نحوه پرورش و نگهداری ارودیوم

بذرهای گیاهErodium cicutarium که در انگلیسی به the stork’s bill (منقار لک لک) یا Filaree موسوم بوده و در ایران با عناوینی چون سوزنک، علف ساعتی، چماقو، پنجه کلاغی و یا اسفناجک شناخته

می شود، ماهیتی واقعا پویا دارند. ابتدائا آنکه بذرهای ارودیوم نه به کمک باد، آب و یا حیوانات (راه های مرسوم انتشار دانه های گیاهان) که توسط خود گیاه مادر و از طریق مکانیسمی انفجاری که «پراکندگی

بالستیک» خوانده می شود منتشر می شوند. این گونه ی گیاهی می تواند بذر های خود را تا مسافت هایی بیش از یک متر پرتاب کند. (هرچند به علت تماس با گیاهان همسایه برد این پرتاب معمولا نصف این مقدار است).

اما مورد جالب تر آنکه: بذرهای ارودیوم طبق مکانیسمی که «حرکات هیگروسکوپیک» (یا رطوبت گیر) خوانده می شود خود را در خاک دفن می کنند. در واقع این بذرها می توانند مانند یک مته چرخیده و در زمین

فرو روند. طی تحقیقی که با هدایت «دنیس اوانجلیستا»، زیست شناس دانشگاه برکلی کالیفرنیا در سال ۲۰۱۰ صورت گرفته، محققانی که بر روی نحوه ی انتشار بذر و سیستم خوددفنی ارودیوم یا سوزنک مطالعه

می کردند، دریافتند که هر دو مکانیسم به کمک چرخش حلزونی ریشک های متصل به دانه، که رشته ای مارپیچ از بافت مرده گل این گیاه است صورت می گیرد. این رشته های نیزه مانند در واکنش به افزایش و یا

کاهش رطوبت محیط، به ترتیب در جهت حرکت عقربه های ساعت و یا خلاف این جهت شروع به چرخیدن می کنند. پس زمانی که بذر در تماس با خاک و یا میان سنگ ها و یا شاخ و برگ باشد می تواند از آنها به

عنوان تکیه گاهی برای فشردن خود درون خاک استفاده کند.

ارودیوم سیکوتاریوم، سوزنک یا علف ساعتی، گیاهی یک ساله از خانواده ی شمعدانی ها (Geraniaceae) می باشد. در برخی منابع از آن به عنوان «شمعدانی عطری» نیز یاد شده است. این گیاه بسیار وفق پذیر

بوده و می تواند انواع خاک ها و شرایط آب وهوایی مختلف را تحمل نماید. ارودیوم یا سوزنک به صورت خوابیده در سطح زمین رشد می کند و بدین ترتیب مانع جوانه زنی و رشد گیاهان رقیب دیگر خود می شود و

بدین علت در صورت رشد در زمین های زراعی ممکن است به عنوان علف هرز مطرح باشد.

بذر این گیاه قادر است تا مدت زیادی در خاک قوه ی نامیه ی خود را حفظ کند. برگ های سوزنک، پرمانند، سرخسی شکل و کرک دار هستند و بعضا عطر تندی نیز دارند. هر گیاه -بسته به منطقه- از فروردین تا

خرداد، ۲ تا ۱۲ گل پنج پر تولید می کند که بنفش و یا صورتی رنگ هستند. دانه ها دراز، پنج گوش و دارای شکلی منقار مانند هستند. ریشه ی سوزنک یا علف ساعتی کم عمق بوده و از یک ریشه ی اصلی ضخیم به

همراه ریشه های افشان جانبی تشکیل شده است. این گیاه در بسیاری از مناطق ایران پراکنده و قابل مشاهده می باشد.

گلهای این جنس تقریبا منظم یا اندکی نامنظم ، دارای گلبرگهایی تقریبا ناهمسان و 10 پرچم هستند که 5 پرچم بارور آن با 5 پرچم دیگر که سترون و دارای میله های بدون بساک اند بطور متناوب قرار می گیرند.

مریکارپها ، که ناشکوفا هستند، از محور ستونک خامه ای کاملا جدا می گردند و به شدت به دور خود تابیده و لوله می شوند. اکثر این گیاهان یکساله اند و به رنگهای صورتی ، سرخ یا بنفش یافت می شوند. این

جنس در نقاط مختلف ایران بیش از 14 گونه دارد.

نیازها: