بعد از رولزرویس و لندرور، جگوار مشهورترین شرکت خودروسازی بریتانیا در جهان است. این برند به تولید مدل های لوکس اسپرت، باکیفیت عالی و قیمت منطقی شهرت دارد. سابقه ی انگلستان در خودروسازی، فراتر از یک قرن است. هرچند که بسیاری از محصولات مشهور ساخت برندهای بریتانیایی، عموما گران قیمت و مختص ثروتمندان محسوب می شوند؛ می توان نمونه هایی مقرون به صرفه و البته باکیفیت نیز در این کشور پیدا کرد. مثلث خودروسازان لوکس انگلیسی، رولزرویس، بنتلی و استون مارتین را شامل می شود که همگی محصولاتی با قیمت بیش از ۱۰۰ هزار دلار عرضه می کنند. در عوض، برای افرادی با بودجه ی پایین تر هم، تولیدکننده ای اصیل و صاحب سبک در بریتانیا وجود دارد.
جگوار نمونه ای از یک برند خودروساز انگلیسی با ترکیبی از مدل های لوکس و اسپرت است که البته، چندان گران قیمت و دور از دسترس بازار جهانی محسوب نمی شود. این شرکت هم مشابه بسیاری دیگر تولیدکننده های خودرو در انگلستان، کار خود را با محصولاتی مختص ثروتمندان و بازار داخلی شروع کرد؛ اما در دهه های بعد، توجه ویژه ای به مدل های اسپرت عامه پسند و خوش قیمت نشان داد. امروزه، انواع خودروهای دودر کوپه ، سدان، کراس اور و حتی تمام برقی در سبد جگوار وجود دارند؛ ضمن اینکه علاوه بر کشور اصلی در بازار چین، کره جنوبی و امریکا نیز پرتقاضا هستند.
تایخچه جگوار
حدود ۱۰۰ سال پیش، یک کارگاه کوچک ساخت اتاقک موتورسیکلت توسط ویلیامز لیون در کاونتری انگلستان بنیان نهاده شد و سال ۱۹۳۵، خودروسازی جگوار نام گرفت. این شرکت هم مشابه دیگر برندهای بریتانیایی، بارها توسط گروه های تجاری یا سرمایه دارهای حقیقی متنوع مدیریت شد. در نهایت، جگوار به گروه خودروسازی تاتاموتورز هند فروخته شد تا امروزه عضوی از گروه جگوار و لندرور باشد.
جگوار به فناوری های نوین، طراحی مدرن و حفاظت از محیط زیست اهمیت می دهد. امروزه تمامی تولیدات این شرکت، آزمون های پیچیده ی آلایندگی را پبش از عرضه ی عمومی می گذرانند. همچنین، آزمایش فنی خودروها در شرایط سخت آب و هوایی کشورهای مختلف دنیا انجام می شود. مدیران شرکت ادعا می کنند؛ محصولات مدرن جگوار برای استفاده در دمای منفی ۴۰ درجه سانتیگراد و مثبت ۵۰ درجه، ساخته شده اند. حتی انتقال خودروهای این شرکت از کارخانه تا محل تحویل مشتری، با دقت بسیار بالا انجام می شود. جگوار، از نظر کیفیت عالی رنگ آمیزی بدنه و کنترل نفوذ صدا به داخل کابین نیز، مشهور است.
استون مارتین و جگوار، سازنده ی مشهورترین خودروهای دیده شده در سری فیلم های جیمز باند هستند. به عنوان مثال، جگوار XKR در فیلم "روزی دیگر بمیر" (Die another day) با جایگاه نمایشی مسلسل و خروجی شلیک موشک در بدنه، تولید شد که امروزه زینت بخش موزه ی ملی خودروهای انگلستان در بیلیو (Beaulieu) است.
جگوار از پیش گامان ساخت خودروهای برقی مدرن در دنیا محسوب می شود. این شرکت، سرمایه گذاری گسترده ای بر تولید مدل های الکتریکی و هیبریدی داشته است. آی پیس (I-PAce) اولین کراس اور تمام برقی اروپا، سال ۲۰۱۸ رونمایی شد و جوایز متعدد، از جمله بهترین خودروی دنیا، برترین طراحی بدنه و رتبه ی ممتاز وسایل نقلیه ی دوست دار محیط زیست سال ۲۰۱۹ را کسب کرد. از سال ۲۰۲۱، تمامی محصولات ساخت جگوار، با نسخه ی هیبریدی نیز تولید خواهند شد.
بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴، زمانی که جگوار تحت مالکیت فورد اداره می شد، حضوری کوتاه مدت در فرمول یک جهانی داشت. افراد مشهوری مثل نیکی لائودا به اداره ی تیم جگوار ریسینگ کمک کردند؛ اما رانندگان آن طی ۸۴ مسابقه فقط ۲ بار روی سکوی سوم ایستادند. خودروهای فرمول یک جگوار از پیشرانه و تجهیزات فنی ساخت کازورث (Cosworth) استفاده می کردند و عملا ارتباطی با مهندسی شرکت خودروسازی جگوار نداشتند. در نهایت، امتیاز و حق مالکیت تیم فرمول یک جگوار به ردبول فروخته شد.
امروزه جگوار حضوری فعال در مسابقات فرمول ای (Formula E) دارد و با همکاری پاناسونیک، رقیب آئودی، بی ام و، دی اس (DS) و نیسان محسوب می شود. البته جگوار، مدعی قهرمانی در فرمول ای نیست و طی سال های گذشته، نتایجی متوسط داشته است.
بین سال های ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۴، عنوان سریع ترین خودروی جاده ای دنیا به جگوار XJ220 اختصاص داشت. این محصول، به رکورد نهایت سرعت ۳۴۰ کیلومتربرساعت رسید و خبرساز شد. ابرخودروی مک لارن F1 با ۳۷۰ کیلومتربرساعت رکورد XJ220 را شکست.
تولید محصولات جگوار در سال ۲۰۱۸ به ۱۸۰ هزار دستگاه در سال رسید. این آمار، قابل مقایسه با غول های خودروسازی دنیا نیست. به عنوان مثال، مرسدس بنز S کلاس به تنهایی، بیش از ۵۰۰ هزار دستگاه در سال تولید دارد و نیمی از این تعداد را به بازار چین می فرستد. سود حاصل از فروش محصولات جگوار در بازار جهانی، برای مالکان هندی آن راضی کننده نیست و مذاکراتی در زمینه ی واگذاری تمام یا بخشی از سهام گروه جگوار لندرور وجود دارد.
تأسیس جگوار
در کمال تعجب، کارخانه ای که بعدها جگوار نام گرفت و خودروهای اسپرت تولید کرد؛ سازنده ی اتاقک موتورسیکلت بود. شرکت سوالو (Swallow) بین سال های ۱۹۲۲ تا ۱۹۳۰، مدل های ۳ چرخ (Sidecar) با جایگاه ویژه ی سرنشین سوم عرضه می کرد.
شرکت سوالو (Swallow Sidecar) توسط ویلیام لیونز با همکاری ویلیام والمزلی بنیان نهاده شد. لیونز که امروزه با لقب پدر جگوار شناخته می شود، متولد سال ۱۹۰۱ در بلکپول انگلستان بود. او بعد از اتمام دبستان و دبیرستان، به استخدام یک شرکت فنی مهندسی در منچستر درآمد. هنگامی که لیونز به ۱۸ سالگی رسید، کار فنی را رها کرد تا یک فروشنده ی ساده در زادگاه خود باشد.
ویلیام والمزلی متولد ۱۸۹۲، حدود ۹ سال بزرگ تر از لیونز بود و حتی در جنگ جهانی اول (۱۹۱۴ تا ۱۹۱۸) خدمت کرد. پدر والمزلی، تأمین کننده ی زغال سنگ برای کارگاه های کوچک بود. پس از مرگ پدر، ولیامز به شهر بلکپول و خیابانی در نزدیکی محل زندگی لیونز تغییر مکان داد تا با استفاده از تجربه ی خود، وارد صنعت درشکه سازی (Coachbuilding) شود. بهار سال ۱۹۲۱، والمزلی طرحی دوکی شکل از یک نفربر قابل اتصال به موتورسیکلت ثبت کرد. آگهی فروش این محصول به قیمت ۲۸ پوند، مورد توجه ویلیام لیونز ۲۰ ساله قرار گرفت تا در نهایت، حدود یک سال بعد شرکت سوالو توسط لیونز و والمزلی افتتاح شود.
موفقیت در ساخت بدنه، مشوق لیونز در تولید یک خودروی مستقل شد. اولین محصول در سال ۱۹۳۱، مجهز به پیشرانه ی ۴۸ اسب بخار ساخت شرکت استاندارد موتور، قدرت چندانی نداشت اما به دلیل استفاده از ظاهر زیبا و قیمت منطقی، با تیراژ ۴۲۰۰ دستگاه تا سال ۱۹۳۶ تولید شد. با تغییر نام شرکت سوالو به SS، از سال ۱۹۳۴ نام خودرو به SS1 تغییر یافت. نخستین خودروی تاریخ جگوار، همراه پیشرانه ی ۷۰ اسب بخار به نهایت سرعت ۱۲۰ کیلومتربرساعت رسید که در زمان خود، رضایت بخش بود.
در سال ۱۹۳۴، لیونز سهم والمزلی از شرکت را خرید تا با تغییر نام سوالو به S.S. Cars Limited وارد صنعت خودروسازی شود. حروف SS از نام شرکت های سوالو و استاندارد موتور گرفته شده بود تا نشانه ی همکاری آن ها باشد. تنها یک سال بعد از تأسیس، اولین محصول شرکت SS با کد ½1 تولید شد. این خودروی اسپرت ۴در، ابتدا با پیشرانه ی ۱.۶ لیتر و بعد با نمونه ی ۱.۸ لیتر ساخت شرکت انگلیسی استاندارد (Standard Motor) فروش بسیار خوبی در بازار داخلی داشت. نهایت سرعت ۱۱۲ کیلومتربرساعت برای اولین محصول شرکت SS، موفقیتی بزرگ محسوب می شد. تا سال ۱۹۴۹، حدود ۲۰ هزار دستگاه از نسخه های مختلف SS تولید شدند.
پایان جنگ جهانی دوم و آغاز جگوار
مشابه بسیاری دیگر خودروسازان اروپایی، SS هم با کمبود مواد اولیه و کاهش تولید در سال های ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵ مواجه شد. بعد از اتمام جنگ، خودروهای سری ½1 , ½2 و ½3 شرکت SS با نام جگوار فروخته شدند. یکی از مهم ترین دلایلی که باعث شد ویلیام والمزلی نام شرکت خود را از SS به جگوار تغییر دهد، تشابه اسمی با نیروهای ویژه ی ارتش آلمان نازی (Schutzstaffel) بود. علاوه بر این، والمزلی تصمیم داشت فراتر از وابستگی به شرکت استاندارد موتور با پیشرانه های متنوع ساخت خود، فعالیت کند.
