به گزارش پایگاه خبری ساعدنیوز، بشار اسد ، رئیس جمهور مخلوع سوریه ، یکی از سریعترین سقوط های سیاسی را تجربه کرد. در چرایی این سقوط دلایل و تحلیل های زیادی ارائه شده است اما سوالی که جای تامل دارد این است که رژیمی که 14 سال در بدترین و سخت ترین شرایط در برابر سقوط مقاومت کرد و توانست بسیاری از بحران ها، چالش ها و جنگ های داخلی را با ترفندهای داخلی و البته حمایت های گسترده خارجی پشت سر گذاشته ، دشمن قدرتمندی یعنی داعش را شکست داده ، به بازسازی نظامی خود و بهبود مناسبات منطقه ای و بین المللی هم دست زده و حتی بعد از رویداد 7 اکتبر با وجود حملات مکرر، پرتلفات و پرهزینه از اقدامات تحریک آمیز علیه اسرائیل خودداری کرده، چگونه در کمترین زمان ممکن در مسیر سرنگونی قرار گرفت ؟
واقعیت این است که دولت بشار اسد بعد از حادثه 7 اکتبر در مقایسه به دیگر دولت های منطقه ، بیشترین نگرانی را نسبت به تحولات جنگ اسرائیل و غزه و بعد از آن لبنان تجربه کرد.
این نگرانی بود که شخص بشار اسد را علی رغم برخورداری از حمایت های سیاسی و نظامی خارجی از سوی روسیه و ایران ، به سوی رفتارهای محافظه کارانه و احتیاطی پیش برد و عملا دولت بشار اسد به جز تحرکات سیاسی محدود آنهم در قالب اتحادیه عرب و سازمان کنفرانس اسلامی ، تحرکی حتی در برابر حملات متعدد اسرائیل به خاک سوریه ، از خود نشان نداد.
این رفتار منفعلانه، پیام منفی زیادی به جریان های سیاسی و شبه نظامی فعال مخالف دولت سوریه و مهمتر از ان مردم این کشور مخابره کرد.
برای پیگیری اخبار سیاسی اینجا کلیک کنید.
