به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، شاید فکر کنید تنها زبانی که ما با آن صحبت می کنیم گفتار و کلام است، اما جالب است بدانید که زبان کلام و گفتار ما تنها زبان و مهارت فن بیان ما نیست! زبان بدن یا Body language ما هم نقش بسیار بزرگ و پر رنگی را در ارتباطات ما ایفا می کند و بدون آن، به هیچ وجه نمی توانیم منظور خود را به مخاطبانمان برسانیم. نکته مهم اینجاست که همه افراد ما را در 3 ثانیه اول که می بینند قضاوت می کنند و اگر زبان بدن خوبی نداشته باشیم، حتماً در ذهن آن ها وجهه خوبی نخواهیم داشت.
به هر ارتباطی که در آن از کلام ما استفاده نشود، ارتباط غیر کلامی می گویند. به همین دلیل هم زبان بدن نوعی ارتباط غیر کلامی محسوب می شود. یعنی ما می توانیم بدون این که از کلام خود استفاده کرده باشیم، مطالب بسیار زیادی را بیان کنیم.
بیشترین استفاده زبان بدن هم برای درک و تفسیر بهتر پیام های کلامی است!
فرض کنید یک نفر صحبت های بسیاری بیان می کند، ولی شما به خوبی متوجه نمی شوید که دقیقاً منظور او چیست! اما وقتی از زبان بدنش به خوبی بهره می گیرد، قطعاً می تواند حق مطلب را بسیار بهتر برایتان ادا کند تا مقصود و منظور او را درست تر و بهتر متوجه شوید.
به همین دلیل است که وقتی مثلاً شما فردی را می بینید که نگران نیست، حتی اگر بگوید بدترین اتفاق های ممکن هم برایش افتاده و از او کلاهبرداری کرده اند، باز هم باور کردن این موضوع برای شما سخت می شوند.
پس اگر زبان بدن نباشد، نمی توانید به خوبی درک کنید که دیگران چه می گویند و یا به مخاطبین خود بفهمانید که منظور اصلی و دقیق شما چیست.
حالات صورت:
با تغییر دادن شکل ابرو و عضلات صورت می توان معانی مختلفی از غم تا شادی یا تحقیر را انتقال داد. شکل صورت فرد حتی باعث می شود به حرف های او باور پیدا کنیم یا آن را دروغ بپندازیم. محققان نشان داده اند که کمی بالا بردن ابرو و یک لبخند ملایم بهترین حالت صورت است که نشان دهنده دوستی و اعتماد به نفس است.
حالت های صورت در بین جهانی ترین شکل زبان بدن هستند. شکل ابراز احساسات با استفاده از صورت در تمام جهان ثابت است.
چشم ها:
دریچه ای به روح عنوانی است که به چشم ها داده شده است، چراکه چیزهای زیادی را در مورد احساس و افکار ما افشا می کنند. حرکات چشم فرد، زل زدن یا دزدیدن نگاه، تعداد پلک زدن و دیگر موارد از چیزهایی است که در مکالمه به آن توجه می کنیم.
تماس چشمی:
نشان دهنده علاقه به بحث است، اما طولانی شدن آن احساس خوبی به فرد نمی دهد. از سوی دیگر، شکستن مداوم ارتباط چشمی و نگاه به اطراف، نشان دهنده حواس پرتی یا پنهان کردن حس واقعی است.
پلک زدن:
بیش از حد پلک زدن نشان دهنده حواس پرتی یا ناراحتی است. بستن چشم ها برای چند ثانیه نشانه آن است که فرد می خواهد از محرکی چشم پوشی کند و مانع حواس پرتی خود از یک موضوع شود.
دهان:
خمیازه و سرفه در میان حرف های دیگران نشانه بی احترامی یا عدم تایید حرف های اوست. لبخند زدن بهترین سیگنالی است که می توانید به فرد مقابل بدهید، اما شکل لبخند تفسیرهای مختلفی در زبان بدن دارد، از شادی، تا تمسخر و تحقیر.
جویدن لب می تواند نشانه تنفر، خشم، استرس و بی اعتمادی باشد. پنهان کردن دهان عملی است برای پنهان کردن احساسات از طریق لبخند زدن یا تمسخر دیگران.
حالت دست ها:
شکل دست و انگشتان پیام های زیادی در مورد معنای کلام و افکار فرد می دهد، اما بسیاری از آنها فرهنگی هستند و حتی ممکن است در افراد مختلف متفاوت باشد.
مشت بسته نشانه خشم و نفرت نسبت به فرد مقابل است.
دست به سینه بودن حالتی تدافعی، بسته و حفاظت از خود را به همراه دارد.
دست به کمر شدن برای نشان دادن قدرت، کنترل و پرخاشگری است.
دست های قفل شده به پشت می تواند نشانه ای از اضطراب، خشم یا بی حوصلگی باشد.
ریتم گرفتن با انگشت نیز نشانه ای از بی حوصلگی، کسل شدن و بی قرار است.