مدل XK120 اولین محصول جدید جگوار بعد از اتمام جنگ جهانی دوم بود. تولید موفق SS100، مشوق شرکت برای ادامه ی فعالیت در کلاس اسپرت های روباز ۲نفره (رودستر) محسوب می شد. مراسم رونمایی از XK120 در نمایشگاه خودرو لندن ۱۹۴۸، خیره کننده بود؛ چراکه برای نخستین بار جگوار از پیشرانه ی ساخت خود استفاده کرد و رسما به یک خودروساز مستقل تبدیل شد. کد مدل، نشانه ی توانایی XK120 در رسیدن به سرعت ۱۲۰ مایل برساعت (معادل ۱۹۳ کیلومتربرساعت) بود. این خودرو با پیشرانه ی ۳.۴ لیتر، قدرت ۱۶۰ تا ۲۲۰ اسب بخار در نسخه های مختلف داشت. اولین مدل تولیدی XK120، با قیمت ۳,۹۴۰ دلار به کلارک گیبل بازیگر مشهور هالیوودی فروخته شد. تولید این خودرو با مجموع تیراژ ۱۲ هزار دستگاه تا سال ۱۹۵۴ ادامه داشت.
جگوار مارک وان (Mark 1) اولین محصول شرکت برای فعالیت در کلاس خودروهای ۴در لوکس بود. این محصول با پیشرانه های ۲/۵ و ۳/۴ لیتری می توانست سرعت گیری صفر تا ۱۰۰ کیلومتربرساعت ۱۴.۵ و ۱۱/۲ ثانیه فراهم کند. بین سال های ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۹، بیش از ۳۷ هزار دستگاه جگوار مارک وان فروخته شد. نسخه ی دوم این خودرو با کد Mark 2 هم تا سال ۱۹۶۹ تولید می شد.
جگوار C تایپ و D تایپ، موجب موفقیت چشمگیر شرکت سازنده در مسابقات اتومبیل رانی شدند. مدل C براساس XK120 در سال ۱۹۵۱ معرفی شد و ۲ سال پیاپی به قهرمانی مسابقات لمان ۲۴ ساعته رسید. این خودرو در سال ۱۹۵۲، بارها مرسدس بنز 300SL را شکست داد. قیمت C تایپ در زمان تولید، حدود ۶ هزار دلار بود. نمونه ای از این خودرو که در لمان ۱۹۵۳ حضور داشت، سال ۲۰۱۵ به قیمت ۱۳/۲ میلیون دلار فروخته شد.
مدل D تایپ در سال ۱۹۵۴ جای گزین C تایپ شد و سال ۱۹۵۴، قهرمانی لمان را به ارمغان آورد. در مجموع، تنها ۵۳ دستگاه D تایپ تولید شد. سال ۲۰۱۶، نسخه ای از این خودرو با قیمت ۲۱ میلیون و ۷۸۰ هزار دلار رکورد گران ترین جگوار کلکسیونی جهان را کسب کرد. مدل جاده ای D تایپ نیز با کد XKSS به تعداد ۲۵ دستگاه تولید شد که امروزه بیش از یک میلیون دلار ارزش دارد.
دهه ۱۹۶۰ و ظهور جگوار تایپ E
سودآوری جگوار در سال های پس از جنگ جهانی دوم، سرمایه گذاری در توسعه و تولید محصولات جدید را سرعت بخشید. دهه ی ۵۰ میلادی با موفقیت جگوار در فروش همراه شد اما فاقد یک مدل اسپرت عامه پسند با قیمت منطقی و عملکرد فنی مسابقه ای بود. خودروهای جاده ای این شرکت، وزن نسبتا بالایی داشتند و البته همراه با تجهیزات لوکس، مناسب رانندگی در پیست محسوب نمی شدند.
