این روزها خیلی از زوج ها مجبورند زمان بیشتری را با هم بگذرانند. درعین حال فشار و اضطراب ناشی از شرایط جاری باعث شده است که زوج ها احساس کنند چیزی در رابطه عاشقانه شان کم است. در این مطلب، درباره قاتل خاموش روابط عاشقانه صحبت می کنیم. با ما همراه باشید. این روزها شاید چنین جمله هایی را زیاد از دیگران بشنویم؛ حتی شاید خودمان هم در درددلمان با دیگران چنین جملاتی را به زبان بیاوریم:
- خیلی خودخواهه!
- هیچ وقت نمی فهمه!
- خیلی وسواسی شده، حتی شلوار جینش رو هم دوست داره اتو بخوره!
- همیشه باید به اون توجه کنم!
- همیشه فکر می کنه فقط نظر خودشه که مهمه!
تعداد آدم های زخم خورده احساسی کم نیست. این آدم ها از رابطه شان خشنود نیستند؛ حتی بدتر، ممکن است احساس کنند مورد بی توجهی، آزار و سوء استفاده عاطفی قرار گرفته اند. متأسفانه، این روزها بیش از پیش با افرادی روبه رو می شویم که از ناراحتی و آزردگی عاطفی در رابطه عاشقانه شان گلایه کنند. اغلب آدم ها به راستی باور دارند که آنچه احساس می کنند، درست است: خیلی تنبله، اصلا گوش نمی کنه، خیلی حرف می زنه، اصلا ملاحظه نمی کنه و …. چنین افکار تحریف شده ای در دریای سرخوردگی ناشی از روابط پرآسیب، نقش راهنما به خود می گیرند.
اما همین جا بایستید. خوب فکر کنید. غیرممکن است که همسرتان هیچ وقت به شما گوش ندهد یا هرگز ملاحظه چیزی را نکند. شاید شما چنین احساسی داشته باشید ولی در واقعیت چنین چیزی ممکن نیست. کافی است در میانه بحث، دیگری را متهم کنیم که «هیچ وقت به من گوش نمی کنی» تا با این توضیح که «همین دیشب ۲ ساعت تمام به حرفات گوش می دادم» یا «خودت رو چی می گی که…» آتش دعوا تندتر شود. ما ذهن خوان نیستیم و نمی فهمیم در ذهن طرف مقابل چه می گذرد. هیچ کس بی عیب نیست. هیچ کس نمی تواند در برابر «تو دیوونه ای!»، «تو خیلی غر می زنی» یا «کناراومدن با هیچ کسی به اندازه تو سخت نیست» خون سرد بماند. این افکار زهرآلود (اغراق، برچسب گذاری و باور همه یا هیچ) در حالی به زبان می آیند که گویی هیچ تردیدی در درستی آنها وجود ندارد. بدبختانه، آسیب عاطفی ناشی از این افکار مسموم، چشمگیر است.
اگر زوج ها بتوانند این افکار سمی را در رویارویی با یکدیگر مدیریت کنند، مانعی بزرگ را در مسیر ارتباط، همدلی، اعتماد و همه چیزهای خوب رابطه حذف می کنند. در چنین موقعیتی، زوج ها می توانند برای بهبود رابطه شان در کنار هم تلاش کنند. ۹ گونه از افکار مخرب و آسیب رسان در رابطه عاطفی وجود دارد. این افکار در زوج های بسیاری دیده می شود. در برخی زوج ها، همه این الگوهای فکری مخرب دیده نمی شود، اما در همه زوج ها، دست کم یکی از این افکار آسیب رسان دیده می شود.
آیا باید تصمیم به طلاق بگیرید؟ ۱۷ نشانه احتمالی پایان یک زندگی مشترک
افکار مخربی که قاتل خاموش روابط عاشقانه هستند
۱. تلۀ «همه یا هیچ»
به نظر شما، همسرتان همیشه اشتباه می کند یا هیچ کاری را درست انجام نمی دهد.
مثال: همیشه فکر می کنه حق با اونه!
۲. نتیجه گیری مصیبت بار
یکی از زوجین درباره پیامد منفی کارهای طرف مقابل اغراق می کند.
مثال: نباید این پول رو خرج می کرد، حالا وضعیت مالی مون خراب می شه!
۳. تلۀ «باید»
یکی از زوجین تصور می کند که طرف مقابل خواسته اش را برآورده خواهد کرد؛ چون به گمانش او باید از این خواسته باخبر باشد.
مثال: تو باید بدونی که من چقدر از فلانی بدم می آد، حتی اگه با خودش بگم و بخندم!
۴. برچسب گذاری
شما به شکلی ناعادلانه و با نادیده گرفتن ویژگی های مثبت همسرتان، به او برچسب می زنید.
مثال: تو چقدر تنبلی!
۵. سرزنش کردن
به شکلی ناعادلانه و غیرمنطقی، همسرتان را به خاطر مشکلات رابطه تان یا مشکلات بزرگ تر سرزنش می کنید.
مثال: تو من رو بدبخت کردی!
۶. اتصالیِ احساسی
در این وضعیت، یکی از زوجین باور دارد که احساسات و افکار طرف مقابل را نمی توان مدیریت کرد.
مثال: اصلا نمی شه با تو حرف زد!
۷. تخیل بیش از اندازه
در این وضعیت، شما درباره رفتار همسرتان نتیجه ای منفی می گیرید که پایه و اساس منطقی ندارد.
مثال: این روزها خیلی سرش شلوغه، حتما سروگوشش جایی می جنبه!
۸. زرنگ بازی
شما سعی می کنید با شناسایی انگیزه پنهانی همسرتان، از او زرنگ تر باشید!
مثال: خیلی مهربون شده. حتما می خواد آخر هفته با دوستاش بره بیرون!
۹. عذاب سرخوردگی
شما بر انتظارات ایدئالی تمرکز می کنید که ریشه در گذشته دارند.
مثال: همیشه به فکر پدر و مادرشه. اصلا من براش مهم نیستم!
ممکن است برخی از این افکار سمی تا اندازه ای ریشه در حقیقت داشته باشند؛ اما میزان تحریف، اغراق و تمرکز بیش از اندازه ما بر آنها، لذت های رابطه عاشقانه را از بین می برند. توانایی جست وجو و کشف رفتارها و ویژگی های مثبت در شریک عاطفی مان، به غلبه بر افکار مسموم کمک می کند.
کلام آخر
همه ما باید حواسمان به چیزهایی باشد که رابطه عاشقانه را نابود می کنند؛ به ویژه باید به بچه ها و نوجوان ها دراین باره آموزش دهیم تا متوجه باورهای اغراق آمیز و تحریف شده شان درباره خود، خانواده و در آینده، شریک زندگی شان باشند.
