از زمانی که گوشی هواوی پی 30 پرو با دوربین پریسکوپی معرفی شد، تکنولوژی دوربین‌های موبایل را حسابی تکان داد. با معرفی سامسونگ گلکسی S20 اولترا و زوم فضایی 100 برابری، بار دیگر استفاده از دوربین پریسکوپی بر سر زبان‌ها افتاد. بسیاری از علاقه‌مندان دوست دارند بدانند ماژول‌های پریسکوپی چگونه کار می‌کنند. هدف این مقاله هم دقیقا همین است؛ دوربین‌های پریسکوپی چگونه کار می‌کنند؟ با دیجیاتو همراه باشید.
دوربین پریسکوپی به صورت معمول از 3 بخش تشکیل شده است. ساختار آنها دقیقا مانند پریسکوپ‌های داخل زیردریایی و کشتی‌هاست. هدف آنها هم نشان دادن اجسام دور و غیر مستقیم است؛ مثل دیدن یک کشتی از داخل یک زیردریایی. این دوربین‌ها از یک منشور، سیستم لنز و در نهایت سنسور تشکیل شده‌اند. سازندگان گوشیهای هوشمند هم از همین ترکیب استفاده می‌کنند با این تفاوت که به جای استفاده از ساختارهای عمودی، از ساختارهای افقی استفاده می‌کنند. دیدین ویدیوی زیر به درک بهتر ساختار این ماژول‌ها کمک می‌کند:
اکنون که با ساختار این ماژول‌های آشنا شده‌اید، بهتر است این سوال را مطرح کنیم که چرا اصلا باید از ساختار پریسکوپی استفاده کرد و چرا اخیرا سازندگان گوشیهای هوشمند به این ساختار علاقه پیدا کرده‌اند؟
دوربین‌های حرفه‌ای لنز‌هایی دارند که از سطح سنسور و به صورت عمودی از آن فاصله می‌گیرند. با این کار ساختار درونی لنز می‌تواند به سوژه نزدیک‌تر شود و بدون افت کیفیت، عکس‌های بهتری از سوژه‌های دورتر ثبت کند. زمانی که صحبت از دوربین‌های گوشی هوشمند می‌شود، همواره بحث فضا مطرح می‌شود. فورم فاکتور کوچک و عموما باریک گوشیهای هوشمند، به سازندگان اجازه نمی‌دهد که از ساختار‌هایی مشابه دوربین‌های حرفه‌ای استفاده کنند؛ البته اگر گلکسی K زوم را در نظر نگیریم.
در نتیجه سازندگان برای جبران فاصله بین لنز و سنسور، از ساختارهای افقی یا پریسکوپی استفاده می‌کنند. طراحی ساختار لنز‌ها به این صورت به سازندگان اجازه می‌دهد که فضای بیشتری برای حرکت لنز فراهم کنند تا بتوانند قابلیت زوم بدون افت کیفیت را برای کاربران به ارمغان بیاورند. این کار به کمک یک ساختار تونلی L شکل میسر می‌شود. در بخش فوقانی این ساختار، یک فضای مربعی شکل وجود دارد تا نور کافی به منشور زیر آن برخورد کند. این منشور سپس نور را 90 درجه می‌شکند و با عبور از مجموعه لنز‌ها، به سنسور اصلی می‌رساند. به عبارت دیگر، طولانی‌تر بودن طول این تونل، رابطه مستقیمی با میزان قدرت بزرگنمایی دوربین دارد.
اولین و مهمترین مزیت و برتری این ماژول‌ها نسبت به مدل‌های دیگر، قدرت بزرگنمایی بیشتر آن‌هاست. دوربین پریسکوپی اجازه می‌دهد که کاربر زوم بیشتری داشته باش و در عین حال افت کیفیتی را نیز تجربه نکند. به صورت معمول لنز‌های تله فوتو معمولی مثل آن‌هایی که در آیفون‌ها استفاده شده، زوم اپتیکال 2 برابری دارند، ولی ماژول‌های پریسکوپی موجود در گوشی‌هایی همچون گلکسی S20 اولترا و هواوی پی 30 پرو، به ترتیب تا 10 و 5 برابر زوم اپتیکال دارند.
علاوه بر این، فضایی که این ماژول‌ها اشغال می‌کنند نیز مهم است. سازندگان این گوشی‌ها می‌توانند با جا به جایی اجزای داخلی گوشیهای خود، فضای لازم برای دوربین پریسکوپی را تامین کنند. در غیر این صورت، لنز دوربین و ماژول آن ممکن است تا 2 سانتی متر از پشت گوشی بیرن بزند؛ اتفاقی که نه ما به عنوان کاربر و نه سازنده گوشی به آن علاقه دارد.
موضوع دیگر، بزرگنمایی هیبریدی است. افزایش طول تونل این سنسور، به سازندگان اجازه می‌دهد تا با ترکیب کراپ سنسور و بزرگنمایی اپتیکال، زوم هیبریدی را تولید کنند؛ مانند زوم 30 برابری در گلکسی S20 اولترا. این قضیه اخیرا مورد توجه بسیاری از سازندگان قرار گرفته است.
اولین گوشی هوشمندی که با دوربین پریسکوپی به بازار عرضه شد، هواوی پی 30 پرو بود. این ماژول بخش لاینفکی از ویژگی‌های تصویر‌برداری این گوشی به حساب می‌آید و به همین دلیل بسیاری امیدوار بودن آن را در گوشیهای ارزان‌تر نیز ببیند. معرفی گلکسی S20 اولترا اما نشان داد که سازندگان گوشی هوشمند اصلا قصدی مبنی بر استفاده از دوربین پریسکوپی در گوشیهای میان‌رده ندارند.
بنابراین هنوز زمان زیادی مانده تا این ساختار را در گوشیهای زیر 1000 دلار ببینیم، اما می‌توان امیدوار بود با فراگیر شدن این ویژگی (البته نه مانند فراگیر شدن ویروس کرونا) قیمت آنها کاهش پیدا کند و گوشیهای بیشتری توانایی عکس‌برداری با بزرگنمایی بهتر را به دست بیاورند. همچنین برای مشاهده ی مطالب مرتبط دیگر به بخش آموزش عمومی ساعدنیوز مراجعه نمایید.