جگوار E تایپ یا XK-E در سال ۱۹۶۱ رونمایی شد. این خودرو توسط انزو فراری، مالک و مؤسس خودروسازی فراری با عبارت "زیباترین خودرویی که تاکنون ساخته شده است" تحسین شد. طراحی بدنه با الهام از هواپیماهای جنگنده توسط مالکوم سایر (Malcolm Sayer) شکل گرفت تا یکی از بهترین خودروهای آن زمان از نظر مهندسی آیرودینامیک باشد. نسخه ی رودستر E تایپ با پیشرانه ی ۳.۸ لیتری ۲۶۵ اسب بخار، تنها ۱۳۱۵ کیلوگرم وزن داشت. مدل ۴.۲ لیتری این خودرو، با سرعت گیری صفر تا ۱۰۰ کیلومتربرساعت ۶.۴ ثانیه و نهایت سرعت ۲۴۰ کیلومتربرساعت، یکی از بهترین خودروهای اسپرت جاده ای جهان در زمان خود بود. تا سال ۱۹۷۵، نسخه های مختلف جگوار E تایپ سری ۱ و ۲ و ۳ با مجموع تیراژ ۷۴ هزار دستگاه فروخته شدند.
اتحاد ناموفق جگوار با بریتیش موتور
اواسط دهه ی ۶۰ میلادی با ادغام شرکت های خودروسازی انگلیسی همراه بود. در شرایطی که جگوار فروش بسیار خوبی در داخل و خارج از کشور داشت، ویلیام لیونز به فروش سهام خود رضایت داد. این تصمیم زمانی گرفته شد که بنیان گذار جگوار، ۶۴ سال داشت و علاوه بر کهولت به دلیل فقدان وارث نگران آینده ی شرکت بود. سرانجام طی یک کنفرانس خبری، جگوار زیرمجموعه ی گروه صنعتی بریتیش موتور (BMC) اعلام شد. چند ماه بعد، بریتیش موتور نیز به هولدینگ ارتقاء یافت و BMH نام گرفت.
سال ۱۹۶۸، اتفاقی بزرگ و تاریخ ساز خودروسازی انگلستان را تغییر داد. شرکت های بریتیش موتور، لیلاند، آستین موریس و استاندارد تریومف، متحد شدند تا بریتیش لیلاند (BLMC) ظهور کند. این رویداد، بخش اصلی مدیریت شرکت های خودروسازی انگلستان ره در اختیار دولت بریتانیا قرار داد که البته نتیجه ای نامطلوب در پی داشت.
جگوار دهه ۱۹۷۰ و آغاز بحران اقتصادی
تصمیم به ادغام شرکت های مختلفی خودروسازی انگلیس، استقلال آن ها در تولید محصولات و توسعه ی تجاری را محدود کرد. قراربود پلتفرم مدل های مختلف و پیشرانه های متنوع بین برندها به اشتراک گذاشته شود؛ اما این شرایط، سرمایه گذاری شرکت ها در بهبود فنی و پیشرفت مهندسی را کند کرد. از سویی دیگر، بحران جهانی اقتصاد در دهه ی ۷۰ میلادی که پس از رشد قیمت نفت شکل گرفته بود؛ تقاضا برای خودروهای گران قیمت و پرمصرف انگلیسی را کاهش داد.
یکی از موفق ترین محصولات جگوار، در سال ۱۹۶۸ رونمایی شد. سدان لوکس XJ6، محصولی نیمه لوکس و قابل رقابت با مرسدس بنز کلاس S بود که در دهه ی ۷۰ میلادی به شهرت رسید. جگوار XJ6 و XJ12 با تکیه بر نسل اول ۱۵ سال روی خط تولید باقی ماند و مجموعا به تعداد ۲۳۴ هزار دستگاه تولید شد. طراحی این خودرو مشابه مارک ایکس بود و البته، ابعادی کوچک تر داشت. XJ12 اولین محصول جگوار بود که مجهز به پیشرانه ی ۱۲ سیلندر نیز قابل خرید بود.
جگوار دهه ۱۹۸۰؛ تحول با جان ایگان
در سال ۱۹۸۴، مدیران هولدینگ بریتیش موتور تصمیم به جداسازی شرکت های زیرمجموعه ی خود کردند. با این شرایط، جگوار موقتا مستقل از دیگر خودروسازان بریتانیا اداره شد. جان ایگان (John Egan) با نشستن روی صندلی مدیر عاملی جگوار در سال ۱۹۸۰، بسیاری از مشکلات مالی و تجاری شرکت را رفع کرد. طی سال های بعد، حدود ۱۰ هزار نفر شامل ۳۰ درصد از کل پرسنل جگوار تعدیل شدند تا بهره وری کارخانه افزایش یابد.
