به گزارش پایگاه خبری تحلیلی ساعد نیوز به نقل از فارس، شاید در لابه لای خاطرات انقلاب از تعرض پهلوی به حرم امام رضا (ع) نشنیده باشید؛ از تیراندازی در حرم و زیر دست و پا ماندن زائران. خبطی که شتاب بیش تری به پیروزی انقلاب اسلامی و سقوط رژیم پهلوی داد. این به کنار، بعید می دانیم از نقش رهبرمعظم انقلاب در ماه ها و سال های قبل از پیروزی انقلاب خاطرات زیادی شنیده باشید. اصلاً می دانید رهبری در آن سال ها در مشهد بودند و چه نقشی در سقوط رژیم پهلوی داشتند؟ این گفت وگو با یکی از مبارزان قدیمی پر است از روایت های ناب و کم تر شنیده شده.
هنوز هم جذاب است وخواندنی. خاطرات پیروزی انقلاب اسلامی را می گوییم. ۴۴ سال از آن روزها گذشته اما چهل سال دیگر هم بگذرد، باز هم روایت های نابی وجود دارد که باید از زبان اهلش شنید و گفت و این بار راوی ما یکی از خادمان حرم امام رضا (ع) است؛ یکی از همراهان آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب در ماه های قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در مشهد که خاطراتی دارد شنیدنی و کمتر گفته شده. هم از رهبر انقلاب، هم از مبارزات در مشهد. شاید در لابه لای خاطرات انقلاب از هتک حرمت ساواک به حرم امام رضا (ع) نشنیده باشید؛ از تیراندازی در حرم و... خبطی که آتش خشم مردم انقلابی را شعله ور تر کرد و شتاب بیشتری به پیروزی انقلاب اسلامی و سقوط رژیم پهلوی داد. طوری که خیلی ها به استناد اتفاقات تاریخی معتقدند رژیم شاه در مشهد دو ماه زودتر از تهران به کار خود پایان داد.
«علی اصغر نعیم آبادی»؛ راوی خاطرات انقلاب، این روزها مفتخراست به خادمی حرم امام رضا (ع) و در همین کسوت و در بارگاه ملکوتی امام رئوف است که سر صحبت را با او باز می کنیم و لابه لای حرف هایمان چند باری به جای ما سلام دادند و نایب الزیاره مان بودند.
رهبری مشوق من برای عکاسی از وقایع انقلاب بودند
گوی و میدان را دست مصاحبه شونده می دهیم اما می خواهیم گل خاطراتش را همین اول کار برایمان بگوید و شیرین ترین خاطره اش، اولین خاطره اش باشد.
اینطور می شود که خادم حرم امام رضا (ع) آشنایی و همراهی با آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب را شیرین ترین و دل انگیزترین بخش خاطراتش می داند و این آشنایی را ربط می دهد به دوربین عکاسی و فیلمبرداری و می گوید: «من عکاس و فیلم بردار وقایع انقلابی بودم و در آن سال ها رهبر انقلاب مشوق من بودند و تاکید می کردند بر ضبط و ثبت حوادث انقلاب از دریچه دوربین.»
وقتی آقا را ممنوع المنبرکردند!
به اینجا که می رسد معتقد است آشنایی با بزرگانی چون آیت الله خامنه ای و آیت الله واعظ طبسی، برکت مداح شدنش در کودکی بوده است. اشاره ای هم می زند به آن روزها و قولش را می دهد که خاطره های شنیدنی از رهبر انقلاب برایمان می گوید؛ مثلاً از مناجات خوانی رهبر انقلاب یا از ماشین فولکس ایشان و داستان هایش یا از مردم داری رهبر هم برایمان روایت زیبایی دارد.
اما علی الحساب برای ربط دادن این گفته ها به هم گریزی خلاصه وار می زند به دوران کودکی و نوجوانی اش؛ «پدرم از پیشکسوت های هیئت های مذهبی مشهد بود و برای همین من از کودکی مداح شدم و از هشت نه سالگی در مراسم و مناسبت ها در خانه علمایی مثل آیت الله عظام میلانی، آیت الله قمی، آیت الله سبزواری و.... می خواندم. مداحی من در مجلس آیت الله واعظ طبسی بهانه ای شد برای آشنایی با ایشان و با رهبر انقلاب. اوایل دهه ۵۰ هم که فعالیت های مسجد کرامت و مسجد امام حسن مجتبی (ع) در مشهد شروع شد و آیت الله خامنه ای رهبر انقلاب در آن جلسات سخنرانی می کردند، باب این آشنایی بازتر شد و برکت زندگی من بیشتر. آن زمان در اوایل دهه ۵۰ آیت االله خامنه ای را به دلیل فعالیت های انقلابی شان ممنوع المنبرکرده بودند. یادم هست که ایشان جلسات قرآن را برگزار می کردند اما در جایگاه استاد قرآن نمی نشستند و در بین جوانان و پشت رحل می نشستند و ما از جلسات تفسیرایشان و رهنمودهای انقلابی شان لذت می بردیم.»
