ولز یا وِیلز(به انگلیسی: Wales، تلفظ: وِیْلْز؛ به ولزی: Cymru) از پادشاهی های پیشین است که امروزه به همراه انگلستان و اسکاتلند و ایرلند شمالی کشور بریتانیا را تشکیل می دهند. مرکز ولز شهر کاردیف است. ولز در جنوب غربی جزیره بریتانیا واقع است و از سوی شرق با انگلستان هم مرز است. ولز در غرب رودخانه سورن (Severn) واقع شده است.جمعیت ولز در حدود سه میلیون نفر است و به دو زبان انگلیسی و ولزی سخن می گویند.ولز زبان ویژه خود را دارد که از ریشه سلتی است و منطقه ای است خودگردان با پرچم جداگانه خود اما اداره امور خارجه آن در دست بریتانیا است؛ بنابراین ولز، در معنای واقعی کلمه یک «کشور» نیست اما یک واحد سیاسی به شمار می آید که در امور داخلی خود خودگردانی دارد.ولزی ها از ریشه هندواروپایی و زبان آن ها نیز از خانواده هندواروپایی است. نام ولز از واژه ژرمنی والها (Walha) آمده که خود آن نیز احتمالاً از نام قوم سلتی ولکی ها (Volcae) گرفته شده است. نام والونی در بلژیک، والاچیا در رومانی و والیس در سوئیس نیز از نام همین قوم گرفته شده است.گرچه ولز با بقیه بریتانیای کبیر تاریخ مشترک سیاسی و اجتماعی تنگاتنگی دارد اما هویت فرهنگی جداگانه ای برای خود حفظ کرده است که بیشتر بر مبنای زبان شکل گرفته است. ولز رسماً دوزبانه است و زبان های ولزی و انگلیسی در سطحی برابر رسمیت دارند. بیش از ۵۸۰ هزار ولزی زبان در ولز زندگی می کنند که حدود ۲۰ درصد از جمعیت ولز را تشکیل می دهند.با برگزاری یک همه پرسی در ۱۸ سپتامبر ۱۹۹۷ و رای شهروندان ولز به تشکیل یک مجمع ملی در این منطقه، در سال ۱۹۹۹ تونی بلر از اعطای خودمختاری به ولز حمایت کرد، در یکم ژوئیه ۱۹۹۹ مجمع ملی نیز در ولز گشایش یافت و نخستین حکومت خودگردان ولز پس از ۶۰۰ سال در این ناحیه به وجود آمد. در سال ۲۰۰۰، رودری مورگان به عنوان رئیس مجمع ملی ولز انتخاب شد.از زمان آغاز به کار مجلس ملی ولز، تمایل برای آموزش زبان ولزی به کودکان این منطقه و احیاء فرهنگ ولزی رو به افزایش بوده است. با این وجود از میان جمعیت ولز تنها یک پنجم جمعیت قادر به تکلم زبان ولز هستند. سطح پایین تر قیمت مسکن و مواد غذایی در ولز، کم هزینه تر بودن تحصیلات دانشگاهی و همچنین رایگان بودن دارو از تفاوت های میان ولز و انگلستان است.مذاهب رایج در ولز شاخه های کالوینیست متدیست، کلیسای ولز، انگلیکان و کاتولیک از دین مسیحیت می باشد. واحد پول ولز نیز، پوند استرلینگ با واحد جزء (پنی) نام دارد. ولز در سده های گذشته وابسته به معادن فلزات و متالورژی و صنایع دیگر بود. از مهم ترین صادرات ولز می توان به ماهی، فراورده های کشاورزی و دامی اشاره کرد.از مهمترین شهرهای ولز می توان سوانزی، نیوپورت، پمبروک، نیگو، کردبستان، ابریستویت و هالی هد را نام برد. شمال و مرکز ولز را رشته کوه های کامبرین فراگرفته، بقیهٔ نقاط نیز عموماً تپه ای می باشد. بلندترین نقطهٔ ولز، قلهٔ اسنودون با ۱۰۹۰ متر ارتفاع در شمال ولز واقع شده است.شاهزاده چارلز هنگامی که ۹ ساله بود عنوان شاهزاده ولز به او اعطا شد. دیلان توماس از ادیبان نامدار ولز است.کاردیف به عنوان مرکز ولز در دهه گذشته شاهد اجرای طرح های ساختمانی عمده ای بوده که ساختمان جدید مجلس و همچنین یک مرکز خرید مدرن در مرکز شهر، از جمله آنهاست. ساختمان مجلس ملی ولز از جمله ساختمان هایی است که نمای خلیج کاردیف را تغییر داده است.