تنها محصولات جگوار در سال های دهه ی ۸۰ میلادی، نسخه های مختلف XJ-S و XJ6 و XJ12 بودند. این زمان، فرصتی برای جگوار بود تا حضور خود در مسابقات سرعت را تقویت کند. سری خودرهای XJR، بین سال های ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۵ در ۱۴ مدل تولید شدند تا وارد رقابت های جهانی ایمسا و کلاس WSC یا World Sportscar Championship شوند. تولید مدل های XJR، مقدمه ای بر عرضه ی ابرخودروهای جگوار در دهه ی ۹۰ میلادی شد.
جگوار دهه ۱۹۹۰ و مالکیت فورد
سال ۱۹۸۹، خودروسازی فورد رسما نسبت به خرید سهام جگوار ابراز تمایل کرد. در نهایت، واگذاری جگوار، لندرور و استون مارتین به فورد طی سال های بعد انجام شد؛ اما از نظر تجاری و فنی، چندان ثمربخش نبود. فروش و سودآوری جگوار تحت مدیریت فورد، به شدت کاهش یافت.
حضور جگوار در مسابقات سرعت با مدل های مختلف XJR، حاصل همکاری مهندسان این شرکت با تیم مسابقه ای تام ویلکینسون (TWR) بود. این شرایط، تنها به رقابت های اتومبیل رانی محدود نشد و سال ۱۹۹۰، با معرفی یک سوپراسپرت مدرن، به بازار خودروهای جاده ای رسید. جگوار XJR-15، یک مدل ۲ نفره شبیه به ابرخودروهای امروزی بود که توسط پیتر استیونس طراحی شد. این محصول، اولین خودروی دنیا با بدننه ی تمام فیبرکربن بود و تنها ۱۰۵۰ کیلوگرم وزن داشت. جگوار XJR-15، با پیشرانه ی ۱۲ سیلندر ۶ لیتری، قدرت ۴۵۰ اسب بخار و گشتاور ۵۷۰ نیوتن متر فراهم می کرد، درحالی که سرعت گیری صفر تا ۱۰۰ کیلومتربرساعت ۳.۹ ثانیه و نهایت سرعت ۳۰۷ کیلومتر داشت. تنها ۵۰ دستگاه جگوار XJR-15 ساخته شد که هرکدام در زمان تولید با قیمت ۶۶۰ هزار دلار، یکی از گران ترین خودروهای دنیا بوند.
جگوار XK8 در سال ۱۹۹۶، خودرویی جای گزین XJ-S بود. این محصول با پیشرانه های متنوع، سرعت گیری صفر تا ۱۰۰ کیلومتربرساعت ۵.۵ تا ۷ ثانیه فراهم می کرد که برای یک خودروی اسپرت دهه ی ۹۰ میلادی راضی کننده محسوب می شد. مجموع تیراژ تولید XK8 و XKR تا سال ۲۰۰۵، به ۹۰ هزار دستگاه رسید. نسخه ای از این خودرو در فیلم "جیمز باند؛ روز دیگر بمیر" با بازی پیرز برازنان (Pierce Brosnan) حضور داشت.
مشابه دهه ی ۸۰ میلادی، تولید خودروهای سدان سری XJ توسط جگوار ادامه یافت. یکی از نتایج سرمایه گذاری ۲۰۰ میلیون پوندی فورد در جگوار، طراحی X300 بود. تولید این خودرو تنها ۴ سال ادامه داشت و به مجموع فروش ۹۰ هزار دستگاه رسید. مدل بعدی با کد X308 بین سال های ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۲، مجموع تولید ۱۲۶ هزار دستگاه داشت. این خودروها، از پیشرانه های ۳/۲ و ۴ لیتری جگوار در کنار جعبه دنده های ساخت ZF و مرسدس بنز آلمان استفاده می کردند.
