به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز، انسان برای اینکه بتواند با محیط پیرامون، خود را سازگار کند، از نیروی عقل و خرد بهره می‌گیرد تا بتواند زندگی خود را در طبیعت دلپذیر و با نشاط سازد. یکی از این وسایل می‌تواند پوشش و لباس باشد که بدن را آراسته می‌کند.
دوره مادها:
طبق نقوش برجسته و مجسمه‌های قبل از میلاد، پوشاک زنان این دوره از لحاظ شکل با کمی تفاوت با پوشاک مردان یکسان است. مرد و زن به واسطه اختلافی که میان پوشش سرشان وجود داشت، از هم تمیز داده می‌شدند.
دوره هخامنشیان:
نقاشی‌ای که بر روی فرش پازیریک مربوط به دوره هخامنشیان است، نشانگر این مطلب است که زنان در آن دوره سر اندر پا (پوششی شبیه به چادر) بر روی همه پوشاک خود داشتند.
دوره اشکانیان:
این نوع پوشش در زمان اشکانیان هم رواج داشت. و چادر زنان اشکانی به رنگ‌های شاد و ارغوانی و یا سفید بوده است. این چادر به نحوی روی سر می‌افتاده که عمامه (نوعی کلاه زنانه) را در قسمت عقب و پهلوها می‌پوشانیده است.
دوره ساسانیان:
بانوان پیراهنی بلند با آستین یا بدون آستین پر چین و گشاد می‌پوشیدند و آن را با نواری در زیر سینه، مانند زنان اشکانی جمع می‌کردند.
دوره صفویان:
بانوان اغلب پیراهن‌های گل‌دار، رنگارنگ و زر بافت ابریشمی می‌پوشیدند و روی آن قبای جلو باز بلند تا مچ پا، به تن می‌کردند و کمربندشان را طوری می‌بستند که محکم روی کمر قرار نگیرد.
دوران زندیان:
پوشاک خانم‌ها شامل پیراهنی تنگ از جنس ابریشم و نخ بود. در این دوره، روی سر خود تور یا پارچه زیبا را به طور آزاد انداخته و با زیور و زینت، موهای خود را می‌آراستند و هنگام خروج از منزل چادر سیاه یا بنفش یا نیلی به سر می‌کردند و روی خود را با دو بنده کاملاً می‌پوشاندند.
دوره قاجاریان:
مسافرت ناصرالدین شاه قاجار به فرنگ و روسیه و دیدن لباس‌های بالرین‌های پترزبورگ که شلوار بافته چسبان و نازکی به تن می‌کردند و بر روی آن، جامه بسیار کوتاهی به اندازه یک وجب می‌پوشیدند، شاه را بر آن داشت که لباس‌های زن‌های حرمسرای خود را به این شکل تغییر دهد.
تغییر پوشاک زنان اندرون نیز که پس از سفرهای ناصرالدین شاه به اروپا آغاز شده بود، به تدریج از حرمسرای شاهی به خانه اعیان و سایر اقشار جامعه سرایت نمود.
