گاز می گیرد و یا آنها را کتک می زند. البته این رفتار در بسیاری از کودکان خردسال بروز می کند آنها از این طریق ناراحتی و عصبانیت خود را بروز می دهند؛ زیرا نمی توانند لغت مناسبی برای آن بیابند به فرزندتان بگویید که اگر این رفتار از او سر بزند، اسباب بازی مورد علاقه اش را از دست می دهد یا نمی تواند آن کاری را که دوست دارد، انجام دهد.
به او یاد بدهید که هنگام عصبانیت، از روش های غیر فیزیکی برای بیان احساسش استفاده کند. اگر بروز این رفتار در فرزندتان زیاد شده و به پرخاشگری های هر روزه تبدیل شده است، به پزشک مراجعه کنید.
فرزندتان تقریباً از هر چیزی می ترسد. افراد جدید، مکان های جدید، حیوانات، تاریکی و... تمام این موارد به نگرانی ها و تشویش های او می افزایند.
در این شرایط با لحنی مطمئن و آرام با فرزندتان صحبت کنید تا حس اطمینان و آرامش به او نیز سرایت کند. به او بفهمانید که می توانید ترسش را درک کنید.
تصاویر جذابی از موقعیت هایی که باعث ترس فرزندتان می شود را به او نشان بدهید.
گاهی اوقات او را به مکان های جدید ببرید و به او فضای کافی بدهید تا از احساساتش با شما حرف بزند. اگر ترس های فرزندتان طولانی مدت شده اند و روی سایر توانایی های او اثر گذاشته اند، به پزشک مراجعه کنید.