تاریخچه کشور ولز
ولز از دوران باستان زیستگاه مردم سلت بوده، رومی ها با حمله به بریتانیا از سده ۱ تا ۵ میلادی ولز را در اختیار خود داشتند. سپس آنگل ها، ساکسون ها و ژوت ها به جزیرهٔ بریتانیا یورش بردند ولی دستشان به ولز نرسید، در آغاز قرن ۸ میلادی قبایل گوناگون ولز با همسایگان شرقی خود آنگلوساکسون ها وارد جنگ شدند ولی ولزی ها که قبایل جنگجویی به شمار می آمدند قادر بودند حملهٔ دشمنان را خنثی کنند. در سال ۱۰۶۶ میلادی، ویلیام فاتح انگلستان را مقهور قدرت خود ساخت، ارتش نرماندی او در سال ۱۰۹۳ به ولز حمله برد و در آن را اشغال کرد. در سال ۱۲۸۲ انگلیس کاملاً ولز را به تصرف درآورد؛ و در سال ۱۲۸۴، اساسنامهٔ رودلان Statute of Rhuddlan حکومت انگلیس را بر ولز رسمی اعلام کرد.در سال ۱۳۰۱ ادوارد اول ولز را به پسرش واگذار کرد، او بعداً به عنوان ادوارد دوم پادشاه انگلستان شد. در سال ۱۴۰۰ میلادی شاهزادهٔ ولز، اوون گلندوور (Owen Glendower) شورشی را علیه انگلیس رهبری کرد، او چهار سال بعد از قدرت جدا شد. هرچند در سال ۱۴۱۰ قیام او سرکوب شد. در سال ۱۴۸۵ هنری هفتم پادشاه انگلیس شد، او اولین ولزی بود که در تاریخ پادشاهی انگلیس به این سمت می رسید. پسر او، هنری هشتم انگلیس و ولز را به وسیلهٔ «قانون اتحاد» در سال ۱۵۳۶ به یکدیگر پیوند داد.انقلاب صنعتی اقتصاد سنتی ولز را که مبتنی بر کشاورزی و چوپانی بود تهدید می کرد. در قرن بیستم، اقتصاد ولز بر پایهٔ تولید زغال سنگ بنا نهاده شد. پس از جنگ جهانی اول قیمت زغال سنگ افت و سقوط چشمگیری داشت، همین مسئله موجب کسادی اقتصاد و بیکاری گسترده در ولز شد. طی سال های اخیر تجدید حیات زبان و فرهنگ ولزی در میان مردم ولز، قدرت و هویت فرهنگ مردم ولز را اثبات کرده است. با برگزاری یک همه پرسی در ۱۸ سپتامبر ۱۹۹۷ و رای اتباع ولز به تشکیل یک مجمع ملی در این منطقه نخستین حکومت خودمختار ولز پس از ۶۰۰ سال در این ناحیه به وجود آمد. در سال ۲۰۰۰، رودری مورگان به عنوان رئیس مجمع ملی ولز انتخاب شد.
جاذبه های گردشگری کشور ولز
ولز با سایر بخش های بریتانیا تاریخ مشترک بسیاری دارد اما زیبایی ها و چشم اندازهای آن باعث شده تا آن را به عنوان مقصدی منحصر به فرد معرفی نمود. برای بازدیدکنندگانی که برای اولین بار به ولز وارد می شوند واضح ترین تفاوت میان این بخش و سایر سرزمین های انگلستان زبان ولزی می باشد. در حالی که اغلب افراد و توریست ها نیز به زبان انگلیسی صحبت می کنند، می توان در این منطقه چند عبارت از قدیمی ترین زبان های اروپا را یاد گرفت. علاوه بر فرهنگ سلتیک، کشور ولز دارای تعداد زیادی از قلعه ها می باشد. کوه ها، دره ها و خطوط ساحلی منظره ای زیبا و دلربا را به وجود آورده که باعث می شود تا جاذبه های دیدنی ولز را از نزدیک احساس نمایید.
