به گزارش سایت خبری ساعد نیوز به نقل از آخرین خبر، پست شهره پیرانی، همسر شهید رضایی نژاد درباره درگذشت محمدرضا شجریان حواشی زیادی به همراه داشت.
وی با انتشار این عکس نوشته بود: چندان که گفتم غم با طبیبان
درمان نکردند مسکین غریبان...
یا رب امان ده تا بازبیند
چشم محبان روی حبیبان...
روحش شاد
#استاد_شجریان
#حافظ
پ.ن: عکس را خودم از داریوش گرفته ام. آبان ماه ۱۳۸۵. در کنار عکس استاد که سالها زینت بخش خانه مان بود. وبه پاس خاطرات خوشی که از آوازها و تصانیف استاد شجریان با هم ساخته بودیم.
این پست با جنجال زیادی همراه شد طوری که دقایقی قبل پیرانی با انتشار پستی دیگر سعی کرد حواشی را پایان دهد.
وی با انتشار این عکس نوشت: از کجا آغاز شد؟ نمی دانم. این را میدانم از وقتی چشم باز کردم گوش من با صدای استاد شجریان آشنا بود. خاطرات کودکیم با صدای استاد توامان است. پدرم طرفدار پر و پا قرص استاد بود. در یادگیری اجتماعی غیر مستقیم فرزندان هم موسیقی استاد را شناختیم و دل بستیم. بدون اینکه خودمان بفهمم تمام تصانیف و آوازهای استاد را حفظ شدیم. بدون اینکه چندان درکی در آن دوران کودکی با شعر سعدی، مولانا، حافظ، خیام، عارف، هوشنگ ابتهاج و... مانوس شدیم. پدرم شاید اگر خودش هم میخواست در تربیت مستقیم نمیتوانست این تاثیر را بر ما بگذارد. علاقه و درک او از شعر و موسیقی سنتی گوش و ذهن ما را تربیت کرد. همسرم که پیشنهاد ازدواج داد از اولین سوالاتش این بود موسیقی چه گوش میدهم؟ گفتم شجریان. کدام آلبوم استاد؟ آن موقع همچنان تحت تاثیر پدر و علایقش حتی در آلبوم های استاد بودم گفتم همایون مثنوی. بعدها شنیدم داریوش تا مدتها پس از آن و قبل از عقد مان، به یاد من همایون مثنوی گوش میداده. ازدواج که کردیم فهمیدیم پر رنگ ترین نقطه اشتراک مان کاست های استاد شجریان است. در سفر و حضر، در گفتگو و سکوت، در قهر و آشتی شجریان همیشه حرفی برای گفتن در زندگی ما داشت. داریوش دستگاه های موسیقی ایرانی را به خوبی میشناخت. دوستان و همکارانش حتما تصدیق میکنند حتی حین کار در آزمایشگاه و انجام تست حتما نوایی از شجریان روشن بود. من با داریوش فهمیدم آوازهای استاد را بیش از تصانیف دوست دارم. شعر را با آواز درک کردم. تازه فهمیده بودم چرا پدر اینقدر پرتکرار آوازها را گوش می دهد.
دوستان شاعرم اغلب لطف دارند و به من میگویند با اینکه شاعر نیستی ولی شعرشناس خوبی هستی! نمیدانم اینگونه هست یا نه، اما قطعا هنر استاد شجریان در انتخاب شعر و موسیقی متناسب در این شناخت من و امثال من از شعر فارسی تاثیر غیرقابل انکاری داشته است.
قطعا در تربیت آرمیتا هم راه پدرم و پدرش را پی خواهم گرفت. آرمیتا و نسل های پس از آرمیتا باید بدانند هویت شان ریشه در چه اصالتی دارد تا با هر بادی به سویی خم نشوند. اصالت و هویتی که استاد شجریان نقش به سزایی در یاداوری و بازسازی آن داشتند.
پ.ن: کاش دوستان عزیزی که این روزها له یا علیه استاد شجریان موضع گیری میکنند نه یک آلبوم نه یک آواز که تنها یک تصنیف استاد را گوش داده بودند.
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش
4 سال پیش