متن نوحه شب هفتم محرم + استوری، اشعار و عکس نوشته حضرت علی اصغر(ع) 

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعدنیوز، شب هفتم ماه محرم را به نام حضرت علی اصغر (ع) نام نهاده‌اند.حضرت علی اصغر (ع) فرزند کوچک امام حسین (ع) و حضرت رباب (س) است که با تیر سه شعبه حرمله بن کاهل اسدی ملعون به شهادت رسید.

لالا لالا گل پر پر من

لالا لالا علی اصغر من

تو آغوشم لالا کن

برا سقا دعا کن

که رفته برگرده

مشکاشو پر کرده

ای بمیرم مادر که رنگ و روت زرده

حلالم اگه آبی نیس

حلالم کن اگه بی شیرم

نگاهت میگه من تشنم

دارم میمیرم

لالا لالا گل پر پر من

لالا لالا علی اصغر من

لالا لالا گل تشنه ی آب

لالا لالا روی نیزه به خواب

کجا رفتی عزیزم

چرا رفتی عزیزم

مگه نمیدونی من بی تو می‌میرم

تا نفس اخر اروم نمی‌گیرم

دلم خوش بود که تو رو دارم

دلم خوش بود به صدای تو

چشام خیرست پای نیزه به چشمای تو

لالا لالا گل پر پر من

لالا لالا علی اصغر من

از روی دست من پر زدی اصغرم

مادرت منتظر مانده است در حرم

رنگ خون گرفته مویت وا شده ز هم گلویت

گر نشد تو را دهم اب اشک من چکیده رویت

ای آخرین یار بابا

بزرگ انصار بابا

شدی علمدار بابا

علی علی لایی لایی

داغ تو بد ترین مشکل قافلست

پاسخ گریه ام خنده حرملست

از حرارت تب تو شد ترک ترک لب تو

ناگهان سه شعبه امد بوسه زد به غبغب تو

سرت به یک مو شده بند

زدی به رویم تو لبخند

غمت دلم را ز جا کند

علی علی لایی لایی

پشت این خیمه ها یک مزار می کنم

مادرت امده بر سرم میزنم

امده تو را ببیند طفل سر جدا ببیند

وای من اگر سرت را روی نیزه ها ببیند

امان از این نیزه دارا شوند

اگر در بیابان به تربتب فاتحه خوان

علی علی لایی لایی

چرا به روی صورتم دوباره دس نمی کشی

نفس نمونده واسه من چرا نفس نمی کشی

نباشی کنارم عزیزم محاله یه لحظه بمونم

تو داری رو دستم میمیری چجوری لالایی بخونم

لالایی لالایی لالایی

رفتی و مادر تو بی طاقته

رفتی و رو دل خیمه داغته

رفتی و کفن تو قنداقته گریه کن

ببین یکی با تیر کمون کمین نشسته روبروت

خدا کنه نبنتت با اون سفیدی گلوت

شده هلهله توی میدون همین که سه شعبه رها شد

علی جون ندیده میدونم سرت از تن تو جدا شد

لالایی لالایی لالایی

وای من دل من از جا کنده شد

وای من همه لشکر خنده شد

وای من بابای تو شرمنده شد گریه کن

بابا برای دفن تو به پشت خیمه می‌رسه

واسه تن یه شیر خواره یه قبر کوچیکم بسه

اونا که به تو اب ندادن عزیزم الهی بمیرن

تو رو که گرفتن میترسم که گهوارت و هم بگیرن

لالایی لالایی لالایی

لالایی گلم لالایی عزیز دلم

صدا هلهله میاد و میریزه دلم

بسه دیگه گریه رمق نداره صدات

اخه هیچ کسی دلش نمی‌سوزه برات

شاید بارون بیاد طاقت میاری

تو این غریبی من تنهام نزاری

لالایی گل پونه

کی دردم رو میدونه

یه چشمم برات اشکه

یه چشمم برات خونه

حسین جانم

اسیر خزون اسیر نامردی شدی

داری میری میدون ببین چه مردی شدی

میریزه روی صورت تو اشک رباب

شده آرزوهام برا تو نقش بر آب

باشه حواست به من از روی نیزه

تنها نمیزارمت حتی یه لحظه

لالایی گل لاله

من و گریه و ناله

خاطرات ما با هم

نشد حتی یک ساله

حسین جانم

برای دل من یه بار دیگه بخند

فقط روی نیزه علی چشاتو ببند

یادت باشه مادر به من نگفتی همین

یه وقت از رو نیزه با سنگ نیفتی زمین

میگن تو علقمه سقا شهید شد

دیدی امید دل ما نا امید شد

لالایی گل نازم

بیا دیدنم بازم

دوباره خودم واست

یه گهواره می‌سازم

اروم بگیر ای پسرم داره میسوزه جیگرم

بابا رو خجالت نده نگاه نکن سمت حرم

چشما همه منتظرن تو رو به خیمه ببرن

خدایا با این بار امانت چه کنم

با این همه عرق خجالت چه کنم

کجایی یا زهرا تموم این صحرا از خون شده دریا

لالا علی لالا

با اون چشات چیزی بگو شش ماه پاره گلو

تو عشق پایان منی اخ که چه شیرین دهنی

واسه دل من میدونم تو دست و پا نمیزنی

تا چشمای مظلوم تو رو هم میذارم

از چشمام مثل گلوی تو خون میبارم

چشمای تو خوابه منم و جواب سوال ربابه

لالا علی لالا

لالا دردونه من بخواب گل پونه من

یادته لبخند میزدی روشن میشد خونه من

حالا با نسیمی سرت میفته رو شونه من

اتیش میگیره دل همه قافله رو

تا میشنون هلهل های حرمله رو

رفتی غریبونه قنداقه پر خونه بابات پریشونه

ای کودک شش ماهه ی

بی جرم و تقصیرم

ای طفل بی شیرم

بعد از تو مادر جان ز جان و

زندگی سیرم

ای طفل بی شیرم

مادر به قربان تو و

رخسار گلگونت

این حلق پر خونت

هم در کنار اصغرم، بنگر زمین گیرم

ای طفل بی شیرم

از ماتم بی شیری ام

ای راحت جانم

در اه و افغانم

ای کودک شش ماهه و

مادر تو را با شیره ی جان پروریدم من

خیرت ندیدم من

رفتی و کردی ای علی

جان از قمت سیرم

ای طفل بی شیرم