به گزارش سایت خبری ساعد نیوز و به نقل از نی نی سایت، سیفلیس یک بیماری عفونی نسبتاً شایع است. نوعی از سیفلیس که از راه تماس جنسی منتقل می شود در صورت ابتلا ی مادر احتمال ابتلا نوزاد نیز وجود خواهد داشت.
در صورت ابتلا به سیفلیس در دوران بارداری میزان انتقال به جنین صد در صد خواهد بود که حتی باعث مرگ جنین یا مرگ نوزاد حین زایمان خواهد شد.
سیفلیس
سیفلیس یک بیماری عفونی نسبتاً شایع است. نوعی از سیفلیس که از راه تماس جنسی منتقل می شود در صورت ابتلا ی مادر احتمال ابتلا نوزاد نیز وجود خواهد داشت.
در صورت ابتلا به سیفلیس در دوران بارداری میزان انتقال به جنین صد در صد خواهد بود که حتی باعث مرگ جنین یا مرگ نوزاد حین زایمان خواهد شد. ولی در صورت زنده ماندن نوزاد، علائم بسیار متناوب است. زودرس ترین علائم در اثر انتقال میکروب از جفت صورت می گیرد. و معمولاً چندین ارگان از جمله کبد را درگیر می کند درگیری کبد باعث بروز زردی می شود. همچنین کیسه صفرا و مجاری صفراوی نیز درگیر خواهند شد. غدد لنفاوی بزرگ خواهد شد و در اغلب موارد به طور خودبه خود بهبود خواهند یافت. همچنین طحال نیز بزرگ می شود که خود باعث کم خونی خواهد شد. التهاب غضروف ها، استخوان ها و ضایعات پوستی متناوب بوده و به دنبال آن پوسته ریزی رخ می دهد. درگیری متعدد استخوان ها باعث بروز برخی اشکالات در تصاویر رادیولوژیک خواهد شد. این التهاب استخوانی – غضروفی دردناک است؛ به طوری که باعث کاهش حرکات خودبه خودی در کودک می شود. در سیستم عصبی نوزاد هم اشکالات متعددی رخ می دهد، رشد نوزاد دچار اختلال شده و همچنین کلیه ها ممکن است درگیر شود. فشارخون، دفع پروتئین از ادرار و افزایش چربی خون از سایر علائم هستند به طور نادرتر درگیری سیستم گوارشی، چشم ها، ریه و پانکراس هم در موارد سیفلیس مادرزادی دیده شده است.
گاهی علائم سیفلیس مادرزادی کمی با تأخیر دیده می شود که شامل التهاب استخوان ها و دندان ها است. این التهاب باعث افزایش ضخامت استخوان ترقوه، خمیدگی استخوان ساق پا و اشکالاتی در دندان های شیرخوار خواهد شد.
این اشکالات دندانی معمولاً پوسیدگی های مکرر و حتی تخریب زودرس دندان ها را به همراه خواهد داشت. در فرم غضروف و استخوان بینی نیز اشکالات خاص رخ می دهد که شامل فرورفتگی یا حتی سوراخ شدن دیواره میانی بینی کودک است.
در موارد نادری تشنج های موضعی و کاهش بهره هوشی همراه با اشکالات در قلب و عروق دیده شده است. اشکالات سیستم بینایی به صورت نادر شامل
ریزش اشک، حساسیت به نور، کدورت قرینه و حتی کوره ی نیز گزارش شده است. احتمال سرگیجه، کاهش شنوایی و حتی کری نیز وجود دارد.
تشخیص :
برای تشخیص باید میکروب بوسیله میکروسکوپ در ضایعات پوستی و یا در صورت داشتن نمونه، از جفت و بند ناف مشاهده شود. در مواردی که نوزاد با علامت متولد شد، باید به صورت کامل مورد معاینه و درمان قرار گیرد.