از ماجرای فولکس رهبری و شاعرمورد علاقه ایشان تا مناجات خوانی در پشت بام خانه
سید علی اصغر نعیم آبادی حق دارد که از میان انبوه خاطرات در ابتدای گفت و گو از خاطرات هم نشینی اش ببا رهبر انقلاب به عنوان شیرین ترین بخش بگوید و ما هم سراپا گوش هستیم؛ «یک زمانی در مشهد به کوچه ای نقل مکان کردیم که خانه آیت الله سید جواد خامنه ای در آن بود و ما همسایه منزل پدری رهبری شدیم و من شاهد رفت وآمدهای ایشان بودم. آقا علاقه زیادی به شعر داشتند و خیلی وقت ها به خانه استاد احمد کمال پور می رفتند که یکی از شعرا و کسبه بازار بودند. یک روز دیدم آقا در خانه آقای کمال پور ایستاده و با کاسب های اطراف خانه ایشان گپ می زند و یک طورهایی وقت می گذراند. پیگیر که شدم دیدم آقا متوجه شده بودند که آقای کمال پور خواب هستند و در را باز نمی کنند. دیگر زنگ را نمی زنند و خودشان را با گپ و گفت با کسبه سرگرم کردند تا استاد کمال پور از خواب بیدار شوند. ایشان در رعایت حق الناس خیلی حساس بودند. یادم هست یک فولکس داشتند که در زمستان به سختی روشن می شد و من و چند نفر از جوان های کوچه ماشین ایشان را هول می دادیم. از صدای مناجات خوانی رهبری در پشت بام خانه شان در شب های ماه رمضان هم که نگویم برایتان. هنوز هم زمزمه صدایشان درگوشم هست.»
مثلث طلایی مبارزات انقلابی مشهد چه کسانی بودند؟
مبارز انقلابی سال های دور روایت خاطراتش را که از سر می گیرد دستمان می آید که چرا شروع گفت و گو را با خاطراتی از رهبر انقلاب آغاز کرد. نعیم آبادی از یک مثلث طلایی در مشهد می گوید؛ مثلثی که آیت الله علی خامنه ای، شهید هاشمی نژاد و مرحوم آیت الله واعظ طبسی سه ضلع آن بودند. در سال های ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۰ بود که این سه مبارز با هم هم قسم شدند برای رسیدن به مقصود و پیروزی انقلاب اسلامی. به گفته نعیم آبادی تسلط و خوش فکری این سه مرد خدایی در پیشبرد مبارزات انقلابی، وجه تمایز مبارزات مردم مشهد با استان های دیگر کشور بود.
نعیم آبادی که حالا موسپید کرده این انقلاب است و گنجینه ای از خاطرات ارزشمند دارد برایمان فصل هایی از این خاطرات را مرور می کند و می گوید: «در آن سال ها تمرکز فعالیت های رهبری در مسجد کرامت مشهد بود و برنامه ریزی برای مبارزات و تاکتیک های انقلابیون مشهد از دل این مسجد با رهبری جمع سه نفره آیت الله خامنه ای، شهید هاشمی نژاد و آیت الله واعظ طبسی بیرن می آمد. البته رهبری را در سال ۵۶ به ایرانشهر تبعید کردند و ایشان حدود ۲۵۸ روز در مشهد نبودند. روزهای آخر مهر ۵۷ بود که آیت الله خامنه ای از تبعید برگشتند و خون تازه ای در رگ های انقلابیون مشهد جوشید. بازگشت آقا مصادف شده بود با تحصن پزشکان در بیمارستان شهناز و رهبری اولین سخنرانی شان بعد از بازگشت از تبعید را برای پزشکان در بالکن بیمارستان انجام دادند که یک سخنرانی پرشور بود.»
جاساز کردن اعلامیه ها در کتاب دعا و تعقیب و گریز در حرم امام رضا (ع)
در میان انبوه خاطرات از مبارزات انقلابی، بعضی اتفاقات و خاطره ها کمرنگ تر می شوند و کمتر از آن ها می شنویم. مثل ماجرای تیراندازی ساواک در حرم امام رضا (ع) که حتماً از آن زیاد نشنیده اید. پهلوی به حرم امام رضا (ع) هم رحم نکرد و اتفاقاً این تعرض برایش بدجوری گران تمام شد و پایه های حکومتش را از آن چه بود، سست تر کرد.