پل سورن (Severn)
پل سورن (Severn) یک پل معلق بزرگراه است که پل Severn-Wye Bridge نیز نامیده می شود. این پل بر روی رودخانه سورون Severn و وای Wye در انگلستان و جنوب شرقی ولز است. این پل اصلی ترین جاده بین انگلستان و ولز است. که با هزینه ۸ میلیون پوند ساخته شد.
غار دن یور ایگوف
پارک ملی اسنودونیا
اسنودونیا منطقه ی سرسبزی در شمال ویلز و یک پارک ملی به پهنای ۲۱۳۰ کیلومترمربع (۸۲۳ مایل مربع) در ویلز است. این پارک ملی نخستین از سه پارک ملی در ولز بود که به این عنوان در سال ۱۹۵۱ نامزد و برگزیده شد.
آشیانه قایق دیلن تامس
مجموعه تفریحی ورزشی ال سی
مجموعه تفریحی ورزشی ال سی با بازگشایی در سال ۲۰۰۸، در مرکز شهر سوانزی ولز قرار دارد. از امکانات این مجموعه می توان به پارک آبی، شبیه ساز موج، دیوار صخره نوردی با ارتفاع بیش از ۹ متر، فضای بازی سرپوشیده، سالن چندمنظوره ورزشی، محوطه های تمرین و قسمت های اسپا و سونا اشاره کرد. پارک آبی این مجموعه با انواع زیادی از سرسره ها، بزرگ ترین پارک آبی سرپوشیده در ولز به شمار می رود.
ساحل پورت ملگان
ساحل پورت ملگان در نزدیکی خلیج وایت سندز در ولز قرار دارد و دسترسی به آن فقط از طریق پیاده روی امکان پذیر است. این ساحل کوچک و تماشایی نسبت به همسایه ی خود، خلیج وایت سندز، مکان آرام تر و خلوت تری است. به خاطر جریان قوی آب، شنا در این منطقه خطرناک توصیه نمی شود؛ اما قایق سواری را می توان امتحان کرد. صخره های نزدیک به ساحل نیز استخر های کوچک زیبایی را به وجود آورده اند. همچنین در روزهای تابستان، نور آفتاب این ساحل را برای آقتاب گرفتن مناسب می کند.
تپه های پرسلی
قلعه تپه ای فوئل درایگارن
روستای مرثیر مائور
ساحل مارلوز سندز
قلعه گوئیدر
پل مونو
دماغه استرامبل
پل شیطان کردیگیون
اثر تاریخی پنتره ایفان
قلعه هارلش
و در پایان...
ولز با سایر بخش های بریتانیا تاریخ مشترک بسیاری دارد اما زیبایی ها و چشم اندازهای آن باعث شده تا آن را به عنوان مقصدی منحصر به فرد معرفی نمود. برای بازدیدکنندگانی که برای اولین بار به ولز وارد می شوند واضح ترین تفاوت میان این بخش و سایر سرزمین های انگلستان زبان ولزی می باشد. در حالی که اغلب افراد و توریست ها نیز به زبان انگلیسی صحبت می کنند، می توان در این منطقه چند عبارت از قدیمی ترین زبان های اروپا را یاد گرفت. علاوه بر فرهنگ سلتیک، کشور ولز دارای تعداد زیادی از قلعه ها می باشد. کوه ها، دره ها و خطوط ساحلی منظره ای زیبا و دلربا را به وجود آورده که باعث می شود تا جاذبه های دیدنی ولز را از نزدیک احساس نمایید.امیدواریم از خواندن این مطالب لذت ببرید با ساعد نیوز همراه باشید.
معرفی کشور زیبای روندا