قرن ۲۱؛ واگذاری جگوار به سرمایه داران هندی
تاتاموتوز باقدمتی نزدیک به ۷۵ سال در صنعت خودروسازی هندوستان فعالیت می کند. این گروه صنعتی، در سال ۲۰۰۸ موفقیت به خرید سهام شرکت های جگوار و لندرور از فورد طی معامله ای به ارزش ۲/۲ میلیارد دلار شد. تاتاموتورز در سال ۲۰۱۳، اتحاد جگوار و لندرور را به اطلاع رسانه ها رساند تا مخارج تولید و توسعه ی مهندسی در این شرکت ها را کاهش دهد.
تولید سوپراسپرت C-X75، اولین پروژه ای بلندپروازانه جگوار با سرمایه گذاری سنگین تاتاموتورز بود که به شکل یک مدل مفهومی در سال ۲۰۱۰ رونمایی شد. این خودرو، با همکاری تیم فرمول یک ویلیامز در نمایشگاه پاریس مورد تحسین قرار گرفت. قرار بود محصول نهایی با پیشرانه ی هیبریدی تولید شود تا همراه قدرت نزدیک به ۹۰۰ اسب بخار حاصل از ترکیب موتورهای بنزینی و برقی، سرعت گیری صفر تا ۱۰۰ کیلومتربرساعت زیر ۳ ثانیه و نهایت سرعت ۳۲۰ کیلومتربرساعت فراهم کند. نسخه ی تولیدی C-X75 برای رانندگی تمام الکتریکی تا مسافت ۵۰ کیلومتر و تیراژ تولید محدود به ۲۵۰ دستگاه آماده می شد اما به صلاحدید مدیران جگوار و تاتاموتورز از برنامه ی تولید خارج شد. از نظر کارشناسان شرکت، سال های ۲۰۱۰ به دلیل هم زمانی با بحران در اقتصاد جهانی، مناسب تولید یک محصول با قیمت نهایی بیش از یک میلیون دلار نبود.
تحول در طراحی جگوار با حضور یان کالوم
در سال ۱۹۹۹ و زمانی که جگوار تحت مالکیت فورد اداره می شد؛ یان کالوم به سمت مدیر طراحی جگوار رسید. او متولد ۱۹۵۴ اسکاتلند است و در سن ۱۴ سالگی به عنوان کارآموز وارد جگوار شد. کالوم بعد از تحصیل در مدرسه هنر گلاسکو، از رویال کالج لندن مدرک کارشناسی ارشد طراحی خود گرفت. او در سن ۲۵ سالگی به خدمت فورد درآمد و زیر نظر پیتر هاربوری تا سال ۱۹۹۰، مدل هایی از فورد فیستا و اسکورت را طراحی کرد. کالوم تا سال ۱۹۹۹، عضو اصلی در طراحی خودروهایی بسیار مشهور مثل نیسان R390، استون مارتین DB7 و محصولات DWR بود.
یان کالوم از ابتدای قرن ۲۱ در راس دپارتمان طراحی جگوار قرار گرفت. حتی با تغییر مالکیت این برند از فورد امریکا به تاتاموتورز هندوستان، کالوم ۶۵ ساله همچنان در سمت خود باقی مانده و فعالیت می کند. تمامی خودروهای مدرن جگوار که از سال ۲۰۰۶ تاکنون رونمایی شده اند؛ حاصل کار یان کالوم محسوب می شوند. او پس از معرفی کراس اورهای F پیس و آی پیس، بیش از هر طراح خودروی دیگری در دنیا، موفق به کسب جوایز معتبر شده است.