البته نوزاد در موارد بدون علامت نیز باید مورد بررسی کامل قرار گیرد و در مورد شروع درمان مناسب به طور دقیق تصمیم گیری شود. نوزادانی که از مادران مبتلا متولد می شوند. هم باید به صورت کامل مورد ارزیابی بالینی قرار گیرند.
هرپس نوزادی
ویروس هرپس یک عفونت شایع در میان انسان هاست که با علائم بالینی و درگیری پوست، غشا مخاطی، چشم، سیستم اعصاب مرکزی و دستگاه تناسلی خود را نشان می گردد. در اغلب موارد عفونت در نوزاد به دلیل انتقال مصرف از مادر در حین زایمان ایجاد می شود، اما در برخی موارد ناچیز هم عفونت داخلی رحمی طی دوران بارداری منتقل می گردد.
اولین علائم عفونت در بیشتر موارد در طی هفته اول پس از تولد دیده می شود اگر عفونت نوزاد به چشم، دهان و پوست رسیده باشد معمولا روز 6-5 پس از تولد ظاهر می شود، ولی اگر علائم مربوط به سیستم عصبی مرکزی باشد تا هفته دوم هم امکان بروز وجود دارد. اولین علائم هرپس نوزادی بروز ضایعات پوستی و زخمی است. در صورت درگیری سیستم عصبی مرکزی علائم شامل بی اشتهایی، بیقراری، تحریک پذیری، شلی عضلات و نهایتاً تشنج خواهد بود. در برخی موارد ضایعات مشکوکی که به آنتی بیوتیک پاسخ نمی دهند، نهایتاً به سمت درگیری سیستم عصبی مغزی پیشرفت خواهد کرد. در هر نوزادی که از پدر یا مادر سابقه عفونت هرپس تناسلی متولد شود، بخصوص در موارد عفونت های نوزادی که به درمان پاسخ نمی دهند. باید هرپس مدنظر باشد. شیرخوارانی که دچار درگیری سیستم عصبی مغزی می شوند همچنین در موارد کما، سوءتغذیه و یا نارس بودن نوزادان بیشتر در خطر مرگ ومیر قرار دارند. جهت تشخیص این عفونت علاوه بر شکل ظاهری ضایعه پوستی از برخی روش های آزمایشگاهی اختصاصی نیز استفاده می شود. درمان های ضد ویروسی موجود نیز جهت نوزادان مبتلا به عفونت به کار می دهد. نوزادانی که به عفونت مغزی مبتلا شده اند، باید از جهت خطر تشنج، نارسایی تنفسی نیاز به کنترل تهویه و تحت مراقبت خاص باید قرار گیرند. عفونت های موضعی معمولاً به طور کامل بهبود می یابد.
هپاتیت های ویروسی
عوامل مختلفی باعث التهاب کبد نوزادان می شود که بیشترین آنها مربوط به هپاتیت B است. بیشترین خطر انتقال حین تولد رخ می دهد. البته انتقال حین تولد در مورد هپایت C هم، بخصوص در مواردی که مادر همزمان به ویروس ایدز یا HIV مبتلا باشد، دیده می شود. هپاتیت در نوزادان با زردی، استفراغ و کاهش اشتها خود را نشان می دهد. هپاتیت B در موارد بسیار شایعی باعث می شود نوزاد به عفونت مبتلا گردد در عین حال کاملا بدون علامت باشد. در این موارد فقط آنزیم های کبدی، کمی بالا خواهند بود. اما با افزایش سن کودک، بخصوص بعد از 20 سالگی احتمال بروز علائم و حتی نارسایی کبدی وجود دارد. به منظور پیشگیری از ابتلا نوزاد به هپاتیت، علاوه بر انجام تست های اختصاصی مادر در دوران بارداری باید نوزادی که از مادر مبتلا متولد شده است بلافاصله پس از تولد واکسینه شود و همچنین ایمونوگلوبولین اختصاصی ویروس هپاتیت را دریافت نماید. پس از آن نوزاد تحت نظر پزشک به طور دوره ای مورد ارزیابی قرار گیرد.
