به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از شرق، در ادامه چالش های آمریکا با ایران و در جهت فشار بیشتر بر تهران و کاراکاس، ایالات متحده برای جلوگیری از فروش نفت ایران به ونزوئلا دست به کار ارسال ناو جنگی به دریای کارائیب شد. خبرگزاری فارس گزارش داد، اسامی چهار ناو جنگی نیروی دریایی آمریکا که به همراه هواپیمای «پی ۸ پوسایدون» از اسکادران VP-۲۶ به منطقه کارائیب اعزام شده اند، مشخص شده است.
طبق این گزارش، «کشتی جنگی یواس اس دیترویت USS Detroit (LCS-۷)، کشتی جنگی یواس اس لاسن USS Lassen (DDG-۸۲)، کشتی جنگی یواس اس پربل USS Preble (DDG-۸۸) و کشتی جنگی یواس اس فاراگات USS Farragut (DDG-۹۹) برای مقابله احتمالی با نفتکش های ایرانی که ممکن است به سمت ونزوئلا در حال حرکت باشند، اعزام شده اند. ایران و ونزوئلا تحت تحریم های یک جانبه از سوی ایالات متحده قرار دارند.
تا لحظه تنظیم این گزارش، مقامات وزارت خارجه، شرکت ملی نفتکش و سازمان بنادر ایران دراین باره موضعی نگرفته اند، هرچند مقامات ایران پیش تر درباره ادعاهای مشابه مقامات آمریکا واکنش نشان داده بودند و ضمن بی اساس خواندن آنها تأکید کرده بودند کشور ثالث نمی تواند به این شکل در روابط ایران و ونزوئلا دخالت کند. اواخر هفته گذشته، یک مقام آمریکایی با ادعای اینکه ایران به ونزوئلا بنزین ارسال کرده، گفت که واشنگتن با استناد به این مسئله به دنبال اقدام جدید علیه تهران است.
این مقام آمریکایی مدعی شد که واشنگتن اطمینان دارد دولت نیکلاس مادورو، رئیس جمهوری ونزوئلا، در ازای دریافت سوخت از ایران، چندین تن طلا در اختیار این کشور قرار می دهد. وی در ادامه ادعاهای خود افزود که این مسئله نه تنها با انتقاد آمریکا روبه روست، بلکه کشورهای منطقه نیز از آن استقبال نمی کنند. این مقام آمریکایی گفت که ما به دنبال بررسی اقدام هایی هستیم که می توان در این خصوص انجام داد.
ادعای تبادل طلا بین ایران و ونزوئلا نیز مدتی است که توسط آمریکا پیگیری شده. از اواسط اردیبهشت ماه، مقامات آمریکایی مدعی شده اند که ونزوئلا هزینه خدمات ایران در صنعت نفت این کشور را با طلا می پردازد. این ادعای او با موضع گیری سخنگوی وزارت خارجه ایران مواجه شد. سیدعباس موسوی، اظهارات بیان شده را بی اساس و در جهت زمینه سازی برای اعمال فشار بیشتر از سوی آمریکا بر دولت ونزوئلا و ایجاد اخلال و دخالت در روابط تجاری میان دو کشور ایران و ونزوئلا ارزیابی کرد. الیوت آبرامز، دیپلمات ارشد آمریکا در امور ونزوئلا، گفته بود که ایران «نقش فزاینده ای در ونزوئلا دارد».
ادعاهای این دیپلمات آمریکایی در پی این مطرح می شود که مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا، در کنفرانسی خبری در وزارت خارجه مدعی شد که هواپیمایی ماهان کمک های نامشخصی را برای دولت مادورو ارسال کرده است. شبکه خبری بلومبرگ هم به نقل از «منابع آگاه» مدعی شده است که ونزوئلا این ماه ۹ تن طلا - معادل حدودا ۵۰۰ میلیون دلار - را در ازای خدمات ایران برای بازسازی پالایشگاه های این کشور با هواپیما به ایران ارسال کرده است.
کمی بعد، سخنگوی دولت نیز به ماجرا ورود کرد. علی ربیعی موضوع مبادله مالی بین ایران و ونزوئلا را تکذیب نکرد؛ ولی گفت «روابط ایران و ونزوئلا یک رابطه قانونی بوده و بر مبنای توافق دو دولت شکل گرفته است و به هیچ کشور ثالثی ارتباط ندارد».
او ادامه داد: «کشورهای ثالث و به ویژه آمریکا روی این خبر فضاسازی رسانه ای ایجاد می کنند؛ اما باید بدانند که نه آمریکا و نه هیچ کشور ثالثی حق دخالت در تعاملات دوجانبه را ندارد. تفاهم و تعامل میان ایران و ونزوئلا بر مبنای اصول حقوق بین الملل شکل گرفته و به دیگر کشورها ارتباط ندارد. ما دو دولت هستیم که تعامل و همکاری متقابل داریم».
این ادعاها در حالی مطرح می شود که رابطه ایران و ونزوئلا هیچ گاه از نظرها دور نبوده، آن چنان که علاوه بر تعاملات سیاسی، این دو کشور رابطه اقتصادی خوبی هم با یکدیگر داشتند. ایران و ونزوئلا در دو دهه اخیر رابطه گرمی با یکدیگر داشته اند. این دو کشور به واسطه عضویت در جنبش عدم تعهد و سیاست های ضدآمریکایی و نیز به خاطر اشتراک در قرارداشتن زیر فشارهای سیاسی، اقتصادی و تحریمی آمریکا، همکاری های مختلفی با یکدیگر داشته اند.
موضوع اعزام ناو در مسیر نفتکش های ایران در حالی مطرح می شود که پیش تر، یک نفتکش حامل نفت ایران با نام گریس ۱، در آب های جبل الطارق به خواست آمریکا و توسط نیروهای بریتانیایی توقیف شد. این ماجرا که با توقیف یک نفتکش بریتانیایی در آب های جنوب ایران نیز همراه شد، چالشی طولانی بین تهران و لندن و واشنگتن ایجاد کرد، اما در نهایت، دادگاه محلی بدون مخالفت از دولت مرکزی حکم به رفع توقیف این نفتکش ایرانی داد و درخواست آمریکا برای تعویق را نیز بی پاسخ گذاشت تا نفتکش آزاد شود. آمریکا آن زمان تلاش کرده بود خود نفتکش ایرانی را در اختیار بگیرد، اما درخواست از بریتانیا برای تعویق آزادسازی نفتکش و نیز تماس با ناخدای کشتی بی نتیجه ماند. این بار ظاهرا واشنگتن امیدوار است خود متولی مستقیم ربایش نفت ایران شود.
