شناخت مردم موریتانی و آداب و رسوم رایج مردم

موریتانی (با نام رسمی جمهوری اسلامی موریتانی) کشوری مستقل در آفریقای غربی است. موریتانی از شمال با صحرا، از شمال شرقی با الجزایر، از شرق با مالی، از جنوب با سنگال و از غرب به اقیانوس اطلس متصل است. پایتخت آن نواکشوت (جمعیت ۹۵۸٬۰۰۰ نفر) است و بندر نواذیبو (جمعیت ۱۱۸٬۰۰۰ نفر) نیز دومین شهر مهم کشور است. پهناوری موریتانی یک میلیون و سی هزار و هفتصد کیلومتر مربع است که نود درصد آن را بیابان پوشانده است. جمعیت این کشور ۴٬۶۵۰٬۰۰۰ نفر متشکل از عرب از قبایل بنی حسان، هلالی و بنی سلیم، و اقوام آمازیغ (بربر) و سیاه پوست است.

فرهنگ مردم موریتانی

جمعیت موریتانی بر اساس برآورد سال ۲۰۱۸ حدود ۴٬۳۰۰٬۰۰۰ نفر بوده است. موروها (ترکیب آفریقایی ها، عرب ها و بربرها) حدود ۷۰ درصد جمعیت موریتانی و سایر اقوام غیر عرب زبان آفریقایی حدود ۳۰ درصد جمعیت این کشور را تشکیل می دهند. به رغم اینکه موریتانی در سال ۱۹۸۱ رسماً پایان نظام برده داری در کشور را اعلام کرد، گزارشگر ویژه سازمان ملل در سال ۲۰۱۰ از تداوم مناسبات برده داری در این کشور خبر داد. نظام برده داری موریتانی در این کشور «حراطین» نامیده می شود. بنا بر اعلام فعالان سیاسی، فرزندان سیاهان آفریقایی که در جریان حمله تاریخی برده داران به اسارت درآمدند، همچنان به عنوان برده به کار گرفته می شوند. طبق آمارهای رسمی، موریتانی آخرین کشور حال حاضر جهان بوده که به نظام برده داری در کشور خود پایان داده است.

برده داری همچنان در موریتانی رواج دارد و این کشور از نظر درصد جمعیت برده در ردهٔ نخست جهان است. بر اساس گزارش سی ان ان در سال ۲۰۱۲ حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد جمعیت این کشور برده (به معنی واقعی کلمه) هستند. تازه در سال ۲۰۰۷ بود که برده داری در این کشور غیرقانونی اعلام شد و از آن هنگام تنها یک نفر در دادگاه به این جرم محکوم شده است. بیشتر برده ها سیاهپوست هایی هستند که نیاکانشان سده ها پیش به اسارت بربرهای عرب، که پوست روشن تری دارند، درآمده اند. خریدوفروش برده معمول نیست اما هدیه دادن آن ها رایج است. به ویژه هدیه کودکان برده در هنگام عروسی رواج دارد. با این حال دولت موریتانی وجود برده داری در این کشور را انکار می کند و فعالان مخالف برده داری را نیز به زندان می اندازد.

دین مردم موریتانی

اسلام تاکنون بزرگترین و اثرگذارترین دین در موریتانی است و از قرن دهم میلادی تاکنون بوده است. براساس سرشماری دولت، 100٪ از شهروندان این کشور مسلمان هستند. مانند بیشتر آفریقای شمالی، موریتانی ها از مکتب مالکی اسلام پیروی می کنند. گرچه جامعه کوچکی از مسیحیان ، عمدتاً از ملیت خارجی وجود دارد. دو تا از بزرگترین عارفان مسلمان tariqas در موریتانی هستند تیجانیه و قادریه. دلیل اختلافات قومی و قبیله ای در کشور، از نظر دولت دین است که برای وحدت ملی ضروری است. در کشور مبدا خارجی حدود 4500 کاتولیک رومی وجود دارد. همچنین تعداد کمی از پیروان یهودیت در کشور مشغول به کار هستند.