ایدز
ویروس ایدز یا HIV که از راه تماس جنسی. انتقال خون آلوده و یا انتقال در دوران جنینی رخ می دهد در سال های اخیر با رشد روزافزون مواجه شده است. براساس برآوردهای سازمان بهداشت جهانی ده ها میلیون انسان در سراسر جهان به این ویروس آلوده شده اند که تعدادی از این ها شامل کودکان بوده و حتی تعداد زیادی مرگ نیز در بین کودکان گزارش شده است. در اغلب جهان بیشترین راه انتقال این ویروس از راه تماس جنسی است. اما در برخی کشورها راه های دیگر مثل تزریق داخل وریدی نیز وجود دارد. در سال های اخیر تعداد کودکان آلوده به این ویروس در سرتاسر جهان رو به افزایش بوده است. در کودکان اصلی ترین راه ابتلا، انتقال عفونت از مادر آلوده است اما تعداد بسیار کمی هم از دریافت خون و فرآورده های خونی آلوده مبتلا شده اند.
راه های انتقال:
راه انتقال ویروس از مادر به جنین می تواند قبل از تولد به صورت انتقال داخلی رحمی یا حین زایمان به دلیل تماس با ترشحات آلوده مادر مبتلا و همچنین بعد از زایمان به دلیل انتقال از شیر مادر صورت گیرد. بالاترین درصد کودکان مبتلا، ویروس را موقع زایمان از راه تماس با خون آلوده و ترشحات گردن رحم و مجرای زایمانی که حاوی تعداد زیادی ویروس در اواخر حاملگی و حین زایمان بوده است، دریافت می کنند هرچه زمان تماس بیشتر باشد، احتمال ابتلا بیشتر خواهد بود. مثلا در مورد دوقلوها، قلی که بیشتر در معرض ترشحات مجرای زایمان و طول زمان تولدش طولانی تر باشد، نسبت به قل دیگر احتمال ابتلای بیشتری دارد. شیر مادر نیز یکی از راه های انتقال است، ولی نسبت به راه قبلی شیوع کمتری دارد. در مواردی که جنین هنگام تولد وزن کمتر از حد عادی داشته باشد، احتمال ابتلا بیشتر خواهد بود. انتقال خون نیز چنانچه ذکر شد یکی از راه های شایع ابتلا به این ویروس است که در کودکان باعث بروز بیماری می شود. لذا بررسی خون های اهدایی به این منظور ضروری است.
علائم:
نوزادان پس از تولد، اغلب بدون علامت هستند. ممکن است به تدریج برخی از علائم از جمله بزرگی کبد و طحال و یا غدد لنفاوی دیده شود. در چند هفته بعد از تولد علائمی مثل اختلال رشد اسهال، عفونت های ریوی، برفک شدید دهانی و. . . دیده می گردد که به تدریج باعث ضعف و سوء تغذیه شدید بخصوص در بعضی مناطق جغرافیایی خاص می شود. همچنین التهاب پوستی، سینوزیت و عفونت های مکرر گوش هم شایع است. اسهال های مکرر، تب های طولانی بدون علامت، درگیری کبد، ریه ها نیز در کودکان بزرگ تر دیده می شود در موارد بسیار شدید هم علائمی مثل درگیری قلب و کلیه ها و یا حتی مننژیت دیده شده است.
تشخیص:
تشخیص، تمام نوزادان متولد شده از مادر مبتلا به ایدز، باید مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرند.
در مواردی که ابتلا به بیماری باعث بروز علامت در نوزاد شده است، درمان باید هرچه سریع تر شروع شود. در مورد کودکان زیر یک سال، خطر پیشرفت زیاد است؛ لذا سرعت در شروع درمان اهمیت خاصی دارد. در سایر موارد، انتخاب زمان شروع درمان به طور دقیق مورد توجه و ارزیابی قرار گیرد.
