به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از سینا پرس:
پژوهشگران در جدیدترین تحقیقات خود دریافتند که با فعال کردن گیرنده‌های سلول‌های عصبی برای از بین بردن درد می‌توان داروهای کمتری را مورداستفاده قرار داده و احتمال خطر اعتیاد به داروهای تسکین‌دهنده را کم کرد.
فعال کردن دو گیرنده مختلف در یک عصب حسی یکسان بوده و نوعی هم‌افزایی دارد و برای بهتر تسکین دادن درد در مدل‌های حیوانی نیاز به داروهای کمتری است. اگر آزمایش‌های مشابه انسانی آن انجام شود، ممکن است تا راهی برای کاهش تحمل درد و اعتیاد به داروها ارائه دهد.
نتایج تحقیقات و آزمایش‌هایی که روی موش‌های آزمایشگاهی انجام شد، نشان می‌دهند استفاده از ترکیبات شیمیایی برای فعالیت‌های مشترک این گیرنده‌ها، می‌تواند خطر تحمل اوپیوئید (opioid) و عوارض جانبی آن‌ها را به‌عنوان یک مشکل معمول برای داروهای اعتیادآور کاهش دهد.
کارشناسان و دانشمندان این پروژه تحقیقاتی تأکید کردند که استفاده از این دارو برای فعال کردن نمونه‌های انسانی گیرندهMrgC11 تائید نشده و تنها در آزمایش‌های نمونه موش‌های آزمایشگاهی تائید شده است.
در این پروژه تحقیقاتی پژوهشگران با همکاری شیمیدانان و داروسازان به ساخت این داروی جدید اقدام کردند و هدفشان به‌کارگیری این دارو برای گیرنده‌های انسانی و گیرنده‌های اوپیوئیدی (Opioid receptors) به‌طور هم‌زمان است. گیرنده‌های اوپیوئیدی گروهی از گیرنده‌های مهارکننده پروتئین G هستند که با اوپیوئید به‌عنوان لیگاندها (ligand) استفاده می‌شود.
شرینیواسا راجا (Srinivasa Raja) از پژوهشگران این گروه پژوهشی در رابطه با موضوع فوق اظهار داشت: «در حال حاضر فعال کردن دو گیرنده مختلف در یک عصب حسی یکسان بوده و نوعی هم‌افزایی دارد و برای بهتر تسکین دادن درد در مدل‌های حیوانی نیاز به داروهای کمتری است. اگر آزمایش‌های مشابه انسانی آن انجام شود، ممکن است تا راهی برای کاهش تحمل درد و اعتیاد به داروها ارائه دهد.»
این مطالعات جدید که بر پایه تلاش دانشمندان و محققان متعدد در چندین دهه از مؤسسات تحقیقاتی مختلف بوده، دارای ویژگی‌های بیوشیمیایی و حساسیتی پیچیده‌ای است و بین احساس خارش و درد مشترک هستند.
یکی از گیرنده‌های موجود در مطالعه حاضر MrgC11 نام دارد که ۲۰ سال پیش توسط یکی از دانشمندان به نام شین ژونگ دانگ (Xinzhong Dong) کشف شد. این گیرنده از خانواده ۵۰ گیرنده‌ای است که بر روی سلول‌های عصبی حسی در سراسر بدن موش‌ها پیدا می‌شود. دانگ دریافت که گیرنده MrgC11 به حس خارش در موش‌ها مرتبط است اما این مطالعات اخیر نشان می‌دهد که این گیرنده با درک درد نیز مرتبط است.
گیرنده‌ها پروتئین‌هایی هستند که سطوح سلول‌ها را به هم متصل کرده و به‌عنوان حسگرهایی که محیط را شناسایی می‌کنند، وارد عمل می‌شوند. گیرنده‌های MrgC11 در موش وجود داشته و معادل نمونه انسانی‌اش گیرنده‌های MrgX1 نامیده شده و در نورون‌های حسی اولیه پیدا می‌شوند.