آداب و رسوم غذا در مناسبت ها

انتظار می رود مردم براساس تعداد همسران و ثروت شوهر حیوان را ذبح کنند. در اواخر ماه رمضان و در عید فداکاری که در قالب زیارت سالانه زیارت مکه پایان می یابد، یک مرد متاهل پیش بینی می کند که بره ای را عرضه کند. گوشت باید ظرف سه روز خورده شود یا دور ریخته شود. مرسوم است که حیوانات را در رابطه با مراسم نامگذاری، آغاز، ازدواج و مراسم تشییع جنازه و هنگام بازگشت مردم از مکه یا سایر مکان های مهم ارائه دهند. فقط مردان بزرگسالی که ختنه شده اند، مجاز به ذبح حیوانات هستند.

مراقبت و آموزش فرزند

مراقبت از كودك توسط اعضای بزرگتر خانواده گسترده انجام می شود و اولین فرزند متولد شده توسط مادربزرگ و عمه ها مراقبت می شود. زنان، از جمله خواهران بزرگتر و پسرعموها، از فرزندان مراقبت می کنند و با بزرگ شدن کودک، مردان به تصویر می روند. نوزادان از بزرگسالان جدا نیستند و تقریباً همیشه حمل می شوند.

آموزش و پرورش مبتنی بر ترکیبی از سه فلسفه همپوشانی است: بومی، اسلامی و غربی. در سیستم اول، هدف تهیه جوان برای اعضای مفید جامعه محلی است. بنابراین آموزش به سمت داخلی و کارآمد است و توسط والدین، ​​خواهران و برادران بزرگتر، همسالان و معلمان سنتی سنتی ارائه می شود. ارزش های اصلی ایمان به خدا، افتخار، احترام و خدمت به جامعه، سخاوت، میهمان نوازی، استقامت و صبر است، آموزه های اسلامی مسلمانان را با یادگیری قرآن و تمرین پنج رکن اسلام، مسلمانان را برای خدمت به خدا و جامعه مؤمنان آماده می کند. مهم ترین خصوصیات در یک کودک “خوب” احترام و خدمت به والدین و جامعه، حقیقت، یادگیری، دعا و ادب است. والدین معتقدند که فرزندان همان چیزی هستند که از والدین خود به ارث می برند و یاد می گیرند. اگر مادر از شخصیت خوبی برخوردار باشد فرزندانش خوب خواهند بود.

چاقی اجباری زنان در کمپ های موریتانی

دختران از پنج سالگی در زمان مشخصی از سال به این کمپ ها می روند و مراسم خاصی با نام اللبلوح برای آنان اجرا می شود. در این مراسم، مواد غذایی پر چرب و پر کالری را به زور به خورد آن ها می دهند. مقیاس های زیبایی از منطقه ای به منطقه دیگر و از فرهنگی به فرهنگ دیگر متفاوت است. در حالی که در بیشتر مناطق دنیا زنان و دختران آرزوی داشتن اندامی ایده آل را در سر می پرورانند، در کشور موریتانی در غرب آفریقا «چاق بودن» یک ویژگی مثبت در زنان به شمار می رود. هر چه چاق تر زیبا تر...، ملکه زیبایی در موریتانی بر همین اساس انتخاب و معیار انتخاب همسر نیز در همین جمله خلاصه می شود.چاق بودن برای دختران موریتانی و آینده آن ها حیاتی و بسیار مهم است، زیرا اگر دختری لاغر و نحیف باشد، شانس زیادی برای داشتن یک ازدواج موفق نخواهد داشت. از این روی، دختران موریتانیایی از کودکی به کمپ های چاق شدن اجباری می روند و این یعنی آغاز یک چالش برای دختران موریتانی که جسم و فکر آن ها را هم زمان تحت تأثیر خود قرار می دهد.
۱۶۰۰۰ کالری در روز...، نوشیدن۲۰ لیتر شیر شتر و دوکیلو گرم ارزن روزانه برای یک کودک.

مجازات از سرباز زدن از خوردن

با وجود عجیب بودن این آداب ورسوم مردم موریتانی برای آن احترام زیادی قائلند. هر چقدر یک زن چاق تر باشد جود و سخاوت همسرش را نشان می دهد. ترک های پوستی سفید رنگ ناشی از چاقی نشانی از خوشبختی زن موریتانیایی است. اما در سالهای اخیر آگاهی زنان موریتانی بیشتر شده است. رسانه های جمعی وگسترش شبکه های ارتباطی، نقش مهمی در آگاهی بخشی به این زنان بازی می کند. آن ها دیگر نمی خواهند به اجبار چاق شوند. زنان در موریتانی توانسته اند ۲۰ درصد از صندلی های پارلمان را به خود اختصاص دهند. چاق شدن اجباری زنان در دهه پنجاه میلادی بسیار دیده می شد. امروز دختران موریتانی نگاه متفاوتی دارند. آن ها از چاقی به این سبک و سیاق فرار می کنند. این دوران امروزه در موریتانی به پایان رسیده و بخش قابل توجهی از مردم از آنم شانه خالی می کنند.