ماجرای تیراندازی در حرم امام رضا (ع) را از زبان نعیم آبادی یکی از مبارزان پر و پاقرص انقلابی در مشهد می شنویم؛ «حرم امام رضا (ع) مامن و پناه انقلابیون در مشهد بود. هر وقت قرار بود راهپیمایی کنیم از خیابان های اطراف حرم شروع می کردیم. چون در صورت حمله ساواک می توانستیم به داخل حرم متفرق شویم و در دام نیروهای ساواک نیفتیم. جوانان انقلابی هر روز قبل از اذان مغرب در گوشه و کنار حرم مستقر می شدند و تکبیر می گفتند و زائران با آنها همراه می شدند و همه با هم دور سقاخانه شعار می دادند. یکی دیگراز تاکتیک هایمان این بود که اعلامیه های امام را لابه لای کتاب های ادعیه در داخل حرم جاساز می کردیم. البته این ماجراها باعث شده بود که ساواک در حرم مطهر حضور داشته باشد و نیروهایش را در آنجا مستقر کند. کار ساواک به جایی رسیده بود که در لباس خادم حرم برای دستگیری مبارزان در داخل حرم خودشان را به آب و آتش می زدند.»
تاوان تیراندازی در حرم امام رضا (ع) برای پهلوی
یادم می آید که ۲۹ آبان ۵۷ نیروهای ساواک، تعدادی از مبارزان را در حرم دستگیر کرده بودند و آنها را در فضای سبز اطراف حرم نگه داشته بودند تا نیروهای کمکی شان برای انتقال آنها به زندان از راه برسند. در همین گیر و دار مردم در آن محدوده تجمع کردند و دستگیرشدگان را از دست ساواک فراری دادند. مبارزان قاطی مردم شدند همراه آنها به سمت حرم برگشتند. نیروهای ساواک برای دستگیری مجدد مبارزان به داخل حرم تا روضه منوره آمدند و در فضای داخل حرم گاز اشک آور زدند وتیراندازی کردند. دود غلیظی محدوده صحن را پر کرد و زائران و به خصوص بانوان و کودکان وحشت زده شده بودند. مردم فرار می کردند و آن روز خیلی ها زیر دست و پا صدمه دیدند. علاوه براین به جز صدمه دیدن مردم به بخشی از کاشی کاری های حرم در اثر تیراندازی خسارت وارد شد. این جسارت پهلوی به حرم امام رضا (ع) انگیزه ای شد برای شدت گرفتن مبارزات انقلابی نه تنها در مشهد بلکه در شهرهای دیگر ایران.
فردای آن روز مشهد در اعتراض به این هتک حرمت سیاه پوش شد. خبربه امام رسید. امام اعلامیه دادند. علمای شهرهای مختلف اعتراض کردند. کار به جایی رسید که در تهران چند وزیر و استاندار خراسان در روزنامه ها عذرخواهی کردند. اما بعد از این اتفاق بود که اعتراض ها در شهرهای دیگرعلاوه برمشهد بالا گرفت و حتی در راهپیمایی اعتراض به این تعرض، ۵ انقلابی در گرگان توسط نیروهای پهلوی شهید شدند. این اتفاق تداعی کننده فاجعه مسجد گوهر شاد هم بود و برای همین خون مردم بیشتر به جوش آمد و اعتراض ها شدت گرفت.»
روز همه شیعیان شام غریبان شده/ قبر امام هشتم گلوله باران شده
شنیده اید که می گویند در پس هر شری خیری نهفته است و هیچ کار خدا بی حکمت نیست؟ مصداق این ضرب المثل ها، ماجرای تعرض ساواک به حرم امام رضا (ع) بود که پهلوی تاوان سنگینی را بابت آن داد. نعیم آبادی از روزهایی می گوید که نقش مثلث طلایی که یکی از ضلع های آن آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب بودند پررنگ و پررنگ تر شد؛ «چند روز پس از تعرض به حرم نورانی امام رضا (ع) امام اعلامیه شدید الحنی منتشر کردند و از همه مردم خواستند در روز پنجم آذر راهپیمایی عظیمی در سراسر کشور انجام شود که در مشهد این راهپیمایی، با شکوه بسیاری برگزار شد و مردم شعار می دادند روز همه شیعیان شام غریبان شده/ قبر امام هشتم گلوله باران شده. این شعار را همه با هم می گفتند و پا بر زمین می کوبیدند. من از آن راهپیمایی مثل راهپیمایی های دیگر فیلمبرداری می کردم و هنوز هم با تماشای فیلم آن روز و شکوهش لرزه بر تنم می افتد. از آن تاریخ به بعد مردم دیگر آرام ننشستند و با رهبری این سه یار انقلابی و رهنمودهای امام خمینی رژیم شاه در مشهد خیلی زودتر از تهران سقوط کرد.»
