به گزارش سایت خبری ساعد نیوز، مطمئناً هنگام مطالعهٔ متون خودرویی با دو کلمهٔ بای توربو (Bi Turbo) و توئین توربو (Twin Turbo) مواجه شده اید. کلماتی که به معنای مجهز بودن پیشرانهٔ خودرو به دو توربوشارژر هستند؛ اما چرا خودروسازان از دو کلمهٔ متفاوت برای بیان دو توربو بودن پیشرانه های خود استفاده می کنند؟ آیا تفاوتی بین آن ها وجود دارد یا صرفاً دو نام مختلف هستند که مفهوم یکسانی دارند؟ در ادامهٔ این مطلب به بررسی تفاوت میان سیستم بای توربو و توئین توربو می پردازیم.
اگرچه به نظر بسیاری توئین توربو و بای توربو تفاوتی با یکدیگر ندارند و هر دو بیانگر یک ترکیب هستند اما تفاوتی جزئی میان این دو سیستم توربو وجود دارد. بای توربو به معنای استفاده از دو توربوشارژر مختلف در یک موتور است درحالی که توئین توربو استفاده از دو توربوشارژر یکسان معنی می دهد. بهتر است کمی ساده تر بیان کنیم. در سیستم بای توربو پیشرانه دو توربوشارژر با اندازه های مختلف مجهز می شود؛ یعنی یک توربوشارژر کوچک و یک توربوشارژر بزرگ. توربوشارژر کوچک در دور موتور پایین و هنگامی که گازهای اگزوز هنوز فشار زیادی ندارند مورداستفاده قرار می گیرد و چون دارای توربین کوچک تری است با فشار گاز پایین هم سریعاً دور گرفته و هوا را به پیشرانه تزریق می کند؛ اما پس از بالا رفتن دور موتور، توربوشارژر کوچک غیرفعال شده و توربوشارژر بزرگ تر وارد مدار می شود. بدین ترتیب پدیدهٔ تأخیر توربو تا حد زیادی از بین می رود چراکه در هر دور موتوری حداقل یکی از توربوشارژرها فعال هستند.
تفاوت سیستم بای توربو و توئین توربو
این دو کلمه در سیستم بای توربو و توئین توربو(Bi Turbo) و (Twin Turbo) به معنای مجهز بودن پیشرانه ی خودرو با دو توربوشارژر است.
توربوشارژرها قسمتی از موتور خودروهای جدید هستند و وظیفه ی افزایش هوای ورودی به داخل سیلندر را بر عهده دارند که در نتیجه کمک به احتراق بهتر را به وسیله پرکردن سیلندر انجام می دهند.
توربوشارژها شامل یک توربین و کمپرسور است که هر دوی این قسمت ها بر روی یک شفت نصب می شوند.
در هنگام فعالیت توربو، هر چه میزان فشار هوای خروجی بیشتر باشد؛ سرعت گردش در توربو افزایش می یابد و در این صورت هوای بیشتری به داخل سیلندرها فرستاده خواهد شد.
به ساده ترین شکل توربوشارژر دود خروجی از اگزوز را می گیرد و از توانش برای چرخاندن پره های داخل توربو استفاده می کند و با مکیدن هوا، نسبت هوا به سوخت را بیشتر می کند که سبب افزایش توان تولیدی خروجی از موتور می شود.
در خودروهای جدید برای افزایش کارایی از سیستم تویین توربو و همچنین بای توربو کمک می گیرند.
سیستم بای توربو به معنای استفاده پیشرانه از دو توربوشارژر مختلف در یک موتور است.
در سیستم بای توربو، پیشرانه با دو توربوشارژر به اندازه های متفاوت مجهز شده است که یک توربو شارژر بزرگتر و دیگری کوچکتر است.
توربو شارژر کوچک در دور پایین موتور و وقتی که گازهای اگزوز دارای فشار زیادی نیستند؛ مورد استفاده است و چون دارای توربین کوچکتری می باشد؛ با فشار پایین و کم گاز هم می تواند خیلی سریع دور گرفته و هوا را به سمت پیشرانه هدایت کند.
اما پس از اینکه دور موتور بالا رفت؛ توربو شارژر کوچک غیر فعال شده و از کار می افتد و توربو شارژر بزرگتر وارد مدار خواهد شد و به این شکل در هر دور موتور حداقل یکی از توربوشارژرها در حال کار و فعالیت است.
به عبارت دیگر وقتی خودرو در دور موتور پایین حرکت می کند؛ مقدار خروج گازهای به وجود آمده از احتراق، نیروی کافی برای چرخاندن قسمت خروجی هوای توربوشارژ را نداشته و توربو فعالیت ندارد.
اما وقتی کار و فعالیت موتور افزایش یابد؛ توربو هم به کار می افتد و باعث می شود تا هوای زیادتری به داخل سیلندر تزریق شود.
شرکت های خودروسازی برای از بین بردن این مشکل از دو سیستم بای توربو و توئین توربو کمک گرفته اند.
در سیستم های بای توربو از دو توربو به طور همزمان استفاده می شود که یکی از آنها کوچکتر است و توربوی کوچکتر با هوای خروجی کمتر هم، فعالیت می کند.
پس تاءخیری در کار ایجاد نخواهد کرد و تاخیر به وجود آمده در توربوشارژرهای معمولی به وسیله این سیستم برطرف خواهد شد.
در این سیستم در دور موتور پایین توربوی کوچک فعالیت کرده و پس از افزایش یافتن دور موتور توربوی بزرگتر به مدار خواهد پیوست.
توئین توربو به وسیله ی گازهای خروجی حاصل از احتراق داخل سیلندر خودرو، چرخانده می شود و به این طریق چرخش آن بر روی قسمت دیگر توربوشارژ تاثیر خواهد گذاشت.
وقتی توربین ها در این سیستم به کار افتادند؛ کمپرسورها هم به چرخش درآمده و هوای مورد نیاز سیلندر را به درون آن، پمپ می کنند.
اما معمولاً سیستم توئین توربو، در پیشرانه های Vشکل مورد استفاده هستند و هرکدام از توربوها هوای مورد نیاز را برای یک طرف و یک ردیف از سیلندرها ایجاد می کند.
در یک موتور هشت سیلندر، هوای چهار سیلندر سمت راست توسط یک توربو و هوای سمت چپ را توربوی دیگر تامین خواهد کرد.
در سیستم توئین توربو هر دو توربو یک اندازه و کاملاً یکسان هستند و هر دو توربوشارژر به طور همزمان فعالیت می کنند.
در این سیستم هم کمی تاخیر در کار توربوها وجود دارد و به همین منظور، در برخی از خودروها مانند آئودی از یک توربو شارژر سوم استفاده می شود که این توربو برای چرخش نیروی خود از یک موتور الکتریکی کمک می گیرد.
برخی از خودروهای خارجی که به توربوشارژر مجهز هستند مانند: لکسوس ان ایکس، پورشه ی ماکان، رنو تالیسمان، نیسان ژاپنی، تویوتا سی اچ آر، رنو کپچر، ولوو ۹۰ ایکس سی، آریزو ،۵ هایما ۷S و برخی از خودروهای داخلی هم مثل دنا و سمند هم به این سیستم مجهز هستند.
اما در مجموع باید گفت این دو سیستم یعنی سیستم بای توربو و توئین توربو یا توربوی سه مرحله ای و همزمان تفاوت عمده ای با هم از نظر توان خروجی ندارند.