مراسم عروسی در موریتانی

یکی از مهمترین و زیباترین رسوم مردم موریتانی مربوط به جشن ازدواج است. در این مراسم رقص های ملی و بازی های پهلوانی جزء جداناشدنی آن است، علاوه بر آن خانواده داماد با غذاهای خوشمزه و فنجان های چای از میهمانان خود به گرمی استقبال می کنند.از آنجائی که ”قبیله“ مهمترین رکن اجتماعی این کشور است، از این رو در جایگاه خاصی قرار دارد و این سنت نیکو باید در چارچوب قوانین قبیله انجام گیرد. با توجه به وجود تفاوت های چشمگیر در بخش های مختلف موریتانی، مراسم ازدواج نیز به فراخور این تفاوت ها، اختلافاتی با یکدیگر دارند.در موریتانی مراسم ازدواج با خواستگاری خانواده داماد از خانواده عروس آغاز می شود که البته رضایت پدر دختر خود داستانی جداگانه دارد. با پذیرش شرایط داماد از سوی دخترخانم، قرار روز عروسی گذاشته می شود. باید در نظر داشت میزان مهریه در موریتانی به فراخور وضعیت اقتصادی داماد متغیر است. اگر چه بسیاری از خانواده های این کشور به سبب بالا بردن هزینه های زندگی و کمی حقوق سعی می کنند از مهریه های بالا دوری گزینند. معمولاً خانواده های ثروتمند موریتانی میزان مهریه را برای فخرفروشی هم که شده، بالا می گویند!چند روز پیش از مراسم عروسی، خانواده های دختر و پسر به خرید عروسی می روند. این خرید معمولاً شامل طلا، پوشاک و وسایل آرایش است. در روز عروسی، یک گروه موسیقی با نواختن ادوات موسیقی سنتی موریتانی از جمله دف، طبل و عود در خیمه های عروسی کلیه میهمانان را به شوق آورده و آنها نیز به میمنت این روز به رقص و پایکوبی می پردازند. میهمان نوازی و بخشندگی دو ویژگی مردم موریتانی است از این رو خیمه های عروسی از چهار جهت باز است تا میهمانان به راحتی وارد این خیمه ها شوند. در مراسم ازدواج، مردم معمولاً شعرهای فولکلور می خوانند. گفتنی است لباس عروس، پیراهنی سیاه رنگ و شال او سفید است، علاوه بر آنکه صورتش به جزء چشمهایش پوشیده تا به همگان ثابت شود او به ازدواج رغبتی ندارد در این میان لباس بلند سفید و شال سیاه، لباس مختص آقای داماد است.

سخن آخر

سرزمین موریتانی در قدیم بنام شنقیط شناخته می شد در دوره استعمار امپراتوری فرانسه به موریتانی مشهور گردید. در سال ۷۰۸ میلادی در دوره موسی بن نصیر اسلام و بعضی قبایل عرب وارد این منطقه شدند. در قرن هفدهم فرانسویان بر ساحل این سرزمین پا گذاشتند، ولی تا ۱۹۰۳ امیرنشین های دور از ساحل را ضمیمه نکردند. موریتانی در ۱۹۶۰ استقلال یافت. در ۱۹۷۶ وقتی امپراتوری اسپانیا از صحرای غربی دست کشید، مراکش و موریتانی این سرزمین را بین خود تقسیم کردند، ولی موریتانی نتوانست چریک های پولیساریو را، که برای استقلال صحرای غربی می جنگند، شکست دهد و از ادعای خود منصرف شد (۱۹۷۹). در ۱۹۸۹، تنش میان اعراب مسلط شمال و سیاهپوستان آفریقای جنوبی به خشونت انجامید. این کشور پس از ۱۹۷۶ تحت حاکمیت نظامیان بود و در ۱۹۷۹ تک حزبی گردید. در ۱۹۹۲ انتخابات چندحزبی برگزار شد.

نگاهی به آداب و رسوم مردم بوتسوانا