نسل دوم XK که در سال ۲۰۰۶ رونمایی شد، نخستین طرح اختصاصی یان کالوم برای جگوار محسوب می شد. این خودرو به جهت قیمتی در حدود ۱۰۰ هزار دلار و توانایی هایی مناسب در کلاس GT، مورد توجه قرار گرفت. جگوار XK تا سال ۲۰۱۴ با پیشرانه های متنوعی و جعبه دنده های ساخت ZF آلمان تولید شد که عموما در زمان ۴/۵ تا ۵/۵ ثانیه به سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت می رسیدند. این خودرو با آستانه قیمت ۸۵ هزار دلار مجموعا به تعداد ۲۷ هزار دلار طی ۸ سال تولید شد.
نسل جدید XJ، دیگر محصول جگوار بود که سال ۲۰۱۰ با تفاوت بسیار زیاد نسبت به مدل های قبل معرفی شد. این محصول در لباس یک سدان لوکس پرچم دار، با پیشرانه های سوپرشارژ ۳ لیتری و ۵ لیتری، ۳۵۰ تا ۵۱۰ اسب بخار قدرت داشت. میانگین فروش جگوار XJ تا سال ۲۰۱۹، حدود ۱۵ هزار دستگاه در سال بوده است. این خودرو از سال ۲۰۲۰ با تغییر چهره و تحول در تجهیزات فنی، به صورت تمام الکتریکی تولید خواهد شد. آستانه قیمت XJ بنزینی در بازار جهانی، ۷۶ هزار دلار است.
جگوار با تولید نسل جدید F تایپ به بازار اسپرت های کوچک بازگشت. این محصول در سال ۲۰۱۳ رونمایی شد و از سال ۲۰۲۰ با چهره ی جدید عرضه می شود. اف تایپ در ادامه ی راهی که سال ۱۹۶۱ با E تایپ آغاز شد، خودرویی ۲در و ۲نفره است که می تواند سقف فلزی یا پارچه ای خریداری شود. فروش جهانی این خودرو به جهت رقابت با پورشه کیمن (باکستر) و شورولت کوروت، چندان چشم گیر نیست. بیشترین تقاضا برای F تایپ در بریتانیا دیده می شود.
دیگر پروژه ی بزرگ و خبرساز جگوار در سال های اخیر، رونمایی از نخستین کراس اور برقی اروپا بوده است. آی پیس، با یک مدل مفهومی نزدیک به نسخه ی نهایی در سال ۲۰۱۵ رونمایی شد. اولین نمونه های این خودرو با قدرت ۴۰۰ اسب بخار و گشتاور ۷۰۰ نیوتن متر، اواسط سال ۲۰۱۸ به دست مصرف کننده رسید. جگوار آی پیس تنها ۴/۸ ثانیه بعد از شروع حرکت به سرعت ۱۰۰ کیلومتربرساعت می رسد و با نهایت سرعت ۲۰۰ کیلومتربرساعت، شعاع حرکتی ۴۷۰ کیلومتر فراهم می کند. این محصول، همچنین رکورددار کسب جوایز مختلف مربوط به صنعت خودروسازی، مثل بهترین خودرو سال ۲۰۱۸ جهان و اروپا است. امروزه جگوار آی پیس با قیمت ۷۰ هزار در اتریش تولید می شود.
سبد محصولات جگوار در سال ۲۰۲۰
مدل XE ارزان ترین خودروی تولیدی جگوار با شروع قیمت ۴۱ هزار دلار است. کراس اور کوچک E پیس هم قیمتی مشابه XE دارد. آی پیس و F پیس نیز دیگر کراس اورهای جگوار هستند. مجموع محصولات این برند برای سال ۲۰۲۰، با نسل جدید F تایپ و سدان پرچم دار XJ به ۶ نوع می رسد.
راز موفقیت شرکت خودروسازی فورد چیست؟