وضعیت بدن:
حالات نشستن یا ایستادن نیز نشانه ای از احساسات فرد هستند. کسی که راحت روی صندلی نشسته، کمی به سمت جلو متمایل بوده و در ضمن صحبت سرش را تکان می دهد، نشان دهنده آرامش و علاقه به بحث است. از طرف دیگر زبان بدن کسی که دست و پاهایش را روی هم انداخته و با پاهایش ضربات آرامی می زند، نشان دهنده بی قراری و عدم تحمل صحبت است.
فاصله اجتماعی:
طول فاصله میان دو نفر در زمان گفتگو معنای متفاوتی را القا می کنند.
در روابط نزدیک و صمیمی فاصله میان دو نفر چیزی در حدود 20 تا 50 سانتی متر است که در زمان در آغوش گرفتن، صحبت کردن و لمس کردن دیگری دیده می شود.
فاصله شخصی در میان اعضای خانواده و دوستان دیده می شود که هر چه افراد نزدیک تر باشند، نشان دهنده رابطه صمیمی تری است. معمولا این فاصله چیزی در حدود نیم متر تا یک متر است.
فاصله اجتماعی به حالتی اطلاق می شود که دو نفر یکدیگر را به خوبی می شناسند، مانند همکار یا پستچی مامور در یک اداره. هر چه دو نفر یکدیگر را بیشتر ببینند، این فاصله کمتر می شود که چیزی در حدود 120 سانتی متر تا دو متر است.
فاصله عمومی نیز برای سخنرانی برای افراد به کار می رود، مانند حرف زدن جلوی کلاس یا ارائه در یک جلسه که فاصله از 2 متر بیشتر است.
این فاصله در هر فرهنگ می تواند متفاوت باشد و بسته به راحتی افراد کم و زیاد می شود.
زبان بدن شما در زمان برقراری ارتباط:
معمولا موقع صحبت کردن به جای برقراری تماس چشمی به پایین نگاه می کنید؟ با صورت یا موهای خود بازی می کنید؟ اکنون که با معنی برخی از حرکات بدن آشنا شدید، احتمالا در انتقال پیام های پنهان هشیارتر عمل می کنید و دید بهتری نسبت به پیام های غیر کلامی دارید.
حالت ها و ژست های بدنی شما در زمان حرف زدن به اثرگذاری کلام تان کمک می کنند. زبان بدن مناسب توجه مخاطب را به میزان زیادی به صحبت هایتان جلب خواهد کرد. پس برای انتقال معنا علاوه بر انتقال کلام مناسب باید بر نوع حرکات دست و حالات چهره تان نیز دقت کنید.
لبخند بزنید:
لبخند سلاح بسیار نیرومندی است که در لحظه می تواند نظر افراد را در مورد شما تغییر دهد. داشتن لبخند در هنگام حرف زدن، توجه فرد را به شما جلب می کند و می توانید حتی تنش و اختلافات را نیز کنترل کنید. لبخند زدن باعث می شود دیگران نیز به لبخند شما پاسخ دهند و به صحبت هایتان واکنش نشان دهند.
تنفس خود را کنترل کنید:
اضطراب باعث می شود که با سرعت بیشتری صحبت کنید و این باعث نامفهوم شدن حرف هایتان می شود. با تنفس های عمیق بین ایده ها و افکار خود توقف های کوتاهی ایجاد کنید و در نتیجه با تمرکز و انسجام بیشتری صحبت نمایید.
حرکات صورت را کنترل کنید:
چهره شما در هنگام حرف زدن باید به گونه ای باشد که نشان دهد شما خود به حرف های خودتان اعتقاد دارید و صادقانه صحبت می کنید. به همین دلیل باید با چهره ای مصمم داشته باشید. سرتان را بالا نگه دارید. به این ترتیب قدرتمند، مسلط و قابل اعتماد دیده می شوید.
در تفسیر پیام های غیرکلامی عجله نکنید:
دانستن زبان بدن به شما کمک می کند که ارتباط بهتری با اطرافیان داشته باشید و بتوانید معنای پشت کلام آنها را تفسیر کنید.
هر چند وسوسه کننده است که تمام حرکات شخص را تفسیر کنید، اما لازم است بدانید که حرکات بدن در ارتباط با گفته ها تفسیر می شوند و در کنار یکدیگر می توانند یک معنا را القا کنند. به علاوه، گاهی حرکات بدن بی منظور و صرفا به خاطر شرایط روحی فرد انجام می شوند و شاید ارتباطی با کلام شما نداشته باشند.
گاهی ممکن است در درک زبان بدن دچار برداشت نادرست شویم. برای مثال، حرکت کردن زیاد در صندلی نشانه عدم علاقه به بحث است.اما شاید چنین فردی کمر درد دارد و نمی تواند مدت طولانی بنشیند.
پس خیلی زود قضاوت نکنید و برخی احتمالات دیگر را هم در نظر بگیرید.