حمله به بیمارستان امام رضا (ع)؛ جنایت دیگر رژیم پهلوی
چرا می گویند رژیم شاه در مشهد دوماه و چند روز قبل از پیروزی انقلاب اسلامی سقوط کرد؟ این را از نعیم آبادی که می پرسیم، ما را با خودش به آن روزهای پر التهاب می برد و از خطابه خوانی شب عاشورای آیت الله خامنه ای؛ رهبر انقلاب در حرم امام رضا (ع) می گوید؛ خطابه خوانی که پیام مستقیم آن برای رژیم پهلوی این بود که کارشان تمام شده است.
این شما و این روزشمار سقوط پهلوی در مشهد از زبان نعیم آبادی مبارز روزهای دور انقلاب؛ «استاندار مشهد نایب التولیه حرم بود و رسم بود که هر سال شب عاشورا در حرم، مراسم خطبه خوانی برگزار می کردند به همراه ثناگویی برای شاه. در آن خطابه از محمدرضا پهلوی با عنوان شاه سلطان زمانه یاد می کردند. اما در عاشورای سال ۵۷، نیروهای انقلابی حرم را از دست نیروهای نایب التولیه و نیروهای ساواک دراوردند. رهبر معظم انقلاب آن شب مراسم خطبه خوانی را بر خلاف روال هر ساله پهلوی ها در حرم شروع کردند بدون حمد وثنای شاه و پیام انقلاب را به گوش همه رساندند. به جای نام شاه، نام امام خمینی (ره) را به عنوان رهبر انقلاب ایران یادکردند.
همزمان با این خطبه خوانی و راهپیمایی، مردم مجسمه شاه را در میدان شهدای مشهد زمین انداختند. همزمان با این اتفاقات در همان شب انقلابیون به بیمارستان امام رضا (ع)، بیمارستان شهناز (قائم فعلی)، هنرستانی در خیابان نخریسی رفتند و همه مجسمه های شاه را پایین انداختد. یک تاجی هم در خیابان کوهسنگی بود که نماد رژیم پهلوی بود و شب ها روشن می شد. مردم آن را هم ساقط کردند و ارتشی های پادگانی که در همان نزدیکی بود، نتوانستند در مقابل این عمل مردم اقدامی انجام دهند.
البته پهلوی هم بیکار ننشست و جنایت های دیگری را رقم زد. خبر سقوط مجسمه های شاه به تهران رسید و آن زمان دار ودسته پهلوی به مقامات مشهد اعتراض کردند و پهلوی ها هم برای آنکه خودشان را از تنگ و تا نیندازند عده ای را اجیر کردند برای رقم زدن یک جنایت دیگر و عده ای اجیر شده پهلوی ۲۳ آذر به بیمارستان امام رضا حمله کردند و یک جنایت را در آن روز رقم زدند. شیشه های بیمارستان را با قنداقه تفنگ شکستند. پاره آجر به داخل بیمارستان پرتاب کردند و در حمله پهلوی به بیمارستان تعداد زیادی از بیماران و همراهان زخمی شدند ودو کودک بستری در بیمارستان شهید شدند. لاستیک کارمندان بیمارستام را پنچر کردند و شیشه های ماشین های پارک شده در حیاط بیمارستان را هم شکاندند. فشار تهران به استاندار مشهد ادامه داشت آنقدر که در دوم دی ماه هم یک کشتار مشابهی شبیه بیمارستان امام رضا مقابل منزل آیت الله شیرازی راه انداختند. اما همه این دست و پا زدن ها نفس های آخر رژیم پهلوی بود. چند روز بعد، مردم استانداری را محاصره کردند. پرسنلش به مردم پیوستند. استاندار فرار کرد و عملاً یک ماه و اندی قبل از سقوط رسمی رژیم پهلوی در ایران، مشهد به دست نیروهای انقلابی افتاده بود و مبارزان کنترل مشهد را به دست گرفته بودند.»
در همه آن روزهای پر التهاب این علی اصغر نعیم آبادی بود که با دوربین خود آن وقایع را ثبت و ضبط کرد تا بماند به یادگار برای نسل های آینده.
چرا امام خمینی در بازگشت به ایران گفت هیچ احساسی ندارم؟
