به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، کودک وقتی فحش می دهد که احساس منفی دارد.این می تواند در پاسخ به درد، ناراحتی یا ناامیدی باشد.گاهی نیز کودکان فحش می دهند تا عضوی از گروه باشند یا بامزه به نظر برسند.
برخی از کودکان نیز فحش دادن را از دیگران تقلید می کنند.عده دیگری نیز به خاطر گرفتن واکنش شدید از سوی والدین اقدام به بددهنی می کنند.
اول از همه منبع یادگیری فحش را پیدا کنید:
وقتی می خواهید مشکل بددهنی کودک را حل کنید، باید بدانید از کجا این کلمات را یاد گرفته است.دلیل و منبع کلمه زشت مهم است.
کودک 5 ساله ای که فحشی که در اتوبوس شنیده است را تکرار می کند با پسر 15 ساله ای که به معلمش فحش می دهد خیلی فرق دارد.
بسیاری از والدین از قبول آن خودداری می کنند، اما منبع اصلی یادگیری فحش خانه است.حتی اگر شما به خاطر بریدن دستتان با چاقو فحش بدهید، بچه آن را یاد می گیرد.
انیمیشن ها، برنامه های تلویزیونی بزرگسالان، یادگیری از دوستان و اقوام از دیگر منابع یادگیری فحش هستند.گاهی کودک به دلیل نداشتن مهارت های زندگی مانند مهارت ارتباطی و اجتماعی فحش می دهد.
در این صورت، باید به او این مهارت ها آموزش داده شود.وگرنه کودک تا آخر عمر دچار عواقب این مشکل می شود.اگر فکر می کنید فرزندتان به دلیل یک مشکل بزرگ تر مانند نداشتن مهارت کنترل خشم فحش می دهد، این مهارت را در تربیت خود لحاظ کنید.
نخندید:
فحش دادن کودک برای برخی از خانواده ها تفریح به شمار می رود.خانواده هایی که در دورهمی ها از کودک می خواهند کلمه خاصی را تکرار کند و همه می خندند، او را به این نوع گفتار عادت می دهند.
برای جلوگیری از بدزبانی کودک باج ندهید:
برخی از کودکان نیز از فحاشی در جمع برای رسیدن به خواسته های خود استفاده می کنند.والدین نیز به تصور آنکه جلوی آبروریزی را بگیرند، اجازه می دهند کودک به پاداشی که می خواست برسد.باج دادن باعث تقویت بدزبانی کودک می شود.
صبور بودن خانواده در برابر ناسزا گویی کودکان
ناسزا گویی و بی ادبی کودک ، به دو دلیل برای پدر ومادر سخت و ناگوار است . از یک سو بی ادبی او را نمی خواهیم و از سوی دیگر مایل نیستیم که فرزند ما قربانی ظلم و ستم دوستانش قرار بگیرد .
اجازه دهید در مورد اخیر توضیح بیشتری بدهیم : اگر از فرزند دبستانی خود درباره ی طرز برخورد دوستانش با یکدیگر سوال کنید ، احتمالا از جوابی که می دهد حیرت می کنید . بعضی از مدارس برای جلوگیری از تبدیل زمین بازی به صحنه جنگ و ستیز به بازی های دسته جمعی و فعالیت هایی بها می دهند که دانش آموزان را سر در گم می کند . بعضی از دبستان ها قدمی فراتر گذاشته ، برنامه های آموزشی برای مهربانتر شدن و حساس تر شدن دانش آموزان تدارک می بینند .
متاسفانه اغلب مدارس و به گفته مسولین مدارس ، بسیاری از خانواده ها قدمی در جهت رشد و تکامل کودکان بر نمی دارند . شما هم اگر خواستید می توانید از مسولین مدارس سوال کنید که برای اصلاح رفتار کودکان چه برنامه و چه سیاستی دارند .
تاثیر خانواده بیش از برنامه های آموزشی
به اعتقاد ما ، لازم است در برنامه های آموزشی همه مدارس ، درسی در زمینه اخلاق و احترام به سایرین گنجانیده شود .
اما حتی اگر مدارس به میزان بسیار بیش از امروز به آموزش احترام به سایرین بها دهند ، وطیفه پدر و مادر است که در آموزش اخلاقی کودک ، احترام به سایرین و مبارزه با بی ادبی و بد زبانی را در راس همه امور تربیتی قرار دهند . متاسفانه سیاست واحدی برای برخورد با همه بی نزاکتی ها وجود ندارد . روی هم رفته کودک باید به موقعیتی برسد که شخصا با مساله بی نزاکتی برخورد کرده ؛ در صورت نیاز به کمک بزرگترها ( مشاوره تلفنی و یا حضوری ، دوستان ، آموزگاران و مسولین مدارس ) در برابر بی ادبی و دوستانش رفتار حساب شده توام با نزاکت داشته باشد .
