پونه
پونه (مرآتی: पुणे، هندی: पुणे، تلفظ: /puɳeˑ/) یا پونا هشتمین شهر بزرگ کشور هند و دومین شهر ایالت مهاراشترا پس از کلان شهر بمبئی است. این شهر در ۱۶۰ کیلومتری شرق بمبئی و در پس یک رشته کوه، در فلات دکن واقع شده است.
پونه گویش محلی نام این شهر است که در سال های اخیر به عنوان نام رسمی شهر پذیرفته شده است در مقابل نام پونا که گویش انگلیسی نام شهر و یادگار دوران استعمار انگلیس بود. با این وجود هنوز در مواردی به ویژه در نام موسسات و شرکت هایی که پیش از این به ثبت رسیده اند از نام پونا استفاده می شود.
پونا شهری قدیمی است که سابقه آن به عنوان شهر به ۹۳۷ م بازمی گردد. ماهاراجه شیواجی بنیان گذار پادشاهی مراتا، در این شهر به دنیا آمد و در همان جا می زیست. در سال ۱۷۳۰م پونا به مهم ترین مرکز سیاسی حکومت مراتا تبدیل شد. از سال ۱۸۱۷ که به امپراتوری بریتانیا پیوست شد تا به هنگام استقلال هند به عنوان پایتخت انگلیسی ها در فصل بارندگی به کار می رفت.
شهر پونا اکنون با صدها مؤسسه آموزشی و نه دانشگاه بیش تر به عنوان شهری دانشگاهی شناخته می شود. افزون براین کارخانجات مختلف و صنایع شیشه سازی و ریخته گری همچنین شرکت های فناوری اطلاعات و خودروسازی از دیگر مرکز اقتصادی منطقه پونه به شمار می آیند.
پونا شهری است آرام و خوش آب و هوا، دارای چندین بنای تاریخی و جاذبه های توریستی، که در میان دیگر شهرهای هند موقعیت نسبتاً ممتازی دارد.
فرهنگ
شهر پونا زادگاه بسیاری از هنرمندان، شاعران، نویسندگان و پیشوایان مذهبی سرشناس هند می باشد. از همین روست که افسانه دلاوری های جنگجویان و سلحشوران این ناحیه، یاد و خاطره اصلاح طلبان انقلابی، یادگار آموزگاران برجسته، هنرمندان، نخبگان و پیشوایان مذهبی و فلاسفه بزرگ و مشهور که زبانزد خاص و عامند، این شهر را تبدیل به پلی میان دانش نوین و دانش و نیک اندیشی پیشینیان در هندوستان نموده است.
جاذبه های گردشگری شهر پونه هند
عمارت آقاخان
قلعه شانیوار وادا
جشنواره گانش
کشور هند هم مانند دیگر کشورهای دنیا جشن و مراسم مخصوصی وجود دارد. یکی از جشن های این کشور که باعث توریست های زیادی به این کشور می شود جشن گانش است. این جشن یکی از مهمترین جشن های هندی ها به شمار می رود، که در شهر پونه به نسبت دیگر شهر های این کشور با جنب جوش بیشتری برگزار می شود و هر ساله گردشگران زیادی را به سمت خود جذب می کند. این جشن مجسمه خاصی برای خود دارد و مردم به نسبت بودجه خود آن را تهیه می کنند. آنها به مدت ۱۰ روز این مجسمه را در خانه های خود نگه می دارند و روی آن گل می ریزند پس از گذشت ۱۰ روز آن مجسمه را بنا بر اعتقادات خودشان آن را به دریا می اندازند. مردم هند در طول این جشن ۱۰ روزه به فقیران و مستمندان نهار و شام می دهند.
باغ ساراس
یکی از برجسته ترین مناطق شهر پونه باغ ساراس می باشد. این مکان که در حال حاضر یک پارک زیبا و جذاب است در قدیم یک رودخانه بوده و به دلایلی خشک شده است، اما هم اکنون پارک سرسبزی در این منطقه پدید آمده و توانسته است باعث جذب توریست های زیادی به این شهر بشود. کل این مجموعه ۲۵ هکتار می باشد. این باغ قدیمی بیش از دو سده قدمت دارد، و آثار تاریخی زیادی در آن که از قدیم بوده در آن وجود دارد. برای دسترسی به باغ سرسبز ساراس می توانید از ایستگاه اتوبوس Swargate که در فاصله یک کیلومتری این مکان قرار دارد، استفاده کنید. همچنین سیستم ریلی این شهر در فاصله ۳.۶ کیلومتری باغ ساراس قرار دارد.
مسجد امام بارا
ساحل دیواگار
نزدیکی شهر پونه در هند، سواحل شنی وجود دارد که باعث شده این شهر زیبایی خاصی داشته باشد. ساحل دیواگار یکی از سواحل نزدیک شهر پونه است. که در آن غذاهای محلی توسط فروشندگان سرو می شود. پیاده روی در سواحل این شهر تاریخی حس خوش آیند و آرامش بخشی را در افراد پدید می آورد.
حمل و نقل
دسترسی به پونا از بمبئی از طریق قطار، اتوبوس، اتومبیل های کرایه شخصی و هواپیما میسر است که با هر سه روش اول حدود ۳ ساعت به طول می انجامد.
در داخل شهر شبکه اتوبوسرانی نقش اساسی در جابجایی مردم در داخل و اطراف شهر را به عهده دارد. و هزینه آن تابع مسیر و میزان مسافتی است که مسافر طی می کند. پس از اتوبوس وسیله اصلی برای جابجایی در داخل شهر به عهده وسیله ای است به نام اتو ریکشا است که به اختصار به آن ریکشا می گویند . که وسیله ای است سه چرخه و موتوری که ظرفیتش حداکثر سه نفر است و همواره حالت دربستی دارد و براساس میزان مسافت طی شده ، که توسط تاکسی متر تعیین می گردد، دریافت می شود. لازم به یادآوری است که به غیر از دو وسیله عمومی بالا تعداد قابل توجهی آژانس های تاکسی برون شهری وجود دارد که آن ها نیز دارای یک هزینه اولیه ثابت بوده و مازاد آن بر حسب مسافت طی شده ( بسته به نوع وسیله نقیله و دارا بودن یا نبودن کولر ) محاسبه می گردد . بسیاری از مردم اعم از زن و مرد، از جمله اغلب دانشجویان ایرانی از انواع موتورسیکلت برای جابه جایی استفاده می کنند.